Mutluluğa Doğru
Mutluluk nedir? Çevremdeki herkes mutsuzluktan yakınıyor.
Oysa kendi mutlu dünyasını yaratabilmeli insan her ne koşulda olursa olsun.
Üstüne bombalar yağmur gibi yağarken mutlu olabilen insanlar tanıdım ben onları mutlu eden şey inandıkları değerler uğruna mücadele verebilmeleriydi.
Hayal kurarken de mutlu olabilir insan kurduğun hayalleri gerçeğe dönüştürme umuduyla. Unutmayın! Hayaller gerçeklerin geçmişidir.
Mutlu olabilmek sizin elinizde önemli olan tek şey o mutluluğu keşfedebilmek…
Bazen sıcak bir çayda keşfedersin, kara kışa inat sıcacık eder yüreğini…
Bazen aldığın nefeste keşfedersin, sevgilinin kokusu huzur verir sana…
Bazen yürüdüğün yolda bulursun, rengarenk çiçekler “merhaba” der sana…
Bazen karanlıkta bir ışık olur sana önünü aydınlatan, bazen sevgilinin gözlerinde hissedersin, annenin dizlerinde, babanın gölgesinde, bazen küçük bir çocuğun gülüşünde hissedersin mutluluğu, samimi, sıcak ve içten…
Ben hep aradım mutluluğu, bazen sordum gittiğim her yerde, bazen bakışlarında hissettim insanların ve bir fotoğraf karesinde ölümsüzleştirmeye çalıştım.
Mutlu hikayeler de var hayatta bütün kötülüklere inat onların peşinde koştum durdum…
Bitlis Adilcevaz’da bir amca tanıdım. Traktörüyle tarla sürüyordu. Sormuştum ona mutlu musun hayatından diye… Bana verdiği cevap “traktörümün üstünde tarladayım, tarlamı sürerken bir yandan da sigaramı tüttürüyorum, mutluyum, ekinler yeşerince daha da mutlu olacağım” demişti. Onun için mutluluk oydu belki de…
Kimilerinin mutluluğu bir sahil kenarında sevdiğiyle denizi izlemek olur. Sevdiğin yanındadır ve onunla birlikte hayallerde mutlu olursun. Denizin dalgalarının, kurdukları hayalleri onlara getireceğine inanırlar. İnanmanın verdiği güçle açarlar yelkenlerini aşka…
Eski Mardin’de bir kahvehanede çalışan 2 arkadaş tanımıştım. Fotoğraflarını çektim. Bana “ bizim hep böyle fotoğrafımızı çekiyorlar, gittikleri yerlere bizi de götürüyorlar. Onların sayesinde bir sürü insan tanıdık biz burada… Gittikleri yerlerde bizim fotoğraflarımızı gösteriyorlar o kişiler de buraya geldiklerinde yanımıza geliyorlar. Biz bundan çok mutlu oluyoruz. Ben hiç Mardin’den çıkmadım onların sayesinde fotoğraflarımız bile olsa şehirden şehre geziyor. Sanki bende onlarla geziyormuşum gibi çok mutlu oluyorum” demişti.
İşte bazen de mutluluk böyle bir fotoğraf karesiyle yerinden kıpırdamadan gezdirebiliyor o duraktan o durağa, o şehirden o şehre…
2 sene kadar oldu, Diyarbakır Sur ‘da fotoğraf çekmek için gezinirken mendil satan küçük çocuklar çıktı karşıma…
“Abi bizi de çeksene” diye diye peşimde dolanıp durdular. Çocukluğun verdiği bütün masumiyetleriyle elimden geldiğince fotoğrafladım o güzellikleri…
Hayatla çok erken tanışmış, sokaklarda o soğukta mendil satıp para kazanıyorlardı. Yaşıtları evlerinde oyuncaklarıyla oynarken onlar sokaklarda hayatla dalga geçercesine her şeyden mutlu olacak bir şey çıkartıyorlardı. Peşimde gezerken duydukları o mutluluk bile anlatıyordu bazı şeyleri…
Evet, sokaktaydılar, üşümüşlerdi, para kazanmaları gerekiyordu, hiçbiri o saatte orada olmak istemiyordu ama o yaşta hayatın dayattıklarına rağmen mutlu olacak bir şeyler illaki buluyorlardı.
Demem o ki…
Sen nerede keşfedersen oradadır mutluluk nerede hissedersen orada, nerede ararsan bulmak senin elinde sen ne kadar istersen o kadar mutlusun ve ne kadar ararsan o kadar çok…
Hozan Adar
