Hoe Marnix Geus dagelijks cadeauruimte maakt
Happyplaces Stories (video)
Excuus voor het holle geluid, dat heb je soms, maar liever nooit :)
‘Hi Marcel, Marnix hier. Nieuw kanaal, andere ruimte.’ We switchten van LinkedIn naar Whatsapp. ‘Ik houd van dit soort vragen. En van mensen die hier (een deel van) hun leven aan wijden. Het maakt nieuwsgierig en het triggert. Want iedereen worstelt met ruimte en geniet ervan. Heb jij eind januari, begin februari ruimte? En vind je het leuk om dan bij mij langs te komen? Ik heb werkruimte boven ons huis in De Pijp in Amsterdam. Hoor graag! Mooie middag!’ Het werd begin februari. Nadat de straat waar Marnix Geus woont in De Pijp was ontstopt van een lossende Topkip b.v. bestelbus, vond ik een parkeerplaats en wat later Marnix hartelijk lachend in de deuropening. Ideaal.
Of beter, idealen, daar schreef hij een boek over. Over beide boeken trouwens die hij schreef, ‘Het idealenboek en over ‘MensenHandel’, beide over ondernemerschap en hoe je de mens centraal stelt in wat je doet. Marnix startte 18 jaar geleden een pr-bureau in Amsterdam en bracht het groot en startte vervolgens in 2017 The Present Movement. Dat is een beweging die ondernemers verbindt aan maatschappelijke initiatieven in het nu, waaronder projecten voor vluchtelingen, nieuwkomers en daklozen. Daaraan bijdragen voelt als een cadeautje, en helpt mensen die het goed kunnen gebruiken. Ook is hij als mentor deel van het vrijwil-leger van NLGroeit, een incubatorprogramma van de overheid dat de top-5% van Nederlandse ondernemers helpt hun bedrijf op te schalen. En meer moois.
Het transcript is licht bewerkt om leesbaarheid te verbeteren.
Gezondheidsruimte
Ik denk dat ik afgelopen jaar vooral heb geleerd om ruimte te maken in mijn eigen lijf. Dat was nodig, omdat ik geconfronteerd werd met iets wat ze de ziekte van Lyme noemen. Als ik aan ruimte denk, denk ik als eerste aan: hoe zorg ik ervoor dat ik de ruimte ervaar in mijn lijf, op een andere manier dan ik dat voor die ziekte deed? Daardoor was mijn leven, denk ik, gejaagder, meer gestresst en voller, en minder bewust ook. Nu heb ik geleerd, veel meer door er een routine van te maken, om elke morgen voordat het gezin wakker wordt ergens te gaan zitten in huis, en te blijven zitten, ook al gaan mijn gedachten alle kanten op. Op die manier maak ik ruimte en veel meer rust aan het begin van de dag, waardoor ik mijn leven wat bewuster kan leiden. Het begint, denk ik, bij mijn gezondheid, het ruimte houden. Als vader van vier kinderen is het ook een hele kunst om ruimte te maken binnen het gezin.
Ruimtecoconnetje
Ik ben er ook achtergekomen dat ik een echte family man ben. Ik zit heel lekker in mijn vel met een Kung Fu Panda film en alle kinderen om mij heen van vier zeer verschillende leeftijden. Uiteenlopend van een baby’tje tot een jongen van 14. Dan kan ik enorm in het gezin de ruimte voelen. Dat is dan de ruimte om gelukkig te zijn, mijn coconnetje. Het is een soort ruimte die veiliger voelt en warmer voelt, dan waar dan ook daarbuiten. Het is niet zo dat ik die ruimte daarbuiten niet zou kunnen voelen. Dat ervaar ik over het algemeen ook redelijk goed. Ik denk dat ik wel mijn eigen ruimte creëer met de dingen die ik doe, omdat ik ze vooral zelf start. Maar dat warme bad thuis is een soort eindeloze ruimte die ik ervaar. Dat is een heel bijzonder iets.
In mijn gezin kan ik enorm de ruimte voelen. Dat is dan de ruimte om gelukkig te zijn, mijn coconnetje. (…) Dat warme bad thuis is een soort eindeloze ruimte die ik ervaar. Dat is een heel bijzonder iets.
Tegelijkertijd is het een heel vol leven, met vier kinderen. Ik ‘spaar’ nieuwsbrieven van basisschool tot middelbare school, crèche, sport, zang en dans — en dan mis ik ook nog wel eens wat. Ik ervaar daar soms totaal geen ruimte in. Als je dat allemaal probeert te managen, op de hoogte wilt blijven, onder controle probeert te houden, dan zou er heel weinig ruimte over blijven voor wie ik ben en wat ik allemaal zelf wil doen, naast het gezin.
Droomruimte
Ik maak veel ruimte voor mezelf en mijn dromen. Dat heb ik altijd gedaan. Als twintiger had ik drie grote dromen. Ongeduldig en onrustig als ik was, wilde ik dat allemaal tegelijkertijd tot uiting laten komen. Dat ging over ondernemen, over een boek schrijven, en over iets voor de wereld betekenen vanuit de kern van wie ik ben, en wat ik doe. Het liefst wilde ik ze allemaal. In gesprekken met wat oudere mensen die terugkeken op hun leven en vertelden hoe ze eerst 10 jaar dit, en dan 15 jaar dat hadden gedaan, leerde ik dat je hele verschillende dingen kunt doen. Dat je in een periode van 5 tot 10 jaar echt al hele mooie dingen kunt neerzetten en kunt manifesteren.
Ik maak veel ruimte voor mezelf en mijn dromen. Dat heb ik altijd gedaan. Als twintiger had ik drie grote dromen. Ongeduldig en onrustig als ik was, wilde ik dat allemaal tegelijkertijd tot uiting laten komen. Dat ging over ondernemen, over een boek schrijven, en over iets voor de wereld betekenen vanuit de kern van wie ik ben, en wat ik doe. Het liefst wilde ik ze allemaal.
Zo ben ik begonnen met het ondernemen. Door het ondernemen ontstond er op een gegeven moment ruimte om een boek te schrijven, dat ging over het ondernemen en mijn eigen reis daarin, met vallen en opstaan, het elke keer weer starten van nieuwe bedrijfjes en nieuwe initiatieven. Ik schreef over het creëren met bloed, zweet en tranen en de nieuwsgierigheid naar hoe je ook anders zou kunnen creëren dan via bloed, zweet en tranen. Toen het boek er was, werd voor mij de vraag steeds prangender wat ik nou ging doen met die derde, nog niet gerealiseerde droom. Dat leidde ertoe dat ik in 2017 daar vrij rigoureus ruimte voor heb gemaakt. Ik heb een bold decision genomen, door uit mijn eigen bedrijf te stappen, mijn aandelen te verkopen aan de zittende aandeelhouders en heb afscheid genomen van mijn eigen kindje. Ook dat was nogal een proces, om tot zo’n besluit te komen.
Cadeauruimte
Ik heb datzelfde jaar het vliegtuig gepakt naar Lesbos. De vluchtelingencrisis was al een paar jaar volop bezig en dat greep mij nogal aan, net als vele anderen. Ik vind het heel gek dat het een soort ver-van-mijn-bed-show was, terwijl het zich in ons eigen Europa afspeelde. Ik wilde daarheen om te kijken hoe dat voelt als je daar bent. Hoe dat nou is. Wat er nou echt gebeurt. Wat ik kan leren. Om dat vervolgens te kunnen vertalen in iets wat ik zou kunnen bijdragen vanuit Nederland. Zo heb ik toen een stichting gestart die The Present Movement heet.
Aan het eind van datzelfde jaar organiseerden we een eerste bijeenkomst, in eerste instantie voor vrienden en familie. Zij wilden niet dat ik voor lul stond, dat ik voor een leeg zaaltje stond te kletsen met de gast die ik had uitgenodigd. Geleidelijk, door de tijd heen, bij de derde en vierde meet-up zag je dat er steeds meer mensen op afkwamen. Dat er mensen terugkwamen. Maar ook dat er allemaal nieuwe mensen, die ik nog niet kende, op aanhaakten. Zij vonden het fijn dat er een plek ontstond waar zij ook invulling konden geven aan hun gevoel van machteloosheid, als je kijkt naar een groot probleem als de vluchtelingenproblematiek. Dat is iets wat veel mensen, denk ik, opvreet, het gevoel hebben dat je helemaal niks kunt doen.
Wij creëerden een setting, een ruimte waar je kon meedenken met een sociaal initiatief dat we daarvoor inzetten. Daarop kon je aanhaken, crowd consulting noemden we dat. In het publiek zaten allemaal ondernemers. Die gingen in groepjes met een vraagstuk aan de slag. Hun een sociaal initiatief werd gepresenteerd door een oprichter van ons. Dat vonden mensen heel lekker, want dan werden ze niet alleen geïnspireerd, maar dan konden ze ook meteen iets doen, én het is leuk om daar met gelijkgestemden mee bezig te zijn. Langzaam veranderde dit.
Met die meet-ups, zoals we ze noemden, veranderde dat per ongeluk in een baan. Vanuit die meet-ups kwamen projecten voort, doordat er mensen opstonden die zeiden: ‘Ik wil meer voor jou betekenen. Je moet eens met iemand uit mijn netwerk praten. Ik heb bepaalde expertise die ik graag ter beschikking wil stellen aan jou.’ En ‘jou’ is dan dat sociaal initiatief dat bij ons op het podium stond. Zo ontstonden de projecten. Dus gingen we aan een soort matchmaking doen, waarbij ondernemers een expertise doneerden aan hele mooie sociale initiatieven die zich inzetten voor vluchtelingen en nieuwkomers. Inmiddels ook voor daklozen, dat werkveld is wat verbreed. The Present Movement werd daarmee steeds meer een beweging waar nu meer dan 1.000 ondernemers bij aangesloten zijn, met meer dan 90 sociale initiatieven. Wij zijn de verbinder. We zijn begonnen met bewustwordingscampagnes rondom vraagstukken, vluchtelingenproblematiek en dakloosheid. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat we een soort ‘bureautje’ zijn gaan spelen, maar dan in een andere vorm. En not for profit, maar yes for impact, zoals je dat dan kunt noemen.
Ik heb ruimte kunnen maken om meer te delen, meer te geven. (…) ‘Present’ in de naam The Present Movement staat ook voor het niet uitstellen van mijn droom, om ruimte te maken voor datgene wat ik echt belangrijk vind.
Ik heb ruimte kunnen maken om meer te delen, meer te geven. Dat zit ook in de naam van The Present Movement. De ‘present’ is het cadeautje dat iedereen te geven heeft, wat niet betekent dat je je portemonnee moet trekken. Kan juist ook gaan over de aandacht, een klein stukje van je tijd, of de belangrijke vraag stellen: ‘Hoe kan ik jou helpen?’ De ‘present’ gaat ook heel erg over het nu, uiteraard. Voor mij ging dat ook over het niet uitstellen van mijn droom, om ruimte te maken voor datgene wat ik echt belangrijk vind. Dat heb ik, denk ik, altijd wel gedaan. Ook op het moment dat het spannend is.
Minder financiële ruimte, meer vrijheid
Het moment van uit mijn eigen bedrijf stappen was niet het meest gunstige moment om uit mijn bedrijf te stappen. Het was niet zo dat ik daarmee een soort van financieel onafhankelijk was. Zeker niet. Het toch doen en te weten, als je weer een wit blaadje voor je hebt, dat je ook weer hele existentiële vragen gaat krijgen. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Die onzekerheid die komt ook weer om de hoek kijken op het moment dat je het gaat doen, en het tóch aangaat. Dat is niet altijd makkelijk. Ik heb het ook wel onderschat. Als je zonder ‘geldmachientje’ gaat ondernemen, dan wordt alles wat moeilijker en gaat alles wat trager. Maar dat was waarschijnlijk ook wel nodig voor mijn gezondheid en daarin te herstellen, mezelf daar meer rust in te gunnen. Om mijzelf daarin ook letterlijk meer ruimte te gunnen.
Tegelijkertijd zet het ook wat meer druk op de financiën. Hoe maak je dan ook weer ruimte voor een gezonde inkomstenstroom? Ik heb daarin ontzettend veel aan mijn partner Nienke gehad, en dat heb ik nog steeds, omdat zij zo vol vertrouwen is en ook weinig angstig is, wat dat betreft. Als zij ziet dat ik er gelukkig van word, en het bovendien precies is wat haar ook trots maakt — ze vindt het mooi wat ik doe en wat we met The Present Movement aan het doen zijn, dan zal ze nooit zo snel zeggen: ‘Kan jij toch ook niet nog twee dagen in de week wat advieswerk gaan doen en wat meer in het laatje brengen?’
Ik had nog wel een spaarpotje waar ik de eerste jaren nog goed gebruik van kon maken, want op een gegeven moment gaat dat ook wat meer knellen. Daar moet je ook weer wat meer je weg in vinden. Inmiddels is het zo dat ik ook binnen The Present Movement zelf ook weer wat kan factureren. Niet in de orde van grootte die ik gewend was, maar we zijn er niet minder gelukkig om. We doen een ander soort vakanties, en we hebben er misschien ook meer ruimte voor. We gaan soms ook ietsje langer weg dan vroeger omdat daar eerder wat meer druk op zat. Omdat we toen nog geloofden in vakantiedagen, en zo. Daar doen we nu niet meer aan. Dat geldt ook voor mijn collega’s binnen The Present Movement. Die hebben ook geen vaststaand aantal vakantiedagen.
Wat mij gelukkig houdt is dat dingen in balans blijven met ‘gezondheid’, met mijn ‘gezin’, met ‘geven’ en ‘geld’. De vier G’s. Als die in balans zijn, dan voel ik me goed, dan voel ik me gelukkig.
G-spot voor geluk
Wat mij gelukkig houdt is dat dingen in balans blijven met ‘gezondheid’, met mijn ‘gezin’, met ons gezin, met het onderwerp ‘geven’ en het onderwerp ‘geld’. De vier G’s. Als die in balans zijn, dan voel ik me goed, dan voel ik me gelukkig. Dat is mijn G-spot voor geluk. Het is zelfs zo dat ik mijn eigen activiteiten aan het begin van de maand invul, in een soort maandplanner, hoe ik op die manier mijn tijd ga verdelen aan de hand van die vier G’s. Het is zelfs zo dat ik die vier onderwerpen erin plot om te kijken of ik voldoende aandacht besteed aan alles om te zorgen dat het goed blijft.
Nou, daar wou ik het even bij laten, Marcel.
Thank you for taking the time to read the article and/or watch the video. I hope that you enjoyed it. If you did, don’t forget to hit the clap button (the icon of the hands below or on the left side of your screen) so I know I connected with you. Follow me here on Medium to automagically see new stories pop up on your Medium homepage. Or follow me on LinkedIn, I also share updates and stories there. Thank you for your support!
