Hoe Dorien van Nieukerken hartruimte maakt
Happyplaces Stories (video)
Een tijdje geleden had ik een afspraak met Menno Molendijk. We troffen elkaar in Bussum, in Heart House. Dat bleek een bijzonder huis in hartje Nederland, voor persoonlijke ontwikkeling en welzijn te zijn. Vanaf de doorgaande weg zie je niet hoe groot het eigenlijk is — maar achter de nostalgische gevel gaat een knoeperd van een gebouw verscholen, de versteende realisatie van een diep gekoesterde wens van Dorien van Nieukerken. Het was haar wens om om een plek te creëren die vertrouwd voelt als een huis en waar ont-moetingen vanuit en met het hele hart plaatsvinden. Menno verbond me met Dorien.
We ontmoetten elkaar in de hal, vonden in al die ruimte geen ruimte binnen en besloten samen dat de tuin ook gezien het weer de perfecte plek was. Dorien denkt en doet vanuit het hart. Ze onderneemt sinds haar 19e, stond als zangeres op de buhne, richtte het Heart to Heart centrum op, is yoga/meditatie docent en trainer en moeder van twee tieners. We spraken over hoe ruimte voor haar de essentie is van alle dingen, de ruimte die je inneemt met je eigen lichaam, de ruimte tussen twee mensen in alle lagen die daarmee te maken hebben. Over ruimte geven innemen, en nog meer moois.
Het transcript is licht bewerkt om leesbaarheid te verbeteren.
Ruimte, ruimte en ruimte
Wat betekent ruimte voor mij? Misschien moet ik dan even stil zijn en de ruimte ervaren, want heel vaak vullen we die op met woorden. Ruimte is voor mij de essentie van alle dingen. Echter, je kan het op heel veel verschillende manieren interpreteren. Ten eerste heb je als mens een fysiek lichaam en neem je tussen geboorte en dood een bepaalde ruimte in met je lichaam.
Je hebt ook de ruimte tussen twee mensen, tussen twee lichamen. Dan komt er een ander aspect bij, wat meer een energetische ruimte is. Want we zijn niet alleen maar lichamen, we zijn natuurlijk energie en emotie en gedachten en bezieling, uitwisseling en communicatie.
Dan heb je ook nog zoiets als: geef je de ander de ruimte, of neem je de ruimte in? Dat zijn ook twee aspecten in onze hoedanigheid, wanneer we in verbinding met de ander zijn. Je kunt soms een heel sending person zijn, dat je veel uitstraalt of dat je de ruimte inneemt met heel veel woorden. Maar je kunt ook de ruimte geven door af te wachten, of misschien te luisteren. Dat doet mij denken aan wat de essentie van communicatie is, wat vaak wordt verward met het luisteren om op die manier zo snel mogelijk antwoord te geven, of de dingen te interpreteren. Ik denk dat het de kunst is om beter te luisteren naar elkaar en meer ruimte te geven. Dat begint met ruimte in jezelf en innerlijke stilte. Want we zijn gevuld met een volle geest, in onszelf.
Onze geest is vaak zo gevuld met gedachten, interpretaties, denken, denken over denken, denken hoe anderen denken, denken over hoe anderen denken over ons denken, dat we de ruimte invullen.
Oneindig ruimte geest en volle kamer
Wat mij brengt op het volgende aspect van ruimte: de geest. De boeddhisten zeggen dat de ware aard van de geest oneindig is als de ruimte. Onze geest is vaak zo gevuld met gedachten, interpretaties, denken, denken over denken, denken hoe anderen denken, denken over hoe anderen denken over ons denken, dat we de ruimte invullen. Zo snijden we ons af van ruimte, maar ook van openheid. En openheid is een heel groot goed. In alles wat ik doe, in mijn werk maar vooral voor mezelf, waartoe ik ook in mijn lessen uitnodig, is een ‘gegrond’ te hebben: een rustige, ruime geest en een open hart.
Die geest die gaat vaak met ons aan de haal. Het is net alsof we een kamer hebben die ontzettend volgezet is met allerlei voorwerpen. We kijken en focussen ons meer op de voorwerpen, de gedachten en de overtuigingen erin, dan dat we de ruimte zien en ruimte ervaren. Zo verkrimpt ons bewustzijn. Daarom voor mij is het pure bewustzijn, de ware aard van de geest ruim. Oneindig ruim, als de ruimte.
We kijken en focussen ons meer op de voorwerpen, de gedachten en de overtuigingen erin, dan dat we de ruimte zien en ruimte ervaren. Zo verkrimpt ons bewustzijn. Daarom voor mij is het pure bewustzijn, de ware aard van de geest ruim. Oneindig ruim, als de ruimte.
In het Japans heb je het begrip ‘ma’. Dat betekent ‘de tussen twee objecten’. Dat is het veld van pure potentialiteit waar nog geen manifestatie is, waar nog geen object staat. Maar het bepaalt uiteindelijk wel de grens tussen een object en een ander object. Net zoals dat bestaat in muziek. Daarmee ben ik goed bekend, want ik heb lang in de muziek gewerkt. In een muziekstuk of een lied vervult de stilte die rol. Zonder de stilte, zonder de ruimte tussen de noten, zouden alle noten een brei of een chaos zijn. Dat maakt dat de stilte heel essentieel is om een harmonie te creëren.
Die ruimte tussen de twee objecten is eigenlijk dezelfde ruimte als tussen twee gedachten. Dat is waar de ruime kamer aanwezig is, de ruimte in onze geest die we eigenlijk niet meer ervaren, doordat we zo gefocust zijn op de objecten erin. Maar je kunt leren om de objecten te verschuiven, om deze los te laten en de kamer weer te ervaren, de ruimte van je geest weer te ervaren door bijvoorbeeld meditatie, beoefening of het perspectief. Maar we zijn heel vaak zo geconditioneerd en misschien niet geïnteresseerd om ons bezig te houden met de ontwikkeling en onze potentie, waardoor we gewoon lekker blijven zitten en vastgeroest blijven zitten in bepaalde ingerichte kamers.
Pure potentialiteitsruimte
Dat brengt me bij de zeven spirituele wetten van yoga, waarin ik al twintig jaar lesgeef in programma’s. De eerste wet, de eerste universele levenswet, is de wet van pure potentialiteit. Deze wet zegt dat wij als mens pure potentialiteit zijn. Wij zijn puur bewustzijn. Wij zijn dat veld. We zijn in onze essentie de onmanifestatie die uiteindelijk zich gemanifesteerd heeft. Dit is een soort baarmoeder van stilte waaruit alle verschijnselen, waaruit al jouw ideeën en vormen en gedachten en creaties geboren worden.
Voor die essentie van pure potentialiteit die we in ons dragen bestaan veel namen en die veel tradities op verschillende manier beschreven zijn: spirit, het transcendente, het veld van intelligentie, het goddelijke, het vuur… In het christendom wordt het ‘ziel’ genoemd. In het boeddhisme wordt het ‘boeddha-natuur’ genoemd. In het Hebreeuws wordt het ‘odem’ genoemd. In de Hawaïaanse traditie ‘Kāne’. In het hindoeïsme ‘Atman’. De uitnodiging ligt voor mij in die eeuwenoude wijsheden. Maar ook naar wat ik zelf ontdek in het leven, met alle rompslomp van dien. Ik nodig mezelf elke keer weer uit om te leven vanuit die essentie, vanuit die innerlijke kracht die daar ontstaat. Het is een geboorteplaats van je heling, van liefde, van energie, van pure energie die ingezet mag worden voor evolutie en voor groei en voor heling.
Ademruimte
Van het een kom ik op het ander. Je kunt ruimte natuurlijk ook bezien als de ademruimte. Onze geest, ons denken, de staat van onze geest en onze emoties, van onze gevoelens, ons hart, maar ook van ons lichaam, zijn allemaal met elkaar verbonden en met de adem verbonden. Gelukkig wordt er in deze tijd meer en meer aandacht gegeven aan de kracht van ademhaling. In yoga worden heel vaak pranayama oefeningen, ademoefeningen, toegevoegd, omdat het een belangrijke ingang is om te werken met je geest en je emoties in je lichaam. Adem, daarmee komt de levensenergie, de ‘prana’, de ‘ki’, de ‘chi’.
De vraag is: heb je ademruimte? Heb je ook de stilte en de rust in je adem? Als je gestrest bent en je bent aan het overleven of je bent heel druk in je geest, druk in je agenda, er is geen ruimte in je agenda, dan ga je letterlijk hoger ademen, korter ademen, is er geen ruimte in je adem.
De vraag is: heb je ademruimte? Heb je ook de stilte en de rust in je adem? Als je gestrest bent en je bent aan het overleven of je bent heel druk in je geest, druk in je agenda, er is geen ruimte in je agenda, dan ga je letterlijk hoger ademen, korter ademen, is er geen ruimte in je adem. Wanneer je ontspannen bent dan adem je wat dieper en ruimer. Bewust, of onbewust is er die ruimte naar de in- en uitademing. Dat noemen we in de yoga‘, dat noemen we ‘kumbhaka’. Er is een natuurlijke pauze die we vaak niet opmerken, na de uitademing en na de inademing. Het is de leegte in de uitademing. Het is een soort fade-away naar de uitademing, naar de stilte, naar de leegte, die tegelijkertijd de magie is. Sommige mensen zijn daar bang voor. Die denken: ‘Ja, maar als ik mediteer, dan ga ik naar die leegte, en het is zo leeg en eenzaam.’ Maar dat zijn slechts de angsten die je nog mag loslaten, om uiteindelijk in een diepere leegte te komen waar ook de volheid aanwezig is. Het is namelijk ook de potentie van al het gemanifesteerde. Het is de potentie van alle mogelijkheden die jij in je hebt en die het leven in zich heeft. En de inademing, de volte van de inademing, weerspiegelt dat heel mooi.
Hartruimte
We hebben dus ook ademruimte. Maar ook fysieke ruimte, ruimte in de geest, tussen mensen in relaties. Of als je ergens binnenkomt, dan neem je een bepaalde ruimte in. Dat kan de ene keer anders zijn dan de andere keer. Maar je hebt ook een bepaalde aura of uitstraling. Dat ben jij, dat weerspiegelt wie jij bent. Dan bestaat er ook nog emotionele ruimte. Daarmee komen we bij iets wat echt mijn passie heeft, het hart. Maar emoties en gevoelens zijn niet altijd hetzelfde, dat is een grote verwarring. Het hart is ook niet alleen emotie. Het is een soort verzamelwoord geworden. Rumi zei ooit: ‘Zo groot als de werelden, zo ruim als de werelden om je heen, zijn de werelden in jezelf.’ Dat is wat mij het meest bezighoudt. De oneindige ruimte om ons heen, de natuur, de schoonheid. De kunst om de schoonheid ook te zien in de ruimte waar het misschien niet altijd zo schoon of zo mooi is. De kunst om je innerlijke kamer en ook je hart te richten op de ruimte nog verder dan wat iemand zegt. De ruimte, het perspectief te hebben zodat je iemand veel beter kan ontvangen en daar doorheen kan kijken. Echt luisteren naar de ruimte tussen de woorden en tussen de emoties. Of misschien wel voorbij te kijken met ruimte in je ogen naar wat iemand doet, want heel vaak zit er een ander verhaal achter.
Het hart heeft mijn grote passie. Mijn bedrijven heten niet voor niks ‘Heart to Heart’ en ‘Heart House’. Je hebt je een fysiek hart dat een bepaalde ruimte, fysieke ruimte inneemt. Het fysieke hart is zo groot als je vuist. Het fysieke hart pompt per minuut vijf liter bloed door je heen in een vaatstelsel van 100.000 kilometer. Dat is een ingenieus, bijzonder orgaan. Wat autogeen is, want het heeft de hersens niet nodig om te kloppen. Het is ook het meest intuïtieve orgaan. Er is onderzoek gedaan waaruit blijkt dat reageert op dingen die gaan komen. Je fysieke hart heeft een 5.000 keer zo grote elektromagnetisch veld, energetische ruimte, dan de hersens. En het is het meest belaste orgaan van de mens. Vooral in deze tijd waarin we veel in stand van overleven zitten, waarbij overdonderd worden door een tsunami van digitale informatie. Er is een pandemie van angst en depressie. De druk van buitenaf is enorm groot. Dit orgaan heeft veel te verduren. Daarom is mijn roep: ‘Houd hart gezond!’
Mijn grote passie is het energetische hart. Dit is het hart dat misschien geen gewicht heeft, geen fysieke ruimte inneemt, maar wel een bepaalde ruimte in je leven: het is de essentie van je leven.
Je hebt ook het energetische hart, wat mijn grote passie heeft. Dit is het hart dat misschien geen gewicht heeft, geen fysieke ruimte inneemt, maar wel een bepaalde ruimte in je leven: het is de essentie van je leven. Het is het meest wezenlijke van de mensen, het hart. Het is waar je ziel woont volgens de oude geschriften. Waar jouw waarheid zit. Waar jouw ‘ik’ zit. Jouw grotere ik, jouw zelf met de grote ‘Z’. Het is de plek waar je diepste intenties en wensen worden gekoesterd, waar je misschien wel de impuls krijgt van wat je doel in je leven is. Het is ook de plek waar je je verdriet en je pijn vindt. Het is iets wat verbonden is met je fysieke hart, want alles is met elkaar verbonden, zoals ik eerder vertelde. Het gaat er dus niet alleen om hoe je je fysieke hart met beweging en gezonde voeding goed houdt, maar ook je energetische hart.
Dat energetische hart dat kan zo zwaar en zo licht aanvoelen zonder dat het een fysieke vorm heeft. Want wat gebeurt er als we in het leven leven? Dan is het die essentie van het hart wat de aard heeft om de gescheidenheid te overwinnen, wat de aard heeft van liefde en compassie, dat langzaam wordt overschaduwd. Er komen laagjes omheen. We raken gewond. Er is niemand in het leven die geen pijn kent. We kennen allemaal vormen van pijn. En die laagjes, die wonden, die houden we vaak vast. Die zorgen dat het hart ontsluiterd wordt. En er zijn emoties. Die spelen samen met onze gedachten. We hebben er bepaalde gedachten bij. Zo creëren we helaas vaste energetische structuren, die de essentie wat licht is en wat ruim is overschaduwen. Want de essentie van het hart is ruim. Het wil open zijn als een bloem. Dat is die diepe intentie van het hart. Voor mij is daarom het pad van het hart heel erg belangrijk. En de ruimte, of je ruimte kunt voelen. Niet alleen in je geest, maar ook juist in je hart. Want het hart wil gehoord worden. Het hart wil omarmd worden. Daarvoor is rust, ruimte en stilte nodig. Dat is een voorwaarde om uiteindelijk ook te helen.
Het pad naar heilige ruimte in jezelf
Het is voor mij onmogelijk om niet een bepaalde rituelen in mijn leven zal hebben om mezelf te schonen. Om mijn hart te schonen of om mijn geest te schonen. We staan allemaal onder de douche en we schonen ons lichaam, we douchen ons lichaam, maar wat doen we met onze geest, met die kamer? Wat doen we met de heilige ruimte in ons hart? In de Upanishads, de oeroude geschriften van de Veda’s, die een paar duizend jaar oud zijn, staat iets over het hart. Want in dat energetische hart, diep in jouw hart, is een kleine kamer. Een kleine heilige ruimte. Er staat geschreven: ‘In jouw hart is een ruimte, maar zo groot en zo ruim als het universum. Hier vind je de hemelen en de aarde, de zon en de maan en de sterren. Het vuur, het licht en de wind zijn hier. En al dat is, en al dan niet is.’ Dit geeft aan dat de vonk van je grote vuur hier aanwezig is. Je passie, je zielenvuur. Dit geeft ook aan dat al wat niet is, de stilte, de diepste stilte hier ligt. Want in de Chakra leer wordt je energetische hart ‘Anahata’ genoemd. Anahata betekent ‘het stiltepunt in het midden’. Ongeslagen, onuitgesproken. Het is een vonk van het pure zijn, het bewustzijn waar we het eerder over hadden. Dit is een heilige ruimte in jezelf. Ik zeg wel eens dat als je niet naar de kerk gaat of naar een tempel — wat helemaal niet nodig is, de bomen zijn jouw tempel — we allemaal een tempel in ons dragen. Die wil bezocht worden. Die wil ook gereinigd worden, gereinigd van die lagen om ons heen, om uiteindelijk open te kunnen gaan, te kunnen bloeien.
Het hart kan geraakt worden. Maar het bijzondere en het magische van dit mystieke hart is dat wanneer het geraakt wordt, misschien door muziek, door een opmerking, door een ontmoeting, door ogen, of door iets van schoonheid, zelfs iets van leed of van pijn, dan springt het ineens open. Het heeft een directe toegang tot jouw menszijn, tot jouw ziel. Het kan ook direct wakker worden door al je pijnlagen heen. Soms wordt er ook wel eens gezegd dat het hart kan breken. Maar de kern van je hart, het heiligdom, kan niet breken. Je hart kan misschien buigen, maar als het breekt dan wordt eigenlijk alleen die schil die er omheen is gebouwd, die verhard is door al die lagen eromheen, dat breekt. Als een kokosnoot waar in een keer de vruchtbaarheid open gaat en het open stroomt. Dat is de essentie van het hart.
Voor mij is ruimte de essentie van de dingen. Het onuitgesprokene, wat alles bevat van wat voor mij van betekenis is in het leven.
Er staat nog iets moois in de Veda’s over de ziel of over die kern. Er staat, ik zeg het in het Engels: ‘ Fire cannot burn it, water cannot wet it, weapons cannot cleave it, and wind cannot dry it. It’s ancient, unborn and it will never die.’ Dus voor mij is ruimte de essentie van de dingen. Het onuitgesprokene, wat alles bevat van wat voor mij van betekenis is in het leven. Zodra we het proberen te verwoorden, dan geven we er al betekenis aan en dan hebben we de ruimte alweer omlijst. Maar we leven hier op aarde, dus we hebben taal nodig, we hebben vormen nodig. De mooiste manier is natuurlijk de symboliek of de artisticiteit waarmee we de essentie van het hart, of het heiligdom van het hart weergeven. De meeste liedjes gaan over de liefde. Wie wil dat niet? Iedereen wil gelukkig zijn. Iedereen wil liefde ervaren. Ik heb nog nooit iemand gehad die zei: ‘Ja, maar ik niet.’ We hebben heel veel wensen als mensen. Als we die keten van wensen aflopen, dan komen we bij een universele levenswens. Dat is de wens om gelukkig te zijn. Dat is de wens om geliefd te zijn. Heel veel mensen smachten naar liefde. Het trieste is dat we heel vaak als mens, als iets ons overkomt, in een slachtofferrol gaan zitten. Het hart verbittert dan. Die lagen gaan er niet meer uit. Dan gaat dat hart niet meer open, en die bloem niet meer bloeien. Terwijl het de essentie is. Het is ons geboorterecht. We mogen dat zijn. Voor mij zijn we hier om te bloeien en de volle potentie van de natuur te leven, want wij zijn deel van de natuur, we zijn de natuur. We zijn verbonden op een diep niveau in die ruimte, in die diepere laag met elkaar verbonden. In een web van relaties met elkaar. Dat is wat mijn pad is waar ik hoop veel mensen in te begeleiden.
Het hart wil gehoord worden. Het hart wil omarmd worden. Het hart wil ruimte van je krijgen. Dus geef jij jezelf de ruimte om je hart werkelijk te horen? Werkelijk te horen wat er speelt en werkelijk in de realiteit te zijn met wat er is?
Het pad is zeker niet voor doetjes, want het wordt heel vaak gedacht dat het een ‘geassocieerd met… het is een ‘zacht’ pad is. Ja, we mogen verzachten. We zijn te hard naar elkaar, we zijn te hard naar onszelf. Maar het is geen pad van chaos en van emotionaliteit. Het is geen pad van ongecoördineerdheid. Maar het is wel een pad dat, wanneer ineens de impuls van het hart weet dat je iets moet doen en de hele meute gaat naar links, naar rechts gaat. Omdat je weet dat je wat anders te doen hebt. Of dat iedereen denkt wat goed voor jou is, en jij toch wat anders kiest. Dat is het hart. Dus het hart kan soms grillig overkomen, maar de echte pad van het hart is om je waarheid durven lopen. Je waarheid durven uitspreken, maar in zachtheid. Ik zeg altijd: ‘Spreek de zoete waarheid.’ Er wordt heel vaak gevraagd: ‘Hoe open je het hart dan?’ Wat ik al eerder zei, is dat het hart wil gehoord worden. Het hart wil omarmd worden. Het hart wil ruimte van je krijgen. Dus geef jij jezelf de ruimte om je hart werkelijk te horen? Werkelijk te horen wat er speelt en werkelijk in de realiteit te zijn met wat er is?
Ruimtewezenlijkheid
De ontwikkeling van het hart of van spiritualiteit is niet iets zweverigs. Ik denk een groot misverstand is, dat heel veel mensen bij spirituele ontwikkeling denken, dat je fysieke lichaam een soort gevangenis is waarvan we van bevrijd moeten worden. Dat verandert als je weet dat je lichaam een ongelooflijk wonderbaarlijk instrument is, waar in iedere cel informatie is opgeslagen. Waarin iedere cel in zich de ruimte draagt en de heelheid. Misschien letterlijk de ruimte.
Ik heb ooit een onderzoek gezien dat liet zien wanneer door je huid gaat, steeds dieper en dieper, tot op het niveau van de moleculen en atomen, er ruimte is. Daarbij ga je door je fysiek heen, door de heelheid van de ruimte, de dichtheid van de energie die zich in allerlei lagen in het leven tentoonspreidt. Wanneer je naar de van de aarde af gaat de ruimte in, naar de ruimte tussen de sterren, dan kom je ook weer in ruimte. Dat maakt ons misschien wel de grootste verdichting, net als de bomen en de structuur om ons heen. Zijn wij de verdichting tussen de twee velden van ruimtes in. Dat maakt ons, in beleving, misschien meer tot een ruimtewezen met een tijdelijk fysiek pak. Dat maakt mij, in mijn gevoel, tot iets dat voortdurend in verandering is. Wat ook kan veranderen en transformeren. Wat maakt dat de spirituele groei gaat over het volledig omarmen van de fysieke wereld en je lichaam, en vredesluiten met je eigen lichaam. Zodat je kan gronden, want je hebt diepe wortels nodig om hoger te rijken.
Als je veel meer met zorg en aandacht, met meer heiligheid vanuit je innerlijke heiligheid, eigenlijk alle aspecten van het leven, de relaties, de natuur, je eigen lichaam benadert als een onderdeel van het grotere geheel, van die ruimte, van moeder natuur, van het veld van intelligentie, dan omarm je jezelf en dan ben je veel meer heel.
Wanneer je alleen maar mediteert zonder het fysieke erbij te betrekken, dan krijg je wel een ervaring van bevrijding en ruimte, maar er komt ook verwarring. Het tegendeel is ook waar. Als je je alleen maar richt op de aarde, alleen maar op de materie en op de meest dichte energie van energie of ruimte, dan ontstaat er verstarring omdat er geen bevrijding bij zit. Voor voor mij is de aarde, is het fysieke lichaam, de relaties die we hebben, de omgeving waarin we leven, de manier hoe we ons uitdrukken, is een spiegel van de spirituele wereld. Er is niet een spirituele wereld en een materiële wereld. Voor mij is alles een uitdrukking. Als je veel meer met zorg en aandacht, met meer heiligheid vanuit je innerlijke heiligheid, eigenlijk alle aspecten van het leven, de relaties, de natuur, je eigen lichaam benadert als een onderdeel van het grotere geheel, van die ruimte, van moeder natuur, van het veld van intelligentie, dan omarm je jezelf en dan ben je veel meer heel.
Welzijn of niet zijn
Het gaat veelal over gezondheid, denk ik. Gezondheid is niet de afwezigheid van ziekte, maar gezondheid is een welzijn. In je hart, in je geest, in je fysieke gesteldheid, in je relaties, in je werk, sociaal, emotioneel, spiritueel. Het doet mij dan denken aan het Engelse woord ‘health’, wat dezelfde roots heeft als het woord ‘wholeness’ en ‘holy’. Gezondheid, health, is ‘the return to wholeness’. Gezondheid is de terugkeer naar heelheid. Het is iets heiligs wat je voor jezelf doet.
Het is de intentie waarmee wij dingen doen. Ik ken mensen die al 20, 30 jaar mediteren of yoga doen. Soms denk ik: ‘Ik zie geen verandering.’ Of het wordt een vernieuwd spiritueel ego, in plaats van dat het een middel is dat jou ondersteunt om te groeien. Wij staan niet in dienst van een religie of van een methode of van een guru. Het staat in dienst van ons. Om te groeien en onze ruimte opnieuw te vinden. In plaats van te verdichten door allerlei dogma’s en ideeën van buitenaf.
De eerste stap is dat je bewust wordt waar je bent. En een belangrijke vraag daarbij is: ‘Wie wil ik zijn als mens?’ Het mooiste antwoord is natuurlijk dat je jezelf wilt zijn. Je wil niet een ander zijn, want er zijn al genoeg anderen. Je wil jezelf zijn. Maar wie ben jij zelf? Jijzelf bent heel veel aspecten, maar het ‘zelf’ is heel vaak een constructie geworden van invloeden, gedachten en overtuigingen van buitenaf. We conformeren ons aan bepaalde regels en we denken niet meer na. We staan op de automatische piloot. Zoals ik al zei, weten we niet goed om te gaan met emoties. We raken overdonderd. We hebben ruzie. We laten dingen zitten. We praten het niet uit en we kennen eigenlijk ons eigen potentieel niet. Er zijn heel veel onderzoeken gedaan naar hoeveel we gebruik maken van ons potentieel. Dat schijnt niet zo heel veel te zijn.
Hoe kan ik mijn kamer verruimen en welke spulletjes wil ik daar wel of niet in hebben? (…) Om uiteindelijk een expressie te zijn van die essentie van ruimte, vanuit mijn eigen heiligdom waar mijn liefde en compassie huist.
Ik sta van jongs af aan
Ik ben gefascineerd in het leven. Hoe kan ik meer uit mezelf halen? Hoe kan ik meer uit mijn potentieel halen? Hoe kan ik die kamer verruimen en welke spulletjes wil ik daar wel of niet in hebben? Welke gedachten ondersteunen me? Welke focus helpt me het meest in het leven? Om uiteindelijk een expressie te zijn van die essentie van ruimte, vanuit mijn eigen heiligdom waar mijn liefde en compassie huist. Waar kan ik zo écht mogelijk en congruent mogelijk leven? Voor mij, met het pad van het hart, is heel belangrijk hoe ik lief kan. Hoe kan ik me daarin verruimen? Hoe kan ik vergeven ook wat moeilijk voor mij is? Hoe kan ik, als ik veiligheid en waardering zou willen hebben, hoe kan ik veiligheid en waardering geven? Het zijn allemaal hartekwesties. Je vroeg net waar ik hiervoor was, voordat ik was waar ik nu ben. Ik weet dat heel veel mensen op een gegeven moment het licht zien. Of dingen beginnen ergens halverwege hun leven. Of misschien hebben ze hard gewerkt en succes bereikt en denken: ‘Hmm, is er nog meer?’
Ik heb van jongs af aan, echt van jongs af aan al gevoeld, dat ik hier op bezoek ben. Dat ik misschien ergens anders vandaan kom of een ander aspect in me heb. Ik had een relatie met het goddelijke. Dat was voor mij heel normaal. Ik ben me daar alleen maar meer en meer in gaan verdiepen. Omdat mijn ouders als vrij jong, op mijn negende, meditatie bij me introduceerden, ben ik gaan mediteren. In plaats van dat af te slaan als een tiener die weerstand bood tegen haar ouders, ben ik dat pad helemaal gaan volgen. Dus ik zat al twee uur per dag, heb ik twintig jaar vanaf mijn tienertijd, mijn beoefeningen gedaan omdat ik mijn innerlijke wereld wilde ontdekken en wilde vergroten. Ik dacht in ieder geval: ‘Ik heb een impuls van binnenuit voor die liefde en geluk die iedereen in zich heeft. En waarom leven we dat dan niet met elkaar? Waarom leef je dat dan niet zelf?’ Dus dat is zo’n sterke intentie in mijn leven. Ik kan daar niet omheen. Ik heb dat al heel vroeg gevoeld.
Ik ben een enorme creator. Ik houd er ontzettend van om te creëren— ik heb 10 jaar gezongen in de showbizz — en om dat naar buiten te brengen, daarin mensen te raken of hen mee te nemen of uit te nodigen. Zo is Heart House ontstaan. Want ik hou ook van ruimtes creëren, van fysiek ruimtes creëren. Hier staat een pand van meer dan 2.000 vierkante meter, met allemaal ruimtes die mensen zelf ook weer hebben ingevuld. Net zoals het hart, het fysieke hart heeft ook allemaal kamers. Dit verbindingshuis ook, waarin allemaal praktijken zitten op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ik ben er mijn hele leven al mee bezig geweest, en ik heb van jongs af aan eigenlijk al gevoeld dat dat mijn pad is.
Er zijn drie dingen belangrijk in mijn teaching: een gegrond lichaam, een rustige geest en een open hart. Dat is een uitdaging in deze wereld, waar we zoveel op ons af krijgen, waar we zo uit onszelf getrokken worden. (…) Het is opnieuw de ruimte voelen en de ruimte toelaten in jezelf. Daar is echt tijd voor nodig. Tijd spenderen met jezelf.
Me-time en ma-time
Dat maakte het eigenlijk ook in mijn leven lastiger om in deze aarde te staan. Want natuurlijk is de aarde niet zo liefdevol. Soms moet je ook leren om je mannetje te staan, je vrouwtje te staan. Op wat voor manier, en hoe, ga je er dan mee om als je het pad van het hart loopt? Ik heb vele voorbeelden van wat ik heb geleerd. Tijdens een moeilijke periode in mijn leven realiseerde ik me dat ik een beeld had over liefde. Dat liefde betekende ‘mijzelf helemaal weggeven’. Dus oplossen in de ander, in de relatie en alles helemaal wegcijferen van mezelf. Zodat ik nog maar een plasje water was. Het leven geeft je vanzelf lessen. Je komt dingen tegen die niet zuiver zijn, waarmee je moet dealen. Als je maar liefde blijft geven, dan komen die dingen dichter bij je. Die gaan je raken. Maar het klopt niet. Als je daarin geen grens stelt, dan nemen ze je over. Dus ik heb ook zelf moeten leren natuurlijk, uit naam van liefde, uit naam van het hart, om op een gegeven moment grenzen te stellen om de puurheid van mijn hart, in mijn heiligdom, hoog te houden. Inderdaad, soms is het nodig om nee te zeggen en soms is het nodig om van sommige mensen afscheid te nemen. En, soms is het nodig om zelf een verdieping in inzicht toe te geven op dat gebied.
Dat is waar ik vandaan kom. Waar ik mensen heel graag in meeneem, waar embodiment heel belangrijk is. Er zijn drie dingen belangrijk in mijn teaching: een gegrond lichaam, een rustige geest en een open hart. Dat is een uitdaging in deze wereld, waar we zoveel op ons af krijgen, waar we zo uit onszelf getrokken worden. In plaats van te refereren vanuit onze eigen bron, kijken we door de ogen van een ander, raken we onzeker, zijn ons gedrag en onze gedachten in afwachting van een reactie van buitenaf om ons goed te voelen. Het is opnieuw de ruimte voelen en de ruimte toelaten in jezelf. Daar is echt tijd voor nodig. Tijd spenderen met jezelf. Me-time. Verzorging. Verzorging voor je lijf, maar ook voor je hart en voor je geest. Net zoals een tuin. Ja, onkruid wieden. En nieuwe zaadjes planten.
Thank you for taking the time to read the article and/or watch the video. I hope that you enjoyed it. If you did, don’t forget to hit the clap button (the icon of the hands below or on the left side of your screen) so I know I connected with you. Follow me here on Medium to automagically see new stories pop up on your Medium homepage. Or follow me on LinkedIn, I also share updates and stories there. Thank you for your support!
