“Ik ben gewoon Siem”
Door: Coen van Everdingen
Hij straalt altijd vrolijkheid en optimisme uit. Als je hem ziet lopen — blonde krullen, hippe bril, broekspijpen iets opgerold waardoor zijn sokken altijd zichtbaar zijn — voel je zijn enthousiasme. “Ik ben gewoon Siem. Een vrolijke gast die het niet erg vindt om lekker hard te werken en graag tijd doorbrengt met m’n vrienden.”
Siem Lindhout (19) heeft geen moeite met praten. Maar als het de diepte in gaat, vindt hij het toch wat moeilijker. “Ik denk gewoon niet zoveel na over wie ik ben. Het is niet dat ik nog opzoek moet naar mezelf, ik weet wat mijn normen en waarden zijn. Volgens mij ben ik gewoon een aardige gast die er altijd voor mensen wil zijn. Daar gaat het om.” Er zijn voor de mensen om hem heen probeert Siem ook altijd duidelijk te maken. Simpelweg door gewoon te praten met mensen. “Dan drinken we gezellig een biertje met elkaar. En als mensen echt ergens mee zitten, zeg ik altijd dat ze me kunnen appen, bellen wat dan ook.”
Behulpzaam
Als je altijd iedereen wilt helpen, is de kans groot dat het een keer te veel wordt. Dat heeft Siem op jonge leeftijd zelf al ervaren. “Toen ik een jaar of 10 was heb ik een aantal sessies gehad bij een psycholoog. Ik denk heel veel, pieker vaak.” Nu heeft Siem de juiste balans gevonden. “Of het nu komt door die sessies, of simpelweg door het ouder worden, de loop der jaren, dat weet ik niet. Maar het gaat goed met me. Ik heb daardoor ook een goede basis om mensen daadwerkelijk te kunnen helpen.”
Opvoeding
Siem heeft goede herinneringen aan zijn opvoeding. Dat besef is pas de laatste jaren gekomen. “Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik van mijn ouders heb geleerd. Vroeger was dat natuurlijk weleens anders, dan vond ik dingen stom. Nu zie ik er de positieve kant van in.” Zo wilde hij een keer op zondag naar een concert. Zijn ouders waren daar niet heel blij mee, maar gaven hem wel vrijheid. “Ze vroegen aan me waarom ik wilde gaan. Ik moest dus met een paar goede argumenten komen om naar dat concert te mogen. Ze hebben me echt normen en waarden bijgebracht, geleerd om na te denken over de keuzes die ik maak. Daar ben ik heel blij mee.”
Eigen leven
Tegenwoordig woont Siem op zijn eigen kamer in Ede. Daar was hij ook aan toe. “Er komt een moment dat je je gaat irriteren aan dingen thuis. Vaak de kleinste dingen. Zoals iedere avond op tijd thuis zijn voor het avondeten. Dat vond ik echt vervelend. Ik bedoel, ik kan toch gewoon een uurtje later eten als ik dat wil? Zet m’n bord maar in de magnetron.” Nu heeft hij daar geen last meer van. Hij geniet van het zelfstandige leven. “Ik was zo aan die zelfstandigheid toe. M’n eigen zaken kunnen regelen. Daarom ben ik ook bijna altijd hier. Ik heb deze plek nu, daar kan ik dan net zo goed het mooiste van maken. Contacten opdoen, netwerk uitbreiden en m’n horizon verbreden.”
“Hoewel ik het geloof zelf niet altijd vasthoud, laat het mij niet los”
Geloof en eeuwigheid
Het geloof dat Siem van huis uit heeft meegekregen, draagt hij nog steeds met zich mee. Al is het op een andere manier. “Ik doe er te weinig mee. Ik ben in de weekenden bijna altijd op m’n kamer in Ede, ga niet zo vaak meer naar de kerk. Toch voel ik me wel een christen. Hoewel ik het geloof zelf niet altijd vasthoud, laat het mij niet los. Ik weet dat Jezus voor mij is gestorven en dat hij mij heeft vrijgemaakt van mijn zonden.” In dat perspectief probeert Siem te leven. Daar haalt hij ook zijn normen en waarden vandaan. “Ik haal mijn regels niet zozeer uit de Bijbel, maar ik probeer te leven uit dankbaarheid.”
Bij zijn geloof, hoort ook het geloof in een leven na dit leven. Het eeuwige leven. Maar als Siem daarover begint, gaat het hem aan alle kanten duizelen. “Eeuwigheid? Allemachtig, dat duurt lang! Dat is niet normaal, dat stopt nooit. Eeuwig alles goed, eeuwig gelukkig, ik kan me daar echt bizar weinig bij voorstellen.” Even aarzelt hij. “De dag dat Jezus terugkomt zal een van de mooiste dagen zijn.” Hij is even stil. Dan zegt hij voorzichtig: “Maar van mij hoeft het nu nog niet hoor. Ik wil nog zoveel meemaken, ik wil nog zoveel doen hier op aarde. Hij mag best nog even wachten. Ik weet niet of die gedachte mij een slechte christen maakt, maar zo ervaar ik dat.”
“Eeuwigheid? Allemachtig, dat duurt lang!”
De toekomst
Het liefst ziet hij zichzelf over tien jaar aan het werk als radiopresentator. “Dat vind ik echt ontzettend gaaf om te doen. Als ik daar dan ook m’n geld mee kan verdienen, dan is het helemaal top natuurlijk.” Toch zet hij zelf wel een kanttekening bij deze droom. “Als je het bekijkt vanuit het christelijk perspectief, is heel de dag slap ouwehoeren en plaatsjes draaien best wel leeg. Er is meer in dit leven.” Siem zoekt zijn echte geluk dan ook ergens anders. “De combinatie van het christelijke geloof en vrienden, dat maakt mij gelukkig. Natuurlijk hoeven niet al mijn vrienden christelijk te zijn, maar ik vind het wel heel waardevol als ik het er met mijn vrienden over kan hebben.”
“Heel de dag slap ouwehoeren en plaatjes draaien is best wel leeg”
Verlies
Als je naar hem kijkt, lijkt het een zorgeloze jongen. Toch kent Siem ook angst. “Ik ben het meest bang om dierbaren te verliezen. Dat is tot op heden niet gebeurt. Aan de ene kant is dat gelukkig, aan de andere kant voel ik dat het dus nog moet komen. Daar zie ik echt tegenop.” Het is niet dat hij er dagelijks mee bezig is, of continu met die angst loopt. Soms schiet het opeens door zijn hoofd. “Vroeger kon ik er wel echt wakker van liggen. Nu gebeurt dat niet meer zo vaak. Ik probeer dan wel te bidden, maar dat is lastig man. Toch geeft het me wel rust om af en toe te bidden. Het is natuurlijk lekker om af en toe even alles van je af te praten.”
Op de vraag of hij tevreden is met zichzelf, zegt hij met enige twijfel: “Ik ben wel tevreden met wie ik ben.” Dan, iets zekerder: “Ik probeer goed te zijn voor de mensen om me heen. Natuurlijk zijn er eigenschappen die ik nog wel zou willen verbeteren. Ik kan best eigenwijs of iets te direct zijn. Maar ja, over het algemeen ik ben blij met wie ik ben.”
