(Photo: |28|, CC BY Emi Yanez on Flickr)

Agenda vol met professionals

Rik Salomé
Groenlab Schiedam

--

Door Thijs.

Tiny Smits is een contact van het WOT en al snel na binnenkomst blijkt op verschillende manieren wat daarvoor de aanleiding zou kunnen zijn. Tiny rookt én krijgt tegelijkertijd zuurstof toegediend. Er ligt veel medicatie op tafel. Haar gezondheid laat al een poos te wensen over. “Er komen steeds nieuwe dingen bij.” Haar hele huis is ingericht met Chinese voorwerpen en meubels. De vraag of dit een liefhebberij is, is eigenlijk een retorische. Anders dan op veel andere plekken met een dergelijk rijke aankleding, heerst hier veel orde.

Ze is een lief, hartelijk mens.

Ongeluk

Tiny is van oorsprong geen Schiedamse — toen haar dat gevraagd werd keek ze zelfs een moment afkeurend. Nee, ze is vanuit Limburg al een heel vroeg, op haar 4e, naar Rotterdam gekomen. Daar begon ze in de wijk Overschie, maar heeft ook nog op andere plekken gewoond. Op haar laatste ‘halte’ in Rotterdam is ze uit het raam gevallen — een tragisch en bizar ongeval dat leidde tot een dubbele bekkenbreuk, waarna ze, met diverse voorzieningen, weer thuis gewoond heeft maar daar schoot de revalidatie niet op. Uiteindelijk heeft ze vijf maanden (!) liggend doorgebracht. In feite was deze periode het begin van wat uiteindelijk een opeenstapeling van kwalen en kwaaltjes is geworden. Maar waarin in ieder geval een flink deel van haar basis, haar mobiliteit, is weggevallen. Tiny woont inmiddels 13 jaar aan de Mozartlaan.

Tiny mist de contacten uit Rotterdam, want die zijn nooit vervangen door nieuwe in de buurt. “Dat werkt zo met contacten en vriendschappen. Je hoort in het begin zo nu en dan nog wel wat, maar dat verwaterde heel snel.” Tiny heeft als veertienjarige bij een Chinees restaurant gewerkt, waar ze haar liefde voor Chinese spullen aan heeft overgehouden. Iets anders wat Tiny mist zijn de fastfoodketens, daar kwam ze graag.

Bezigheden

De hele tijd gedurende ons gesprek staat de tv aan. Per seconde wijzer vormt de achtergrond tijdens het laatste deel van ons gesprek. “Ik kijk graag tv, en echt van alles. Sport en spelletjes maar ook andere dingen. Ze blijkt inderdaad te beschikken over encyclopedische kennis van zo’n beetje alle sporten. En ik puzzel heel graag,” zegt Tiny terwijl ze terloops op een stapeltje puzzelboeken op tafel wijst.

Of ze wel eens bij het Zimmertje komt? “Nooit eerder van gehoord, en alleen kom ik er niet. Ik zal de vrijwilligster eens vragen of ze me er mee naartoe neemt.” Maar vergis je niet in de weinige ‘vrije’ tijd die je hebt naast alle zorg en hulp aan huis én de talrijke ziekenhuisbezoeken. Tiny’s dochter komt regelmatig, zo’n een keer per week, en ze hebben dagelijks contact. Haar dochter woont helaas op de vierde verdieping zonder lift, dus een keer daarheen zit er niet in.

Volle Agenda

Door haar immobiliteit doet ze niet veel buiten de deur. De vrijwillige hulpverlener die nu aan Tiny is gekoppeld komt twee uur per week en is bekend met de omgeving. Deze student SPH neemt haar nog wel eens mee voor een boodschap. Het is niet de eerste die ze heeft gehad, maar “dit is echt een lieverd”. Sowieso is het een komen en gaan van vreemden in huis, met alle zorg en ondersteuning die ze nodig heeft. Twee keer per week krijgt Tiny hulp bij het douchen, tweemaal daags wordt ze geholpen met haar steunkousen en dan is er nog de huishoudelijke hulp. Met haar opkomende vergeetachtigheid wordt het nog een ‘ding’ om alle (elkaar in hoog tempo opvolgende) personen te onthouden.

Een duidelijk gevolg daarvan is haar ‘volle agenda’: vol met professionals, vrijwilligers en ziekenhuisbezoek. Tijd voor privé-afspraken blijft er nauwelijks over. Haar privénetwerk is in feite overgenomen door zorg- en hulpverleners. Zou het niet beter zijn daarin een nieuwe balans te ontdekken? Is ‘sociaal herstel’ niet even belangrijk als fysiek? Is sociaal isolement geen gevolg van ‘overhospitalisering’, en ook nog eens heel lastig te repareren als de contacten eenmaal verwaterd zijn?

Dit lieve mens roept vragen op over in hoeverre fysiek herstel in de weg staat van sociaal herstel, en in hoeverre het zorgstelsel daarop wellicht anders kan acteren.

--

--