‘Het straatleven is overleven’
Boswachter Hans van Popering over zijn omgang met de Haagse daklozen.
In de gemeente Den Haag werken dertien boswachters. Hun voornaamste taak? Ervoor zorgen dat mensen respectvol met de natuur omgaan en zich aan de regels houden. Boswachter Hans van Popering is er niet alleen voor de natuur, maar vooral voor de dakloze mensen die hij tijdens zijn werk in de groengebieden aantreft. ‘Het voelt bijna als een roeping om hen te helpen.’
TEKST: Jetty Scholten
Recreatiegebieden zoals Madestein, de Uithof, Meer en Bosch, Clingendael, Marlot, Oostduin en Arendsdorp, het Westduinpark en het Zuiderpark vallen onder het toezicht van de Haagse boswachters. Boswachter Hans is volgend jaar maar liefst veertig jaar in dienst bij de gemeente Den Haag. Hij startte zijn loopbaan als hovenier en maakte na zeventien jaar de overstap naar handhaver in het blauw, ‘inspecteur openbare ruimte’ heette dat toen nog. In 2008 maakte hij zijn comeback in het groen, maar dan als boswachter.
,,Ik ben graag in de natuur. Daar ben ik in mijn element’’, verduidelijkt Hans zijn beroepskeuze. Maar er speelt voor hem nog een belangrijk element mee. Als handhaver in de Haagse bossen en parken houdt hij zich al vele jaren bezig met een specifieke, kwetsbare doelgroep: de dak- en thuislozen. ,,In totaal zijn er 250 geregistreerde daklozen in Den Haag, maar in de praktijk zijn het er natuurlijk veel meer. Het gaat me aan het hart als er rücksichtslos wordt omgegaan met deze groep mensen. Ik voel een bepaalde compassie voor ze.’’ Hij vervolgt: ,,Weet je, mensen kiezen niet voor een leven op straat. Straatleven is overleven. Ik probeer ze het gevoel te geven dat ze niet onopgemerkt blijven. Simpelweg een praatje maken kan al het verschil maken.’’
,,Wat mij betreft zijn we het als beschaafde samenleving aan elkaar verplicht om elkaar te helpen’’
Betere situatie
Zo’n praatje kan een veel grotere impact hebben dan alleen een ander het gevoel geven dat hij gezien wordt, is mooi meegenomen. ,,Ik herinner dat er jaren geleden een stel in een zelfgebouwde tent in het Westduinpark woonde. De twee maakten veel ruzie en blowden de hele dag. De man leed aan een vorm van autisme. En zijn vriendin werd zwanger.”
Een situatie waarin Hans niet lijdzaam toe kon kijken. ,,Als ik zoiets signaleer, onderneem ik een poging om te helpen. Ik ga dan bijvoorbeeld samen met een medewerker van de GGD of Parnassia naar zo’n plek toe. In dit geval zijn vrouw en kind uiteindelijk naar het zuiden van het land verhuisd. Het was voor beiden beter om niet bij elkaar te blijven. Laatst kwam ik diezelfde man weer tegen. Het ging naar omstandigheden goed met hem. Hij leidt nu Haagse nieuwkomers aan het rond op de fiets en woont zelfstandig. Dat doet me goed.”
Een ander voorbeeld van een voormalige dakloze die onder andere door Hans is geholpen is het verhaal van een Duitse man. Na een dakloos bestaan van enkele jaren heeft hij nu weer een dak boven zijn hoofd en werkt hij in de keuken van de Kessler Stichting. ,,Hij is daar blij mee. Wat mij betreft zijn we dat als beschaafde samenleving aan elkaar verplicht om elkaar te helpen.”
Rek eruit
Hans verwijst mensen soms door naar het Centraal Coördinatie Punt Dak- en Thuislozen van de GGD of het Leger des Heils. Er zijn overigens talloze instanties die zich met deze problematiek bezighouden, zoals Stichting Anton Constandse en Limor. ,,Aan de andere kant, er zijn ook mensen die bewust onder de radar willen blijven, een uitkering krijgen en geen hulp willen aanvaarden.’’
In de winterperiode gaat dat met de huidige hulpmiddelen volgens Hans een probleem worden. ,,Met de bed-bad-broodregeling bieden we het minimale aan uitgeprocedeerde asielzoekers en statuslozen. In Den Haag hebben we aan de De la Reyweg de Kesslerstichting die nachtopvang biedt en in de Zilverstraat een dependance en winteropvang. Maar tussen 08.00 en 18.00 uur, de uren dat er geen opvang is, zwerven mensen op straat. Met de winter in aantocht moet we maar afwachten of er voldoende capaciteit is.”
Roeping
,,Ik ben trouwens ook buddy geweest van een oudere vrouw. Er zijn zoveel mensen eenzaam. Inmiddels is ze overleden.’’ Hans wrijft een traan weg. Het heeft hem duidelijk geraakt. ,,Het voelt voor mij bijna als een roeping om mensen te helpen.’’
,,Een structurele oplossing voor dak- en thuislozen is er niet. Er moet meer opvang komen inclusief begeleiding. Zoals het systeem nu is werkt het in elk geval niet. Gelukkig stellen de meeste mensen het op prijs als ik als boswachter zichtbaar ben in de groengebieden. Ik kan er als boswachter voor ze zijn. Dat geeft mij veel voldoening.”
,,Het maken van muziek is voor mij wel een uitlaatklep. Ik heb dat echt nodig om de sores een beetje los te kunnen laten. Als mensen dit lezen wil ik ze graag trakteren op een stukje muziek.’’ Hans’ muziek vind je HIER.
