Nieuwe Liefde

Wat kommeren de weeën van ons gedrocht

Af en aan, het kwellen van twijfel en genot

De liefde die liefheeft, die starheid omvat

Met vliezen van vreugde en verdriet

Ons twijfelt nu alles naar zekere hemel

Naar die korte tijd van krijgen

Ik geef niets om dit alles

Het is die pure juistheid

Heldere ogen, klare taal

Te weten dat het goed is

Zonder vreugde is het niet te doen

Dan pak ik met vuisten deze

Ik kan het toch geen kans noemen

Bijt ik me vast in dit

Onverteerbaar taaie

Geef ik me dan toch over aan

Maar er is niets hoger of beter

Verlaten we ontmaagde liefde

Die geloofde in de eenheid van ongevouwen lakens

Onuitsprekelijk verlangen gezwachteld

Wiegend in de zijden nacht

Breek dan de andere mens aan

Laaf je aan de nieuwe prut

In het oeroude verlangen

Meer te krijgen dan je hebt

Het is je deel dit kan niet

Blijven bij mij

Wetend dat mijn as geen bomen zal doen groeien

Verloren in een zee van nieuwe liefde

• Paul Kunneman, April 2020

Waardering voor dit gedicht? Deel alsjeblieft je waardering in de vorm van klappen, en deel het vooral met iemand die het ook kan waarderen. Dank je wel!