Samorost 2 — recenzja

Samorost 2 to gra logiczna typu clik and point, stworzona przez czeskie studio Amanitra Design, założone w 2003 przez Jakuba Dvorsky’ego. Gra została wydana na system Microsoft Windows, OSX i Linus, w dniu 8 grudnia 2005.Samorost 2 jest kontynuacją pierwszego projektu Samorost (jednej z najbardziej oryginalnych gier 2003 roku).
W pierwszej części, staramy się ocalić małą planetę głównego bohatera. Znajduje się ona na drodze kolizyjnej z ogromnym statkiem kosmicznym.
W drugiej części, gdy nasz bohater smacznie śpi w swoim domku, na planetę przylatują kosmici i zaczynają kraść rosnące w sadzie owoce. Nasz wierny pies szybko wybiega, by bronić sadu i przepędzić złodziei. Intruzi porywają psa i odlatują, więc szybko wskakujemy na swoją rakietę (zbudowany
ze starej puszki po Polokonesie) i ruszamy na sąsiednią planetę na pomoc przyjacielowi. Od tego momentu opiekę nad bohaterem przejmuje gracz. Zadaniem gracza jest odzyskanie czworonożnego przyjaciela i powrót
do domu.

Sam model rozrywki drugiej części serii niewiele się zmienił.
To co w Samoroście zachwycało, pozostawiono bez zmian. Najważniejszą nowością jest dłuższy czas gry i znacznie lepsza jakość wykonania. Gra jest bardzo prosta w obsłudze. Nie jesteśmy nawet w stanie podnieść przedmiotu
czy bezpośrednio kierować ruchami naszej postaci. W grze nie znajdziemy żadnych dialogów ani rozbudowanej fabuły. W każdej scenie możemy wykonać zaledwie kilka czynności i to w miejscach, w których kursor zmienia swój kształt. Musimy tak manipulować obiektami interaktywnymi, aby nasz bohater przeszedł do następnej lokalizacji.To co sprawia że każda produkcja Amanita Design jest tak charakterystyczna, to niewątpliwie nowatorskie podejście do efektów wizualnych. Grafika w Samoroście przywodzi na myśl kolarz w którym zestawiono proste postaci rodem
z pierwszych kreskówek z fragmentami zdję na których widzimy jakby przez makro obiektyw fragmenty mchów, porostów, rdzy i innych niezwykle atrakcyjnych faktur. Do tego dochodzą elementy (jak choćby puszka-rakieta), które zespalają żartobliwy charakter naiwnych postaci
z fotorealistycznymi elementami tworzącymi przestrzenie w których toczy się gra. Mimo iż użyte elementy są realistyczne, ich zestawienie tworzy zupełnie niezależny, unikatowy świat. Nie tylko grafika sprawia,
że Samorost pozostawia po sobie tak ogromne wrażenie. Duże znaczenie
w tworzeniu klimatu tej produkcji jest udźwiękowienie. Ścieżka dźwiękowa do gry w całości skomponowana przez Tomasa Dworaka została wydana
w 2006 roku w formie albumu zawierającego 12 utworów. Poszczególne dźwięki są często bardzo proste, za każdym razem spełniają swoją funkcję — podbudowują atmosferę pulsując szmerami bądź drażniąc zgrzytami.
W 2006 soundtrack ten zdobył nagrodę na Flashforward Film Festival. Samorost 2 jest laureatem wielu nagród branżowych, w tym dla najlepszej gry przeglądarkowej na Indepent Games Festiwal 2007 czy nagrody Webby w kategorii gier.
Podsumowując. Sukcesem Samorosta jest jego oryginalny klimat, wyjątkowa grafika i proste acz nowatorskie (jeżeli chodzi o flashowe gierki) efekty, ciekawe i niezbyt skomplikowane zagadki pełne czeskiego humoru. Dodatkowo, niesamowity soundtrack, którego doskonale słucha się również niezależnie od gierki. Za jedyny minus można uznać krótki czas gry
w stosunku do ceny, można ją przejść w mniej niż godzinę, a na początku kosztowała 30 złotych (obecnie 15zł). Jak na polskie warunki to wciąż drogo, jednak biorąc pod uwagę jak działa studio Amanita, aż się prosi
by wspomagać takie niezależne studia.