Happyplaces Moments
Ruimte om te leren van en door een ander
De zomer was voorbij, corona nog voorlopig niet. Een beetje zoekend naar cadans en balans — overigens niet echt vanwege corona maar meer wegens er gewoon uit liggen door vakantie, daarnaast te hete temperaturen om te werken en te denken, allerhande geneuzel wat er voor zorgde dat het simpelweg bijna kansloos was om grip te krijgen en te houden voor een bepaalde tijd op dat wat moest of het werk verlangde en okee, ook corona — is Happyplaces altijd een dankbaar project. Ik lig altijd wel een aantal gefilmde verhalen achter en anders zorg ik daar wel voor. Om dan op dat soort momenten, wanneer de werk- en schermconditie laag is, een van die verhalen te pakken en die van ruw materiaal op de camera om te zetten in beeld, stills en tekst.
Het uitwerken van die verhalen vergt voor een groot deel niet meer dan tijd en aandacht, maar geen creativiteit of andere delen van het hoofd anders dan zorgvuldig luisteren, typen, terugspoelen, luisteren, corrigeren, kijken, luisteren. Nog steeds de meest intentieve manier van leren die ik waardeer — je hoort dan alles in de verhalen die mensen hebben gedeeld. Niet alleen dat wat je hebt onthouden van het moment zelf. Het geeft gelegenheid om alles nog een aantal keer goed te beluisteren, wat niet gelijk duidelijk is op te zoeken, dan soms te verdwalen in dat wat je niet zoekt maar ook vond, om zo beter te begrijpen. Alsof je een podcast luistert, inclusief de making of, die dan een aantal keer nog weer luistert en die dan uitschrijft. Ik heb inmiddels geleerd dat wanneer ik dat doe, dat ik ergens die verhalen daarmee opsla en dat die op een later moment dan opduiken in momenten waar ze op van toepassing kunnen zijn. Als een te delen perspectief, als een anekdote, als een voorbeeld, een tip of advies. Dat uitwerken is een perfecte activiteit als je na een tijd niet achter een beeldscherm hebt gezeten of wanneer je van de ene wereld naar een andere moet switchen, even een break te hebben. Om nieuwe dingen te horen in de verhalen, of om toevallig samenvallende inspiratie krijgen voor een project waar ik dan net aan werk.
Op zo’n ander moment waar de werk- en schermconditie laag was, bedacht ik dat wat ook ooit was gestart weer eens moest gaan oppakken. Namelijk Happyplaces Moments gaan organiseren. Happyplaces Moments is een serie intieme bijeenkomsten die alleen op uitnodiging zijn over ruimteaangelegenheden, ontstaan uit het Happyplaces Project. Een Happyplaces Moment brengt een groep mensen samen met een grote verscheidenheid aan achtergronden, en het stelt hen in staat om open en oprechte gesprekken en zinvolle uitwisseling aan te gaan. Zo’n groep van 16 deelnemers is zorgvuldig samengesteld, wat een Happyplaces Moment tot een ‘veilige ruimte’ maakt voor de deelnemers. Althans, dat is de intentie. Hierdoor kunnen ze vrijuit spreken, even niet een andere relatie tot elkaar hebben dan alleen zichzelf zijn. Bij een Happyplaces Moment staat het verhaal van één persoon centraal als uitgangspunt voor een gesprek. Meestal brengt die persoon zeven mensen mee en nodig ik de andere zeven mensen uit. Samen kijken of luisteren we dan naar het reeds opgenomen verhaal om daarna samen het gesprek voort te zetten. In die gedeelde verhalen zitten vaak voldoende haakjes die aanhaken bij iemand in de groep. Wat ook best spannend is omdat de persoon er zelf bij is, zie of luister je ook eerst naar jezelf van een tijdje geleden. Sinds dat moment is er vaak weer van alles gebeurd of veranderd. Of leer je dat je heel veel niet had gedeeld. En dan is het ook nog eens heel raar om naar jezelf te kijken en te luisteren. Ook nog eens in een groepje. Met mensen die je niet kent.
Happyplaces Moment #01: Eric van der Kooij
Eric van der Kooij was zo sportief en dapper om de eerste te zijn, alweer in 2014. We mochten plaatsnemen in een heel mooie ruimte van de Gemeente Amsterdam in de Voormalige Stadstimmertuin. Ik maakte samen met ontwerper Tjeerd Veenhoven een speciale pop-up tafel om deze Moments te faciliteren. Om op elke locatie een 16-persoons tafel te kunnen maken, zodat aan het hoofd van de tafel de film van de hoofdpersoon geprojecteerd kan worden. Vanaf het eerste moment film ik mensen terwijl ze direct in de camera kijken, met het idee iets dergelijks ooit te gaan doen. Maar ook omdat je als mogelijke kijker dan de persoon aankijkt — en niet zoals vaak op tv, dat mensen schuin langs de camera kijken naar de persoon die interviewt. Maakt het een stuk persoonlijker. De sessie met Eric was gelijk prachtig. Open, eerlijke, emotionele en heerlijke gesprekken volgden. Waarna Eric het gezelschap een kijkje gaf in zijn manier van ruimte maken in Amsterdam.
Happyplaces Moment #02: Tjeerd Veenhoven
Wat later volgende een tweede, nu met Tjeerd Veenhoven in Spring House in Amsterdam. Ook een heerlijke plek, nu ook met eten. Mooie plekken en meer dan alleen luisteren en gesprek werd langzaamaan de vorm.
Happyplaces Moment #03: Suzanne Leclaire-Noteborn
De derde volgde pas veeheel later in 2019, in Lissabon, met Suzanne Leclaire-Noteborn als hoofdpersoon. Een spannend andere versie van hetzelfde idee, want nu was het deel van House of Beautiful Business 2019, was én iedereen onbekend, onbekend met Suzanne, waren er taalbarrières te overwinnen én loopt een evenement natuurlijk nooit zoals gepland. Wat prachtig is en bleek te zijn.
Kortom, de interval was te groot. Tijd voor nieuwe. Maandelijks een editie. Ik vroeg Ritzo ten Cate voor september. Howard Komproe voor oktober. Buffi Duberman voor november, Joris Hofmans voor december en Itay Talgam voor januari. De maanden daarna volgen nog — hangt natuurlijk nu allemaal wat af van de ontwikkelingen rondom corona. Maar ik tikte in mijn hoofd mijn hakken tegen elkaar in de lucht toen zij aangaven dat ook een goed idee te vinden. Hoe tof. Hoe je kunt deelnemen? Wanneer je wordt uitgenodigd. Laat me weten als je dat eens zou willen en waarom.
