🪐 วิสัยทัศน์กับอนาคต

สิ่งหนึ่งที่ถ้าใครค้นพบแล้วจะรู้สึกกินใจกับมันคือความคิด (ส่วนตัว) ที่ว่า

เมื่อพูดถึงคำว่าวิสัยทัศน์ … อย่าให้มันถูกครอบงำและจำกัดไว้ด้วยความสามารถในปัจจุบันของคุณและทีมงานของคุณ

ในตอนที่ใครบางคนจินตนาการถึงไอโฟนเครื่องแรก — เขาจะไขว้เขวเพราะความคิดที่ว่า “ทีมเราจะมีปัญญาทำหรอ” มั้ย?

ในตอนที่ใครอีกคนคิดสร้างรถยนต์ที่ขับเคลื่อนได้เอง — เขาหดหู่และล้มเลิกความฝันเพียงเพราะ “ฉันไม่รู้เรื่องเครื่องยนต์กลไก” มั้ย?

ในตอนที่ใครอีกคนวางแผนสร้างกระสวยอวกาศ — เขาเดินไปถามทีมงานของเขามั้ยว่า “เฮ้ย พวกแกทำได้ป่าววะ?”

ในตอนที่ใครคนนั้นมีเป้าหมายอยากแก้ปัญหาการขาดแคลนอาหารของโลกด้วยการปลูกข้าวแบบอินดอร์ — เขาเริ่มต้นด้วยการมองย้อนไปในประวัติตัวเองว่า “ชีวิตนี้ฉันเคยปลูกข้าวในนามาก่อนรึเปล่า?” อย่างนั้นหรือ?

ไม่นะ … นั่นไม่ใช่แนวทางที่มันควรจะเป็น พวกเขาไม่เคยยึดติดกับความรู้ประสบการณ์ “ในปัจจุบัน” ของตัวเอง พวกเขาไม่จำกัดจินตนาการที่กว้างไกลไว้ที่ความสามารถ “ในปัจจุบัน” ของทีมงานเพราะพวกเขารู้ว่าการทำสิ่งใหม่การทำสิ่งที่ดีกว่าต้องการการเรียนรู้เพิ่มเติมเสมอ

เมื่อพูดถึงวิสัยทัศน์ เมื่อต้องการจินตนาการ คำถามแรกนั้นไม่ใช่ “ฉันทำได้มั้ย? ทีมทำได้มั้ย?” แต่มันคือ “สิ่งนี้มันดีจริงๆมั้ย มันคุ้มค่าที่จะทำจริงๆมั้ย?” ต่างหาก