Een beeldverslag van vrijwilligster Caroline Walta tijdens het ringen van Haagse ooievaars.
Caroline Walta van de Haagse Vogelbescherming vindt de ooievaar de mooiste vogel die er is en helpt dan ook regelmatig mee met het ringen van onze Haagse ooievaars.
De ooievaar is het symbool van Den Haag, maar de Vogelbescherming moest er nog best veel moeite voor doen om ons stadsembleem in het wild voor te laten komen. Zo werden er ooievaars uit andere landen gehaald om mee te fokken en besloten de vrijwilligers zes jaar geleden te starten met het ringen van de vogels. Vrijwilligster Caroline Walta vertelt over haar liefde voor de ooievaar en laat zien hoe de dieren geringd worden.
Caroline: ‘In de jaren ’70 was de ooievaar een zeldzame verschijning; ze werden zelfs met uitsterven bedreigd. De eerste ooievaar die ik in het echt zag, was in de dierentuin van Wassenaar.’
Vogelbescherming Nederland had een plan bedacht om het uitsterven van de ooievaars tegen te gaan. Ze hebben ooievaars uit andere landen gehaald en zijn gaan fokken. De jongen van deze ooievaars hebben ze op twaalf plekken in Nederland uitgezet. Vanuit daar zijn de ooievaars gaan zwermen en gelukkig ook weer in Den Haag terecht gekomen.
De Duivenvoordse polder is een belangrijk gebied voor onze ooievaar. Hier vinden ze hun natuurlijke voedsel. De meeste nesten zitten dan ook aan deze kant van de stad. Met name de daken van de flats aan Suzannaland en Smaragdhorst in Mariahoeve zijn geliefd.
Het ringen van vogels wordt al honderd jaar gedaan en is inmiddels een beproefde methode om erachter te komen hoe dieren zich verplaatsen en waarom. Caroline [rechtsonder]: ‘Met de ooievaars in Den Haag gebeurde dit nog niet, dus daar ben ik mee aan de slag gegaan.’
Caroline staat regelmatig op een dak, een hoogwerker of zelfs een brandweerwagen om bij de jonge ooievaars te kunnen, maar het echte klimwerk laat ze over aan een ervaren klimmer.
Het ringen gebeurt als de jonge ooievaars 4 tot 5 weken oud zijn. Dan kunnen ze nog niet wegvliegen en zijn de pootjes groot genoeg.
‘We meten en wegen de vogels en brengen we het ringetje aan. Dit duurt hooguit tien minuten. Dan gaan ze weer in de tas en terug naar het nest.’
‘Dit jaar hebben we zes nesten met gemiddeld twee à drie jongen. Deze zijn nu bijna allemaal geringd. Nu breekt een spannende periode aan. De jongen gaan binnenkort ‘op de wieken’ en dan is het de vraag hoe het verder gaat.’
‘Ik hoop ze natuurlijk allemaal terug te zien als vader of moeder van hun eigen nest. Maar de tijd moet het leren. Dankzij het ringen houden we in ieder geval een vinger aan de pols.’
