Dariela, a woman with a man’s soul vol. 1
ένα μικρό κείμενο για το background του χαρακτήρα μου στο world of warcraft
βάλε να παίζει το κομμάτι καθώς θα διαβάζεις
Πόνος…
Θλίψη…
Οργή…
Συναισθήματα τόσο απογοητευτικά που η μοίρα θέλησε να τα χαρίσει απλόχερα στην Dariela. Υπήρξε η εποχή που η Dariela ήταν γνωστή σαν τον Ρωμαλέο και σκληροτράχηλο Fotogenis. Η ευγένεια του ξακουστή σε όλη την Darnasuss που μαζί με το μικρό του γιο Eos, ήταν οι πρώτοι στους οποίους οι πολίτες θα απευθύνονταν για σχεδόν κάθε λογής προβλήματα. Η πανέμορφη Δανάη, γυναίκα του Fotogenis, με τα καταπράσινα μαλιά και τα υπέρλαμπρα άσπρα μάτια ήταν η τραγική απώλεια στη ζωή του Fotogenis. Όπως λένε, η μοίρα δεν δημιουργείται ούτε καθοδηγείται. Οι Θεοί ήθελαν, η καρδιά και η ψυχή του Fotogenis να γεμίσει με μαύρη θλίψη……..και έτσι κι έγινε.
Ο Eos συνόδευε τη μητέρα του σε μέρη μακρινά από την ελφική τους πόλη. Η Δανάη έπρεπε να συλλέξει αρκετά herbs για τα potions που είχαν ανάγκη οι πολεμιστές, οι οποίοι συνέχιζαν ακάθεκτοι την αδυσώπητη μάχη ενάντια των Hordes. Έτσι, καθώς η Δανάη μάζευε προσεκτικά τα πολυπόθητα herbs στην περιοχή της Twilight Zone, ο νεαρός rogue πειραματιζόταν με τα skills του.
‘ Eos, μην απομακρύνεσαι πολύ!!! ‘ φώναξε η Δανάη.
‘ Μην ανησυχείς μητέρα! ‘ της απάντησε ο μικρός, ενώ ήταν στην απέναντι όχθη του ποταμού, και σε κλάσματα του δευτερολέπτου εξαφανίσθηκε και βρέθηκε στην αγκαλιά της μητέρας του…
‘ Είδες μαμά, μαθαίνω γρήγορα και σύντομα θα μπορέσω να ακολουθήσω το μπαμπά στα Battles Grounds ‘ είπε ο Eos με περηφάνεια.
Η Δανάη χαμογέλασε και συνέχισε βιαστικά το μάζεμα των herbs.Η ώρα είχε περάσει και η δουλειά τους εκεί είχε τελειώσει. Το σκοτάδι έπεφτε, η νύχτα ερχόταν σαν μαύρη ομίχλη και ίσα ίσα που ξεπρόβαλαν από τα σύννεφα τα φεγγάρια…
Τότε…
Τότε η μοίρα οδήγησε ένα καραβάνι των Hordes προς το δρόμο τους. Μα τι ατυχία… σχεδόν πάντα ακολουθούσαν τους δρόμους και τα μονοπάτια αλλά είχε βραδιάσει και αυτά ήταν πια περισσότερο επικίνδυνα απ’ ότι τα δάση και οι παράξενοι κάτοικοι του. Η έχθρα των Hordes προς τους Alliance δεν άφηνε πολλά περιθώρια οίκτου στους καταδικασμένους και δύσμορφους Hordes.
‘ Για τους Hordes!!!! Σκοτώστε και τους δύο και μη δείξετε έλεος!!!’ ούρλιαξε το μεγαλόσωμο Orc…
Εκείνη την ώρα πρόλαβε η Δανάη να ενεργοποιήσει το μαγικό της relic. Το ίδιο είχε και ο Fotogenis, και μόλις είδε τη λάμψη του πανικόβλητος προσπαθούσε να το ξαγκιστρώσει από τη ζώνη του. Επιτέλους, το έπιασε στα χέρια του, το ενεργοποίησε και διαβάζοντας τα μαγικά λόγια που ήταν γραμμένα πάνω του, δημιούργησε το portal για να βρεθεί κοντά τους.
Άραγε θα προλάβαινε να σώσει την οικογένεια του;
Καθώς ξεπρόβαλε από το λευκό portal, άρχισε να τρέχει προς το μέρος τους, ώσπου…
Ώσπου πήδηξε στον αέρα στην προσπάθεια του να αποφύγει ένα παράξενο fireball που ερχόταν προς το μέρος του…
‘ Μα τι είδους μαγεία είναι αυτή;’ Αναρωτήθηκε…
Κατάλαβε πως δεν ήταν fireball… στάθηκε ακίνητος, αποσβολωμένος από το θέαμα. Τα έκπληκτα αστραφτερά του μάτια δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό το ανατριχιαστικό θέαμα….
Το φλεγόμενο αιματοβαμμένο κεφάλι της Δανάης στροβιλιζόταν δαιμονικά προς το μέρος του Fotogenis…αυτή είναι η απόδειξη των Hordes, στο ότι δεν δείχνουν έλεος.
Σαστισμένος ο Fotogenis συνέχιζε να κοιτά το αιωρούμενο και αποκομμένο κεφάλι της Δανάης να έρχεται προς το μέρος του, ενώ ταυτόχρονα με την δακρυσμένη άκρη του ματιού του, έβλεπε θολά και σε αργή κίνηση το σώμα της γυναίκας του να σωριάζεται στο έδαφος. Στο ένα της χέρι συνέχιζε να κρατά το relic ενώ στο άλλο έσφιγγε ακόμα το χέρι του μικρού Eos. Τα αθώα μάτια του μικρού rogue είχαν διασταλεί τόσο πολύ από τον τρόμο και το μόνο που έκανε ήταν να ουρλιάζει, καθώς τον έλουζε πραγματικά το ζεστό αίμα της μητέρας του, αφού ο λαιμός της Δανάης είχε μετατραπεί σε έναν αληθινό πίδακα αίματος.
Και ξαφνικά ακούστηκε ένας υπόκωφος γδούπος…
Στα πόδια του Fotogeni σταμάτησε η τρελή πορεία της κεφαλής της γυναίκας του. Τίποτα πια δε θύμιζε τη Δανάη. Από τα αλλοιωμένα χαρακτηριστικά της το μονο που μπορούσε να διακρίνει ήταν ο τρόμος στα μάτια της ο οποίος αποτυπώθηκε την ώρα που η λεπίδα του σπαθιού αποκολούσε βίαια το κεφάλι από το υπόλοιπο σώμα…
Σε μια στιγμή συνήλθε!!!
Άρχισε να τρέμει από οργή και να αλλάζει μορφές ουρλιαζοντας. Τα ουρλιαχτά ήταν τόσο δυνατά που κανείς θα θεωρούσε πως έρχονταν ολόκληρες αρμάδες από αρκούδες ή γάτες. Όλο το καραβάνι κοίταξε προς το μέρος του. Είδαν μια αρκούδα να τρέχει λυσασμένα κατά πανω τους. Τα σώματα των Hordes πετάγονταν αποδώ και από εκεί. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να ανασυνταχθούν και τότε ήταν που κατάφεραν οι μάγοι και οι shadow priests να ακινητοποιήσουν τον Fotogenis.
Η παρουσία του θα έκανε πιο διασκεδαστική την κατάσταση για τους Hordes.
- ‘Μπαμπά!!! Φώναξε ο μικρός Eos.
Και για μια στιγμή έλαμψαν τα γεμάτα μίσος μάτια του μεγαλόσωμου Orc.
- ‘Α, ώστε ήρθε ο πατέρας σου να σε σώσει ε?’ αναφώνησε το Orc.
- ‘Άσε το μικρό και πάρε εμένα ως λάφυρο….’ Ψέλλισε ο Fotogenis.
- ‘Άφησε τον … σε εκλιπαρώ…’ συνέχισε το δύσμοιρο Elve.
Η συζήτηση είχε προφανώς τελειώσει από την μεριά του Orc. Μονάχα κάτι σαρκαστικά γέλια ακούγονταν από όλη την παρέα των Hordes.
Φτάνοντας στον Eos, το Orc πήρε στα χέρια του ένα polearm και φώναξε δυνατά:
‘ τον θέλεις πίσω;;; ε τότε πάρε τον…!!!’
Δίχως να μπορεί να κουνηθεί ο Fotogenis, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγη ώρα έβλεπε το θέαμα που θα του σπάραζε την καρδιά και την ψυχή του έως ότου να πέθαινε…
Το Orc με λύσσα, έμπηξε το polearm στο στήθος του μικρού παιδιού και το ανασήκωσε ψηλά, ενώ αυτό σπάραζε απεγνωσμένα.
Το κράταγε ενώ το βλέμμα του ήταν στραμμένο προς το Elve. Βλέποντας το να σπαράζει από τον πόνο, η ευχαρίστηση του όλο και μεγάλωνε…
Ξαφνικά όλα σταμάτησαν.
Πέταξε χάμω το άψυχο σώμα του Eos και στράφηκε προς το Fotogeni. Ο ίδιος ο Fotogenis δεν περίμενε τίποτα άλλο. Ήταν έτοιμος να πεθάνει και ο ίδιος. Πλέον δεν τον ένοιαζε τίποτα και προφανώς, είχε χάσει όλο το θάρρος και την δύναμη που τον διακατείχε.
Και τότε μπήκε στη μέση η Warlock Lucritia.
‘θα τον αναλάβω εγώ είπε με μια απαίσια βραχνή φωνή….
< — — — ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ — — ->
