ขาดหาย

ผมรู้สึกว่าตัวเองและทีมงานกำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่เปราะบางเพื่อไปสู่เป้าหมายและหลักชัยที่ไม่ถูกต้อง

ผมกำลังทำงานแข่งกับเวลาเพื่อสองเรื่อง หนึ่งคือให้งานเสร็จทันตามกำหนดและสองให้ได้ยอดขายตามที่กำหนดไว้

ทำไมผมถึงไม่สบายใจเรื่องนี้?

เพราะการทำงานเสร็จกับการขายของได้มันเป็นคนละเรื่องกัน ยอดขายไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเราทำงานเสร็จ มันมีช่องว่างขนาดใหญ่มากแผงตัวอยู่ข้างหน้า ช่องว่างที่จะถูกทำให้แคบลงได้ด้วยการตอบคำถามเหล่านี้

• ใครคือลูกค้าของเรากันแน่
• ปัญหาที่พวกเค้าเจอคืออะไรกันแน่
• เค้าซื้อเพราะอะไรกันแน่
• เค้าจะยอมจ่ายราคาเท่าไรกันแน่
• สินค้าของเราตรงความต้องการของพวกเค้ารึยัง

แน่นอนว่าก่อนเริ่มสร้างโปรดักท์เราต้องมีไอเดียและคำตอบในใจอยู่บ้าง แต่คีย์เวิร์ดคือ “กันแน่” และ “รึยัง” เพราะคำตอบที่แท้จริงไม่เคยเกิดก่อนโปรดักท์ มันจะตามมาทีหลังเสมอด้วยการผ่านการทดสอบกับโลกความจริง

ช่องว่างคือสิ่งที่ขาดไปจากแผนการดำเนินงานส่วนใหญ่รวมถึงของตัวผมด้วย ผมไม่ได้เตรียมเวลาไว้สำหรับการทดสอบและเรียนรู้ผู้ซื้อและลูกค้า ผมไม่ได้เตรียมเวลาไว้ทดสอบสมมติฐานทางการเงินที่ตั้งไว้ ผมจึงจินตนาการไปเองว่าหลังจากรีลีสสิ่งที่ตามมาคือยอดขายและการเติบโต … มันไม่ใช่แบบนั้นเลย

การตั้งเป้าหมายและไมล์สโตนสำคัญว่า (1) รีลีส และ (2) ขายให้ได้ตามเป้าภายในหกเดือนจึงผิด ผิดมาก ผมต้องการอีกหนึ่งสเตปที่สำคัญกว่ามากนั่นคือ ทำความเข้าใจกับผู้ซื้อและลูกค้าให้ดีกว่านี้ เพื่อปิดช่องว่าง เพื่อสร้างสะพานข้ามจากโปรดักท์ไปหายอดขาย

แท้จริงแล้วในช่วงต้นของสตาร์ทอัพสิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่โปรดักท์และยอดขาย แต่เป็นความรู้และข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับตลาดและผู้ซื้อ เราควรโฟกัสสิ่งนี้ก่อนอะไรทั้งหมด

และนี่คือสาเหตุที่ผมไม่ค่อยพอใจกับสถานการณ์ตอนนี้เลย ต้องคิดหนักอีกครั้งแล้ว 🤔😓🤕