Rumi Poem— مرده بدم، زنده شدم، گریه بدم، خنده شدم

Rumi was a 13th-century Persian poet, Sufi mystic, and Islamic scholar whose works transcend cultural and national borders, deeply influencing diverse literary traditions and spiritual teachings globally.

1. Ghazal 1393 by Rumi w/ Transliteration
2. Meaning of the Poem in English
3. Meaning of the Poem in Farsi
4. Iranian Community

1) Ghazal 1393 by Rumi

Take a minute to read this beautiful poem by Rumi in Farsi (Persian). The transliteration of the poem is there to help you read the words in Farsi.

This poem by the revered Persian poet Rumi explores the transformative power of love and spiritual awakening. Through a series of metaphors and personal transformations, Rumi describes his journey from despair to enlightenment, darkness to light, and bondage to freedom under the guiding force of divine love. The poet vividly narrates his transcendence over material and existential dilemmas, ultimately finding solace and purpose in the infinite grace and wisdom of the divine, making it a profound ode to the mystical journey of the soul.

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
Morde badam zende shodam gerye bodam khande shodam
Dowlat-e eshq amad va man dowlat-e payande shodam

دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم
Dide sir ast mara jan delir ast mara
Zohre shir ast mara zohre tabande shodam

گفت که دیوانه نه‌ای لایق این خانه نه‌ای
رفتم دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
Goft ke divaneh nahi layeq in khaneh nahi
Raftam divaneh shodam selselah bandande shodam

گفت که سرمست نه‌ای رو که از این دست نه‌ای
رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم
Goft ke sarmast nahi ro ke az in dast nahi
Raftam o sarmast shodam voz tarab akande shodam

گفت که تو کشته نه‌ای در طرب آغشته نه‌ای
پیش رخ زنده کنش کشته و افکنده شدم
Goft ke to koshte nahi dar tarab aghoshte nahi
Pish rokh zende konash koshte o afkande shodam

گفت که تو زیرککی مست خیالی و شکی
گول شدم هول شدم وز همه برکنده شدم
Goft ke to zirekki mast-e khiali o shakki
Gol shodam hol shodam voz hameh barkande shodam

گفت که تو شمع شدی قبله این جمع شدی
جمع نیم شمع نیم دود پراکنده شدم
Goft ke to sham’e shodi qeble in jam’e shodi
Jam nem sham nem dud porakande shodam

گفت که شیخی و سری پیش رو و راهبری
شیخ نیم پیش نیم امر تو را بنده شدم
Goft ke sheykhi o sari pish ro o rahbari
Sheyk nem pish nem amr to ra banda shodam

گفت که با بال و پری من پر و بالت ندهم
در هوس بال و پرش بی‌پر و پرکنده شدم
Goft ke ba bal o pari man par o balt nadaham
Dar havas-e bal o parash bi-par o parkande shodam

گفت مرا دولت نو راه مرو رنجه مشو
زانک من از لطف و کرم سوی تو آینده شدم
Goft mara dowlat-e now rah maro ranjeh masho
Zan ke man az lotf o karam soy-e to ayande shodam

گفت مرا عشق کهن از بر ما نقل مکن
گفتم آری نکنم ساکن و باشنده شدم
Goft mara eshq-e kohan az bor ma naql makon
Goftam ari nakonam saken o bashande shodam

چشمه خورشید تویی سایه گه بید منم
چونک زدی بر سر من پست و گدازنده شدم
Chashme khorshid to’i saye-ye gah bid manam
Chonk zadi bar sar-e man past o gadazande shodam

تابش جان یافت دلم وا شد و بشکافت دلم
اطلس نو بافت دلم دشمن این ژنده شدم
Tabesh-e jan yaft delam va shod o beshkaft delam
Atlas-e now baft delam doshman in zenda shodam

صورت جان وقت سحر لاف همی‌زد ز بطر
بنده و خربنده بدم شاه و خداونده شدم
Sorat-e jan vaqt-e sahar laf hamizad ze batr
Bande o khorbande bodam shah o khodavande shodam

شکر کند کاغذ تو از شکر بی‌حد تو
کآمد او در بر من با وی ماننده شدم
Shokr kond kaghaz to az shokr bi-had to
Ke amad o dar bor-e man ba oy manande shodam

شکر کند خاک دژم از فلک و چرخ به خم
کز نظر وگردش او نورپذیرنده شدم
Shokr kond khak-e dezhem az falak o charkh beh khom
Kez nazar o gardesh-e o noorpazirande shodam

شکر کند چرخ فلک از ملک و ملک و ملک
کز کرم و بخشش او روشن بخشنده شدم
Shokr kond charkh-e falak az molk o molk o molk
Kez karam o bakhshesh-e o roshan bakhshande shodam

شکر کند عارف حق کز همه بردیم سبق
بر زبر هفت طبق اختر رخشنده شدم
Shokr kond arif-e haq kaz hameh bordim sabq
Bar zabar haft tabaq akhtar rokhsande shodam

زهره بدم ماه شدم چرخ دو صد تاه شدم
یوسف بودم ز کنون یوسف زاینده شدم
Zohreh bodam mah shodam charkh do sad tah shodam
Yusof bodam z konun Yusof zayande shodam

از توام ای شهره قمر در من و در خود بنگر
کز اثر خنده تو گلشن خندنده شدم
Az toam ay shareh-e qamar dar man o dar khod bengar
Kez asar-e khanda to golshan khanda shodam

باش چو شطرنج روان خامش و خود جمله زبان
کز رخ آن شاه جهان فرخ و فرخنده شدم
Bash cho shatranj roan khamosh o khod jameh zaban
Kez rokh-e an shah-e jahan farokh o farokhnande shodam

2) Meaning of Poem in English

In this poem by Rumi, the poet explores the transformative power of love and spiritual awakening. Rumi speaks of moving from a state of death to life, from sorrow to joy, underlining how embracing divine love changes one’s state of being. He portrays a journey of self-discovery and transformation, where challenges and rejections are met with an ever-deepening dive into the essence of love and existence.

Rumi uses vivid imagery to depict the soul’s evolution, expressing how encounters with divine love lead to various states of being: from being lost to finding guidance, from despair to ecstasy, and from ignorance to enlightenment. The poem celebrates the soul’s capacity to transcend its limitations and embrace a higher state of consciousness through love, becoming a reflection of the divine itself.

3) Poem’s Meaning in Farsi

4) Iranian Community

Stay connected with Iranian communities through the Heritage Web network.