“Als het niet gaat hoe ik het wil voelt het alsof ik faal”
Ze stopt nog snel een kruidnoot in haar mond en begint te lachen als ze bijna stikt. Evie Langeveld is geboren op 18 augustus 2000 In Doetinchem. Ze was een ongepland maar gewenst nakomertje in een gezin met een stuk oudere broer en zussen. Voor sommige mensen die Evie op de opleiding journalistiek altijd met een vrolijk gezicht rond ziet lopen is het moeilijk te geloven dat Evie als tiener een moeilijke tijd heeft gehad
Tot groep vijf had Evie een leuke tijd op de basisschool. ''Ik had altijd veel vriendjes, ik was wel een beetje jongensachtig, nog steeds wel een beetje, maar vanaf groep vijf werd het minder leuk. Op een gegeven moment ontstond er een heel hecht meidengroepje en ik wilde daar niet echt in meegaan, daardoor werd ik overal buitengesloten. De jongens accepteerde me wel zoals ik was en daarmee ging ik lekker hutten bouwen, voetballen en dat soort dingen doen.''
Moeilijke periode
''Ik heb altijd gezegd dat het me niet zoveel deed dat ik werd buitengesloten, maar het deed toch wel wat met m’n zelfvertrouwen merkte ik op de middelbare school.'' Evie had geen moeite om nieuwe vrienden te maken, maar ''ik was onzeker of ik wel goed genoeg was voor de mensen in mijn omgeving. Ik waardeerde mezelf minder dan gezond is. Dat kwam ook wel omdat ik de jongste uit het gezin ben en altijd mensen boven mij had die het allemaal ver schopten, dat voelde als een druk. Mijn zelfvertrouwen was op een essentieel punt van mijn leven kapotgemaakt en dat kwam er op de middelbare school uit.''
“Mijn zelfvertrouwen was op een essentieel punt van mijn leven kapotgemaakt.”
In die tijd sportte Evie veel en at ze heel weinig.''Ik ontbeet met een appel en ´s avonds at ik een beetje met mijn ouders mee, maar mijn boterhammen die ik naar school meenam gooide ik altijd weg. Als ik moet uitrekenen hoeveel boterhammen ik in het prullenbakje van de wc heb weggegooid denk ik dat ik behoorlijk zal schikken. Als ik aan het sporten was kon ik mijn hoofd helemaal leegmaken. Ik zat dan in een andere wereld en was alleen bezig met mijn tijd en snelheid, met mijzelf'.''
Zelfopgelegde druk
Niks was goed genoeg voor Evie waardoor ze voor zichzelf allemaal doelen stelde die ze moest halen. ''Als ik een doel niet haalde was ik ontzettend boos. Dat was ook wel echt extreem. Als ik een wedstrijd had gelopen, had gewonnen, clubkampioen was geworden maar ik had een seconde te langzaam gelopen om mijn eigen doel te halen was ik helemaal kapot. Dat was omdat ik mezelf wilde bewijzen naar mezelf toe, niet naar mijn vriendinnen en mijn ouders want die waren er altijd voor mij. Ik heb altijd opgekeken naar mijn oudere broers en zussen en daardoor nog meer de drang gehad om mij te moeten bewijzen.''
Bij de schoolarts ging er op een gegeven moment wel een belletje rinkelen, zij had Evie doorgestuurd naar de psycholoog. ''Ik ben daar één keer geweest en daar was ik zo kapot van dat ik een omschakeling maakte. Ik dacht: waar ben ik nou mee bezig? Ik wil dit niet meer langer en toen heb ik gelijk mijn lidmaatschap bij de atletiekvereniging stopgezet. Ik kon niet een stap terug nemen want dan zou het voor mij te moeilijk zijn om te weten dat ik mijn oude niveau niet meer kon halen.''
“Ik dacht: Waar ben ik nou mee bezig? Ik wil dit niet langer.”
Ik wil heel graag controle houden, héél graag." Gaat ze verder nadat ze nog een kruidnoot in haar mond heeft gestopt. ''Door mijn verleden vind ik het verschrikkelijk om de controle los te laten. Als ik iets in mijn hoofd heb dan moet het ook op die manier gaan, als dat niet lukt voelt het alsof ik gefaald heb. Ik plan mijn dag zo vol mogelijk om zo productief mogelijk te kunnen zijn. Ook probeer ik dingen die ik niet leuk vindt om te doen te ontwijken omdat dat dan geen positieve invloed op mijn leven heeft.''
De toekomst
Ondanks dat Evie al best veel heeft meegemaakt, waar ze overigens ontzettend makkelijk over kan praten, weet ze heel goed wat ze wilt. Daardoor kwam haar keuze voor de opleiding journalistiek niet helemaal uit het niets. "Als kind had ik al fascinatie voor de media. Toen ik 9 jaar was kwam ik in het jeugdjournaal, dat had ik helemaal zelf geregeld. Ze kwamen met een busje naar ons huis, hadden ze een heel item gemaakt. Nadat ze klaar waren met filmen hadden zij het gelijk gemonteerd en was het ´s avonds op de televisie terwijl het team nog bij ons was. Dat vond ik fascinerend."
"Door mijn Vwo-opleiding werd ik een beetje de kant van natuur en gezondheid opgestuurd, en helemaal doordat mijn vrienden geneeskunde of iets met techniek gingen doen was het een beetje uit den boze om naar een Hbo-opleiding te kijken" vervolgt ze haar verhaal. Doordat de moeder van Evie met het idee kwam op naar iets totaal anders te gaan kijken is ze bij journalistiek terecht gekomen . "Toen kwam ik erachter dat het iets is wat mij al mijn hele leven fascineert, en ik vind het mooi om verhalen te vertellen op een andere manier dan schrijvend."
“Ik wil een verschil maken in mijn omgeving.”
Op de vraag wat ze later nou heel graag zou willen doen hoeft ze geen seconde na te denken. ''Een eigen kinderprogramma. Ik vind het namelijk fascinerend hoe kinderen naar de wereld kijken en de vragen die ze hebben. Ik ben de tante van zes kinderen die mega eigenwijs en slim zijn , en zij hebben vragen die bij volwassenen niet meer in hun hoofd voorkomen of die zij niet durven te stellen. Mijn neefjes en nichtjes kijken net zo op naar mij als ik naar mijn broer en zussen deed. Zij zijn echt trots dat ik hun tante ben en ze waarderen me precies zoals ik ben.''
Geloof
''Het geeft mij energie en positiviteit” vertelt Evie als ze over het christelijk geloof nadenkt. “Het helpt mij enorm om een positieve visie op de wereld te hebben en op dingen om mij heen. Daar wordt ik veel gelukkiger van.'' In Doetinchem en haar huidige woonplaats Ede gaat ze naar een evangelische gemeente. ''deze kerken beantwoorden de vraag ‘Hoe kan het geloof van waarde zijn in de maatschap?' Dat spreekt mij heel erg aan. Ik haal altijd wel iets uit de dienst waar ik wat mee kan, ik wil daarmee een verschil maken in mijn omgeving.''
