Gathering Talents vs. Retaining Talents
มีสองเรื่องที่ผูกพันกันอยู่ หนึ่งการรวบรวมผู้มีพรสวรรค์ (พนักงานชั้นยอด) และสองการเก็บรักษาผู้มีพรสวรรค์ไว้ให้นานที่สุด สองเรื่องนี้เกี่ยวพันกันแต่ก็แตกต่างกันมากในรายละเอียด
บริษัทหนึ่งอาจจะเก่งมากเรื่องการค้นหาและเชื้อเชิญให้ผู้มีพรสรรค์มาร่วมงานแต่กลับทำได้ไม่ดีเลยในการรักษาพวกเค้าไว้ การรวบรวมนั้นไม่ยาก มันเป็นกระบวนการที่ไม่ต่อเนื่องเมื่อมองจากมุมของผู้มีพรสวรรค์
มันเริ่มจากชื่อเสียงบริษัท มันเริ่มจากความมั่นคงในหน้าที่การงาน มันเริ่มจากผลตอบแทนที่ดีกว่ามาตรฐาน มันเริ่มจากโปรดักท์ที่โด่งดังมีผู้ใช้จำนวนมาก บริษัทใหญ่ได้เปรียบเพราะภาพลักษณ์ภายนอกที่ดูดี … ไม่แปลกเลยที่คนเก่งหลายคนจะสนใจอยากร่วมงานกับบริษัทใหญ่
ความพร้อมในหลายๆด้านดึงดูดใบสมัครจำนวนมาก กระบวนการคัดเลือกเป็นไปตามขั้นตอนจากวันแรกจนวันที่ตัดสินใจเซ็นสัญญา … การรวบรวมจบลงและการเก็บรักษาผู้มีพรสวรรค์ก็เริ่มขึ้น ช่วงที่สองนี้เป็นเรื่องราวต่อเนื่องที่ผู้มีพรสวรรค์ทุกคนต้องเผชิญทุกวันในการทำงาน และความไม่ปกติมันจะเกิดขึ้นในช่วงนี้ จากเดิมที่เคยวาดภาพไว้สวยหรูความจริงอาจไม่เป็นเช่นนั้น
ถึงแม้หลายอย่างจะเป็นไปตามคำสัญญาที่บริษัทใหญ่ให้ไว้ เช่น เรื่องความมั่นคงเรื่องผลตอบแทนแต่ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่กัดกร่อนร่างกายจิตใจและอารมณ์ความรู้สึกของผู้มีพรสวรรค์คือสภาพแวดล้อมในการทำงานซึ่งประกอบไปด้วยลักษณะงาน ความหนักเบาของงาน เพื่อนร่วมงาน หัวหน้างาน กระบวนการทำงาน และวัฒนธรรมในการทำงาน กลับกลายเป็นว่ายิ่งใหญ่ยิ่งเสี่ยง
- เพราะจำนวนคนที่มากหน้าหลายตา เพราะความแตกต่างด้านลักษณะนิสัยผู้มีพรสวรรค์จึงคาดเดาอะไรไม่ได้ว่าวันนี้จะเจอเรื่องอะไรบ้าง
- เพราะปริมาณงานที่มากซึ่งเป็นไปตามจำนวนโปรดักท์ที่มากผู้มีพรสวรรค์จึงตกอยู่ในสภาวะสูญญากาศที่จะถูกโยกย้ายสับเปลี่ยนและจับยัดลงไปในงานประเภทไหนและโปรดักท์อะไรได้ตลอดเวลา (ย้ำว่าตลอดเวลา)
- เพราะรากฐานที่ถูกวางไว้อย่างยาวนานผู้มีพรสวรรค์มีโอกาสสูงที่ต้องต่อสู้กับวัฒนธรรมองค์กรที่ขัดแย้งกับความเชื่อและคุณค่าในใจของตัวเอง
การรักษาและจูงใจและสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้มีพรสวรรค์นั้นยากมาก ยิ่งบริษัทใหญ่เท่าไรงานนี้ยิ่งยากเท่านั้น ตอนคัดเลือกและรวบรวมนั้นทุกอย่างเป็นเรื่องที่กำหนดได้และผลลัพธ์นั้นอยู่ในวิสัยที่คาดการณ์ได้ แต่การรักษาพวกเค้าไว้นั้นอยู่เหนือการควบคุมของทุกคน (ไม่ว่าจะตำแหน่งใหญ่โตแค่ไหนก็ตาม)
ผมเห็นมาพอสมควรกับบริษัทที่เก่งมากในเรื่องรวบรวมคนแต่ (ไม่รู้เป็นเพราะกฎของธรรมชาติรึเปล่าที่ไม่ยอมให้ใครเก่งที่สุดในทุกเรื่อง) พวกเค้ากลับทำได้แย่มากๆในการรักษาคนเก่งเหล่านั้นไว้ … บางคนเข้าไปและอดทนได้แค่ครึ่งปี บางคนแย่กว่านั้นเพราะแค่สามเดือนก็ต้องโบกมือลา นั่นคือความสูญเสียที่บริษัทเหล่านี้ต้องแบกรับ
เพราะการรวบรวมคนมันง่ายกว่ารักษาคนมากหลายเท่า อาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้หลายบริษัทให้ความสำคัญกับเรื่องการหาคนมากกว่ารักษาคน การรับสมัครแบบ 365 วันต่อปี การสัมภาษณ์และตัดสินใจอย่างรวดเร็วใน 30 นาที (มีจริงๆนะ) การตั้งเป้าหมายเป็นตัวเลขของจำนวนพนักงานใหม่ที่หามาได้ในแต่ละไตรมาส … มันชี้ให้ผมเห็นว่าพวกเค้าใส่ใจอย่างยิ่งกับการรวบรวมคนซึ่งไม่ผิดหรอกถ้าเค้าให้ความสำคัญกับกระบวนการรักษาคนให้เทียบเท่าหรือมากกว่ากัน
ผมเชื่อว่าถ้าเราใส่ใจในเรื่องสภาพแวดล้อมในการทำงานให้มากเพื่อส่งเสริมและสร้างแรงจูงใจในการทำงานให้คนเก่งได้ดีเท่าไร กระบวนการคัดเลือกและรวบรวมคนใหม่ๆเข้ามาก็จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นไปด้วยเท่านั้น เราจะได้คนมีคุณภาพเข้ามาทำงานในบริษัทที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างมีระบบระเบียบและเหมาะสม เราจะไม่เสียคนเก่งคนดีไปก่อนเวลาอันควร เราจะได้โอกาสสร้างผลประโยชน์ให้กันและกันอย่างเป็นเรื่องเป็นราว
นั่นแหละครับ ไม่ใช่ว่าบริษัทใหญ่กว่าจะได้เปรียบในเรื่องนี้เลย … กลับกลายเป็นว่ายิ่งเล็กยิ่งดี ยิ่งเล็กยิ่งสวยงาม ยิ่งเล็กยิ่งรักษาความเป็นมนุษย์ไว้ได้มากกว่า ปัญหาเล็กๆนิดเดียวคือ … มันยากเหลือเกินที่ทำให้ผู้มีพรสวรรค์หันมาสนใจบริษัทเล็กๆอย่างเรา 😔
คิดและเขียนคือสิ่งที่ผมชอบ แบ่งปันคือสิ่งที่ผมรัก เพราะแบบนี้ทุกวันผมเขียนเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวจากชีวิตจริง จากประสบการณ์ จากแนวคิด จากอนาคตที่ดีผมมองเห็น และทุกอย่างที่ผมประยุกต์ใช้เพื่อสร้างให้อินเท็นติกเป็นบ้านที่น่าอยู่ บ้านที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงเล็กๆที่สร้างความแตกต่างในสังคมได้ — มันน่าภูมิใจที่ผมรู้ว่า … ไม่ใช่มีแค่ผมคนเดียวที่อยากเห็นการพัฒนา :)
Inthentic On Facebook | Inthentic On Twitter | Inthentic On Instagram
