Voor het eerst op ontdekkingsreis in het Haagse Bos

Jenny van Leeuwen
Haagse Handen
Published in
2 min readFeb 22, 2018

Blogger Jenny over de kinderen die voor het eerst op avontuur in de natuur gaan.

Kinderen op ontdekkingsreis in het Haagse Bos. FOTO: Ernst Dirkens

Ik sta perplex! ,,Wie komt er wel eens in het bos?”, vroeg ik enthousiast aan mijn jonge excursiedeelnemers. Vaak gaan alle vingertjes onbesuisd omhoog en komen er mooie verhalen los. Maar dit groepje kinderen staat mij beduusd aan te kijken. Ik verander in een reflex mijn vraag: ,,Wie is er óóit wel eens in een bos geweest?” Drie handjes gaan omhoog van in totaal elf kinderen. Ik heb het vaker meegemaakt, maar elke keer verrast het me weer. Sommige kinderen komen niet in contact met de natuur. ,,Kom maar mee, we gaan er een mooi avontuur van maken”, zeg ik. De oogjes beginnen te glimmen.

De eerste opdracht is op z’n zachts gezegd onwennig. Ze mogen -alléén voor deze ene keer- een kleefplantje naar de boswachter gooien. Ik geef stukjes van de plant aan de kinderen, maar bij het voelen van het plantje laten deze kinderen het meteen weer op de grond vallen. Dit voelt zo vreemd aan, dat ze het niet durven aan te pakken. Kreten van angst en walging overstemmen de vogelgeluiden in het bos.

Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid het van de afgunst. Ik heb ze, denk ik in mijzelf. Na het voelen, gooien ze het kleefkruid aarzelend op mijn jas. Het blijft plakken. De kinderen moeten erom lachen. Het ijs is gebroken, die boswachter is helemaal niet zo streng. Uitgelaten trekken we verder het bos in.

,,Zonder aarzelen pakken ze wormen, torren en pissebedden op’’

De eerste opdracht: kleefplantjes op de boswachter gooien. FOTO: privé

Beestjes vangen
Bij de laatste van vijf leuke beleef-opdrachten mogen de kinderen beestjes zoeken. Ze zijn inmiddels echte natuurvorsers. Zonder aarzelen pakken ze wormen, torren, pissebedden en alles wat ze kunnen vinden om het vervolgens in een potje te doen en met een loep goed te bestuderen. Geen enkele aarzeling is er meer om het aan te raken. ‘Wat een rare stekels heeft deze’ en ‘Deze kriebelt in mijn handen’ wordt er enthousiast geroepen.

Uiteindelijk gingen de kinderen na nog een leuke, extra ingelaste struintocht dwars door het bos alsnog met stralende ogen naar huis. Ik hoop oprecht dat de positieve beleving vandaag gewonnen heeft en ze nog vaak naar het bos terug komen.

--

--

Jenny van Leeuwen
Haagse Handen

Staatsbosbeheer boswachter Haagse Bos, Malieveld, Koekamp, Duivenvoordse Polder, Klein Zwitserland en Groene Hart.