Antyk

Widzę ich
Krzątają się po mieście
Którego istnienia nie pamiętają nawet drzewa

Oddycham
Ich wiarą w nieskończoność
Zdmuchniętą cieplejszym powiewem południowych krain

Ich kości
Podświetlane w muzeach
W anatomicznym układzie cieszą oko bezruchem

Widzę ich
Milowe gruzowiska
Tylko kamienie w mozaice nieświadomości końca