Eind in zicht…

Pfff, wat een warmte! Je brandt gewoon weg in de tent! Als we buiten staan zien we dat we niet de enige zijn die last hebben van de warmte; de apen zitten rustig in het hoge gras, verderop staan er gazelles in de schaduw en ook de nijlpaarden zoeken hun verkoeling in het water. Maar goed, luieren zit er vandaag niet in voor ons, want we hebben nog een hoop te doen voordat we bij ons eindbestemming zijn. Dus zonnebrand smeren, zonnebril op en gaan!

Voordat we het laatste stuk van de route kunnen rijden, hebben we eerst een groepsopdracht in het programma staan. 29 kinderen kregen de opdracht om vrij te kiezen wat ze voor een half uur wilde gaan doen, op één voorwaarde: dat ze er iets van leren. Alle kinderen gingen enthousiast aan de slag; de een met spelling met dt, een ander met weetjes lezen in de Know How, weer een ander met het vertalen van Engelse liedjes, lezen, film over WO I, en ga zo maar door, allemaal hadden ze hun eigen ding gekozen. Na dit half uur hebben wij de kinderen gevraagd wat ze ervan vonden en wat ze hebben geleerd. Een van de kinderen gaf aan een tank spel te hebben gespeeld en had specifiek geoefend met verschillende aanvals- en verdedigingsstrategieën. Daarna maakte hij een mooie koppeling naar de lesstof; als iets niet lukt is er misschien een andere strategie die je kunt proberen, zodat het wel lukt! Ook zei een van de kinderen dat hij het fijn vond dat hij zelf mocht kiezen, want dan hoef je iets dat je makkelijk vindt niet te doen en kan je wat moeilijks kiezen. Dit zijn mooie dingen om te zien op de laatste dag safari, en waar is het fototoestel nu? Want dit moet uiteraard op de foto!

Nog even de koppen bij elkaar. Hebben we genoeg gezien? Genoeg informatie verzameld? Kunnen we aanbevelingen doen? Moeten we nog iets uitproberen? Een laatste keer overleg om te kijken of we echt alle opdrachten in de safari hebben gedaan of dat we misschien nog dingen over het hoofd zien.; Interventies, check. Feedback gekregen, check. Gesprekken gevoerd, check. Uitgeprobeerd, check. Aanbevelingen doen.. ho wacht jongens, we kunnen nog niet weg! We moeten nog aanbevelingen doen aan de school.

Zo zijn wij in gesprek gegaan en zijn we alle safaridagen langsgelopen. Wat hebben we gedaan, wat werkte wel en wat niet, waar zijn we tegenaan gelopen, wat willen we hieruit meegeven aan de school? En ook uit dit gesprek bleek weer dat zelfsturing toch nog steeds een breed begrip blijft, waarmee je alle kanten op kan. Dat maakte het voor het bedenken van kleine innovaties wel lastig, omdat de focus moeilijk te bepalen is: nemen we nu route A of route B.. Richten we ons op het proces van zelfsturing of op het product? Soms wisten we het echt niet en zijn we gewoon een weg ingeslagen om te zien hoe ver we kwamen. We hebben zwart-witte strepen overwonnen, vastgezeten in een modderpoel, we zijn uitgegleden over een banenschil, geplet door een olifant omdat het zo zwaar was… En toch staan wij bijna bij de eindstreep. Alleen de aanbevelingen nog en dat zijn de volgende:

• Baken binnen het team het begrip zelfsturing af: zorg voor een duidelijke visie
• Oriënteer jullie op de mogelijkheden binnen het Jenaplanonderwijs (blokuur)
• Maak schoolbreed afspraken
• Zorg voor een doorgaande leerlijn, vastgelegd op papier (blokuur, zelfsturing)
• Jullie rol als leerkracht is van cruciaal belang bij zelfsturing. Ontwikkel handvatten voor de leerkracht om het bewustzijn van de kinderen m.b.t. hun leren en leerproces te vergroten (reflecteren voor- tijdens- en na de les). Hoe kun je dit echt concreet maken? à praktische vertaling..(bijvoorbeeld reflectiekaarten voor de kinderen/reflectiemiddelen voor de leerkracht).

Check! Nu hebben we echt alle punten gehad en zijn we klaar om het laatste stukje van de route te rijden. Gelukkig hier geen obstakels meer, alleen nog een laatste groet aan de dieren!