Mother in my body
I wrote a Persian poem, then I translated it to English:
Sometimes I wonder, dear mother, what you’ve done,
Like hands and feet that have found a home in my soul.
Your presence is as beautiful as a poppy in bloom,
Yet truly, it’s a force within me, deep and whole.
When I see you, I glimpse a beauty so rare,
It’s the same beauty framed in my own face’s glare.
At times, like a helpless child, I run to you,
And cry like a cloud, as if my heart is due.
If your spirit, mother, is scattered in me,
It’s as if a world of mothers smiles with glee.
My soul is tied to you like a tightly knotted thread,
I don’t know how love made this bond so tightly spread.
گاه نمی‌دانم مادر که چه کرده
همچون دست و پایی که در جانم لانه کرده
وجودش چون شقایق هست زیبا
ولی در اصل وجودیست که در من رخنه کرده
چو می‌بینم که وقتی هست، چه زیباست
همین زیبایی که در چهره من قاب کرده
هرزگاهی بسان طفل شیر خوار
بسویش رفته و چون ابر گریه کرده
اگر روح تو مادر در وجودم پخش گشته
یک دنیا مادر از روز ازل با من خنده کرده
جانم به مادر چون طنابی گره کرده است
نمی‌دانم چگونه عشق، این گره را کور کرده
