Vast in de modder…
Met onze modderlaarzen, zoekend naar een nieuw (uit)zicht met de verrekijker en de dieren om ons heen zijn wij dag twee van start gegaan. Waar we vorige week naar uitkeken; de innovatie inzetten en het uitproberen in de praktijk, bleek vandaag de modderpoel te zijn waar we in zijn gestrand… Ja echt?! Geloof je ons niet? We hebben uren vastgezeten en op allerlei manieren geprobeerd om uit die modderpoel te komen, maar dat viel niet mee. Maar ik zal beginnen bij het begin…
We zijn vanmorgen gestart bij onze vraag: ‘Hoe krijgen de kinderen meer inzicht in hun eigen leerproces, zodat ze bewust invulling geven een hun eigen ontwikkeling?’ Vanuit dit punt hebben wij onze route uitgestippeld en het begrip ‘zelfsturing’ kwam hier steeds in terug. Met dit begrip zijn wij begonnen met het uitwerken van de eerste innovatie; een reisplan voor de kinderen. Dit is een 3 stappenplan waarmee kinderen vooraf, tijdens en achteraf naar de les kijken. Vier kinderen zijn met ons meegereisd; samen hebben we het reisplan bekeken en besproken en hieruit kwam naar voren dat de kinderen eigenlijk al best veel zelfsturing hebben; ze weten al heel goed wat ze moeten doen als ze vastlopen tijdens een les. Het reflecteren op de les en op wat ze hebben geleerd vinden ze wel lastig en doen dit eigenlijk niet. ‘Het is gewoon schrift inleveren en dan klaar’ zei R. Ze kijken dus niet terug op wat en hoe ze hebben geleerd die les. Aan twee kinderen is ook de vraag voorgelegd wat ze zouden kiezen: een blad met sommen die je goed kan of nieuwe sommen met uitdaging? Weet je wat ze kiezen? De nieuwe uitdaging! Niet gedacht he?! Hier kunnen ze dus goed aangeven wat ze wensen en geven ook heldere argumenten hiervoor.
Door met de kinderen in gesprek te gaan zijn we een stuk wijzer geworden en kunnen we weer veel meenemen voor een aanpassing in de innovatie. Ondertussen ook een kleine enquête onder de leerkrachten uitgezet om erachter te komen wat zij verstaan onder zelfsturing, wat ze er al aan doen in de klas en welke kansen er volgens hen liggen om zelfsturing te bevorderen.
Al die informatie, die als een slang kronkelde in onze gedachten, zorgde ervoor dat we vast kwamen te staan in de modder. Wat was ons doel nu ook alweer precies? En hoe passen we onze innovatie aan? Welke richting willen nou op? Gaan we die kant op of toch de andere? Moeten we nu meer dingen uitproberen of maar één innovatie? Ja…uhhh… we weten het even niet meer… Gelukkig kwamen toen Jos en Willemijn langs. Zij hebben ons weer op verharde pad geholpen! Alle vragen en onzekerheden die er waren zijn beantwoord en opgelost. Wij hebben nu weer helder wat ons te doen staat voor de laatste dag. Dank jullie wel!
Wat wij meenemen van vandaag in dit safari avontuur is dat het heel makkelijk lijkt om ‘gewoon’ even een paar innovaties te bedenken of ‘out of the box te denken’, maar dat valt echt tegen. Waarom lukt het niet om heel creatief te zijn als dat nodig is? Waarom komen we steeds weer uit bij hetzelfde punt, maar kunnen we geen afslag nemen? Waarom vallen we steeds weer terug in hetzelfde denkpatroon? We zullen het er maar op houden dat dit soort denken toch de aard van het beestje is!
Nu we weer rijden op een verharde weg, zonder modder en slangen, onze bagage goed bijgevuld met ervaringen, kunnen we op naar dag drie…
