‘’He, ik ben oké en God is bij mij’’
Auteur: Ilse Keijser
Willemijn Bakker student aan het CHE in Ede. Ze woont in Ede op kamers en heeft van kinds af aan het christelijke geloof meegekregen. Zij vertelt hoe zij als student, dochter en als Willemijn het christendom in haar dagelijkse leven meeneemt.
Zondag
‘’Hoe mijn afgelopen zondag eruitzag? Ik had nog best last van mijn hersenschudding’’ vertelt Willemijn terwijl ze naar de wond op haar hoofd wijst. ‘’Wel ben ik naar de kerk geweest samen met mijn moeder want mijn vader was dit keer bij mijn opa en oma.’’ Wanneer ze echt ziek is of niet lekker, pas laat thuis is van een feestje de avond van tevoren of wanneer haar ouders heel moe zijn zullen niet op zondag te vinden zijn in de kerk. ‘’Verder is hel wel gewoon vaste prik en een standaard routine die we elke zondag aanhouden.’’
Willemijn gaat vooral samen met haar ouders naar de kerk. Ze vertelt dat het voor hun echt als een traditie voelt. ‘’De kerk waar ik met mijn ouders naar toe ga is wel een fijne kerk, maar zelf zou ik naar een wat meer vrijere kerk willen’’ vertelt ze terwijl ze aan het spelen is met haar schoenveters. ‘’Een vrijere kerk zouden mijn ouders dan ook helemaal prima vinden voor mij daar hebben ze geen probleem mee. Al denk ik wel dat als ik naar een hele zware kerk zou gaan ze daar meer moeite mee zouden hebben.’’
Bubbel
‘’Als kind neem je het geloof gewoon van je ouders over en naarmate je ouder wordt ga je er zelf meer over nadenken. Ik vind wel dat je als ouder je kind de ruimte moet geven dat, naarmate ze ouder worden, ze zelf over het geloof mogen nadenken en hier dan ook over in gesprek kunnen gaan. Iedereen moet namelijk lekker kunnen doen waar die zichzelf goed bij voelt.’’
‘’Als jong meisje heb ik daar nooit problemen mee gehad’’
‘’Mijn broer besloot dan ook toen hij 12 of 13 was om van het geloof een stap terug te nemen en niet meer gelovig te zijn.’’ Ze vertel hoe zijn positie in het gezin hierdoor nooit echt is veranderd, maar ook dat ze weinig van het moment zelf weet. ‘’Mijn broer is nu 27 en ik ben 18 daar zit ook gewoon een groot leeftijdsverschil tussen waardoor ik eigenlijk niet beter weet.’’
‘’Ik zat op een christelijke basisschool en een deel van de klas was gelovig, maar een deel ook niet. Als jong meisje heb ik daar nooit problemen mee gehad.’’ Maar er is ook een tijd geweest toen ze ouder werd dat ze het grote verschil steeds meer begon te zien met de mensen die een andere gedachtegang hadden dan haar. Ja, dan merkte ik wel een verschil in opvatting vertelt Willemijn terwijl ze terug graaft in haar gedachten naar vroeger. ‘’Op dat moment heb ik daar nooit een punt van gemaakt. Ik was daar ook helemaal niet mee bezig op de basisschool. En naarmate ik ouder werd kreeg ik ook niet echt de kans meer om met verschillende mensen in contact te komen dit kwam doordat ik op een gereformeerde middelbare school zat.’’
LHBTI
‘’Je had natuurlijk wel eens discussies naarmate je ouder wordt. Iemand was dan bijvoorbeeld homo en die zijn dan: ‘leuk geloof heb jij, maar ik zou het nooit kunnen geloven.’ ‘’Het was altijd heel erg bevragend op een respectvolle manier en je leert hierdoor van elkaars verschillen. Het is hierdoor misschien ook niet een discussie, maar meer een opengesprek.’’
‘’Ik denk dat het zijn van homo een stukje is van wie iemand is en niet in de weg mag staan van iemands talenten’’
Zo’n opvatting van die jongen zou best wel even binnen kunnen komen en je aan het denken zetten? Zelf vind ik het bizar zegt Willemijn terwijl ze recht op gaat zitten. ‘’Dat je iemand anders hierdoor de grond in moet drukken of niks meer met die persoon te maken wil hebben. Ook in de bijbel staat, Heb je naasten lief. Ik denk dat het zijn van homo een stukje is van wie iemand is en niet in de weg mag staan van iemands talenten.’’
‘’Door met mensen van bijvoorbeeld de LHBTI om te gaan merk ik dat ik ook zelf ruimdenkender ben geworden. Doordat ik ook in mijn jeugd met deze mensen ben omgegaan denk ik dat zij mijn mening hebben gevormd.’’
Satanisten
Willemijn studeert nu aan de Christelijke Hogeschool in Ede om journalist te worden en wil ook haar neutraliteit als journalist behouden in afweging met haar geloof wat soms nog wel eens voor problemen kan zorgen met groepen die zij liever niet zou willen spreken. Ze kijkt me lachend aan en weet meteen over welke doelgroep ik het heb. In het verleden hebben we het al een keer gehad over satanisten en of je deze groep wel of niet zou interviewen of uitnodigen? ‘’Ik ben heel open in alles, maar satanisten dat is heel duister en vanuit het geloof wordt ook duidelijk gezegd om deze mensen niet op te zoeken. Zij vereren iets waarvan ik denk dat je daar ongelofelijk ver weg van moet blijven.’’
Ik merk hoe haar stem en houding telkens meer overkomt als ongemakkelijk en ook wel angstig over het onderwerp. ‘’Ik denk niet dat je deze mensen in een bepaald daglicht moet zetten en wil daarom ook niet veel met deze mensen te maken hebben.’’ Maar de neutraliteit vaan een journalist hoe zit dat dan? ‘’Ja dat vind ik heel lastig want het blijft een groep mensen met een bepaald geloof, maar ook denk ik dat ze mij niet willen spreken.’’
“hé ik ben oké en God is bij mij, God houdt van mij en God heeft mij heel mooi gemaakt’’
Dit ben ik
‘’God is iemand die altijd bij mij is wat er ook gebeurt.’’ De middelbare school was bijvoorbeeld voor mij geen fijne tijd, vertelt Willemijn terwijl ze naar beneden kijkt en haar voeten heen en weer gaan. ‘’Ik voelde me echt een soort einzelgänger. Ik kan niet zeggen dat ik gepest werd, maar wel belachelijk gemaakt. Ik had bijvoorbeeld nog geen borsten toen ik 12 jaar was en daarom besloot een jongen uit mijn klas mij belachelijk te maken. Echter haalde ik kracht uit mijn geloof met de gedachte: he ik ben oké en God is bij mij, God houdt van mij en God heeft mij heel mooi gemaakt.’’
