‘’Ik ben niet emotieloos’’
Een man die is gevormd door afwijzing en waar nuchterheid een van zijn mooiste maar ook een van zijn zwakste kwaliteiten is. Ik zie enorm veel terug van mezelf in hem, we zijn een beetje dezelfde mensen, iets wat na het interview ook ter sprake kwam. Van klas- en redactiegenoot, naar ook een vriend. Dit is het verhaal van Jonne Smilda.
Door Mattias Kieviet
Voetbal VS dans
‘’Op een gegeven moment bereik je de leeftijd dat je gaat nadenken wat andere mensen over je denken, toen merkte ik dat ik altijd dacht dat ik vrienden had, maar dat ze zich op een gegeven moment tegen mij gingen keren. Ik ging altijd met meiden om en zodoende durfde ze me niet in een hokje te plaatsen. Ondertussen zat ik op voetbal maar ook op dans, dat snapte zij niet, dus was ik maar ‘gay’.’’
‘’Ik werd op voetbal bij het team weggepest, omdat ik was wie ik was. Ik voelde me niet fijn bij hen, maar ik moest wel verplicht gaan douchen met ze na het voetballen. Dan zal je zien dat ik daar ga staan en dat ze het weer op mij gemunt hebben, dus ging ik maar met mijn onderbroek aan douchen, maar dan val je weer buiten de boot natuurlijk.’’
‘’Ik heb mezelf toegegeven in wat zij wilden, ik ben maar gestopt met voetbal. Gelukkig zag ik ze niet echt als vrienden, maar dat was wel een periode waarin ik niet zo goed wist hoe ik me moest gedragen. Ik gedraag me zoals ik me voel, dat laat ik niemand beïnvloeden, daar heb ik complete schijt aan. Misschien nu nog wel meer dan toen. Maar ik zat toen in een periode van: ‘In hoeverre moet ik dit nog doen als ik merk dat ik me door hen ongelukkig ga voelen?’ Dan pas ik me maar aan, ik vind het achteraf jammer dat ik daaraan toegegeven heb. Daarentegen zou ik dit niet anders gedaan hebben, het butterfly-effect, ik was dan niet geweest wie ik nu zou zijn.’’
‘’Ben je blij met wie je bent?’’
‘’Ja, ik heb fijne mensen om me heen, mensen waar ik naar toe kan als ik problemen heb en zij ook naar mij kunnen komen. Ik ben blij met wie ik ben, omdat ik echt mezelf kán zijn en dat dan ook ben.’’
.
‘’Ik gedraag me zoals ik me voel, dat laat ik niemand beïnvloeden, daar heb ik complete schijt aan.’’
.
Middelbare school
‘’Op de basisschool kreeg ik altijd VMBO-advies door mijn gedrag, maar op de Cito-toets had ik een score van Havo/VWO. Mijn kennis matchte dus niet met mijn gedrag. Uiteindelijk ben ik toch VMBO gaan doen. Daar ben ik nu ook content mee, ik heb daar namelijk enorm veel geleerd: dat het gedrag wat ik toen vertoonde echt niet kon. Ik was echt de clown van de klas. Ik zocht altijd ruzies en discussies met docenten. Na een traject doorlopen te hebben vanuit school heb ik daar een duidelijke punt achter gezet.’’
‘’Vanaf VMBO 4 ben ik naar Havo 4 gegaan, samen met mijn beste vriend Rens, last minute. We zaten samen thuis, toen zei mijn moeder: ‘’Rens, je moet even Havo gaan doen. Je hebt genoeg tijd en bent slim genoeg.’’ ‘’Ja, is goed’’, zei Rens, maar de deadline van het inschrijven was op die dag. Toen zijn we samen naar school gesprint, letterlijk, want we hadden nog een uur. We zijn naar de directrice toegerend en hebben haar gelijk de formulieren gegeven, zo waren we sowieso niet te laat. Zodoende zijn we samen de Havo gaan doen.’’
.
‘’Ik zocht altijd ruzies en discussies met docenten.’’
.
Jonne Jouke Smilda
Geboren op 11–10–2003 in Amsterdam, opgegroeid in Houten
Wat is je allereerste herinnering?
‘’Mijn alle eerste herinnering ooit was toen mijn zusje geboren werd, ik was toen drie, dat weet ik nog als de dag van gisteren.’’
Wie is de belangrijkste persoon in je leven?
‘’Mijn opa, hij was de oudere versie van mij: nieuwsgierig, enthousiast, sociaal. Hij heeft heel veel aan mij overgegeven, hij was echt een voorbeeld.’’
Beste vrienden
‘’In Havo 4 heb ik ook mijn beste vriendin ontmoet, Christa. Rens, zij en ik gingen en zijn nog steeds ontzettend goed met elkaar. Ik weet ook zeker dat ik hen voor de rest van mijn leven ga blijven zien. We hebben met zijn drieën corona doorgebracht. Rens had een appartementje waar hij alleen leefde in verband met de scheiding van zijn ouders. Daar waren we periodes lang bij elkaar, daarin hebben we elkaar gevonden en leren kennen. We hebben echt dezelfde soort humor en beeldvorming: een grap die heel simpel begint helemaal groot maken en uitmelken. We vullen elkaar ook aan op de plekken waar we tekortkomen.’’
‘’Waarin kom of doe jij jezelf tekort?’’
‘’Ik denk dat ik té nuchter ben. Niet alles is zo simpel. Soms is het goed om eventjes stil te staan bij dingen en situaties. Bij mij is het altijd ‘dingen lopen zoals ze lopen en als ik er niks aan kan doen, kan ik er niks aan doen’. Soms is het goed om dat even weg te zetten.’’
.
Vader
‘’De nuchterheid heb ik echt van mijn vader. Mijn vader is wel emotioneler geworden in deze periode.´´ Er is bij de vader van Jonne een kankertumor ontdekt in zijn nek, hij is behandeld en gelukkig gaat het hartstikke goed. Wel moet hij nog op plekken bestraald worden. ‘’Ik heb mijn vader meerdere keren zien huilen in deze periode. Angst, onzekerheid en onbenul waren daar de reden voor. Het gaat nu goed met hem, maar de komende tien jaar wordt wel gek. Hij kan nu tien jaar lang niet voor genezen worden verklaard. Hij wordt die tijd lang nu jaarlijks gecontroleerd.’’
‘’Ben jij bang geweest in deze periode van onzekerheid?’’
‘’Nee, daar komt die nuchterheid weer bij kijken, maar ik ben niet emotieloos. Ik ben dan degene die zegt: ‘Als je het niet zeker weet, is er ook nog niks om je echt zorgen over te maken. Misschien is dat daarentegen ook weer té nuchter.’’
.
‘’Soms is het goed om eventjes stil te staan bij dingen en situaties.’’
.
Ondanks dat wij niet precies hetzelfde meemaken of mee hebben gemaakt, zie ik heel veel gelijkenissen met Jonne. Ik denk dat we veel van elkaar kunnen leren.
‘’We lijken wel een beetje op elkaar’’, zeg ik. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht.
