“Ik heb mijn werkmentaliteit kunnen omdraaien, maar ik ben nog niet tevreden!”
In de oude conferentiezaal van Jehova getuigen in Bennekom vindt het gesprek met Luc van ’t Slot (22) plaats. Met opgetrokken schouders en zijn kaken stevig op elkaar begint hij te vertellen over zijn leven.
Luc, geboren in het Bronovo ziekenhuis in Den Haag, groeide als oudste kind op in Wassenaar. “Nóórd-Wassenaar,” benadrukt hij. “Dat is het niet-extreem rijke, kakkerdeel van Wassenaar. Het voelde daar als een normaal dorp. We woonden in een vrijstaand huis, dicht bij het centrum. Mijn ouders, mijn broertje Floor en ik. We waren een gezin zoals ieder ander.”
“De leraar van groep 7 vond het leuk om, onder begeleiding van zijn accordeon, ons een lied in het Hebreeuws te leren!”
Protestant en katholiek
Samen met zijn broertje ging Luc naar De Herenweg, “vernoemd naar de weg waar deze school staat”, een protestante basisschool in Wassenaar. “Het betekende niet per se iets dat we naar een protestante school gingen. Iedereen ging daar naartoe. Mijn vader komt uit Wassenaar en hij was daar als kind ook naartoe gegaan. Dus dan gingen jouw kinderen automatisch ook naar die school.” Er werd elke week een psalm of lied geleerd. “De leraar van groep 7 vond het leuk om ons een lied in het Hebreeuws te leren,” denkt Luc lachend terug terwijl hij zich langzaam ontspant. “Onder begeleiding van zijn accordeon.”
Na de basisschool belandde Luc op het Adelbert College waar hij de havo deed. “De school was van oorsprong katholiek, maar daar merkte je eigenlijk niet zo veel van. Dat kon je eigenlijk alleen aan het logo van de school zien (een heilig figuur met een rijksappel, red.). Daarnaast kregen we ook lessen in levensbeschouwing, maar volgens mij hebben alle middelbare scholen dat vak.” Op de vraag of hij zelf gelooft reageert hij snel. “Voor mij is het duidelijk dat ik niet bij een bepaalde religie hoor. Dat betekent niet dat ik geen bepaalde levensovertuiging hebt of levensovertuigingen deel met verschillende religies, maar ik geloof niet in het bestaan van een god.”
“We hebben emotioneel niet een enorm, hechte band zoals je dat soms bij andere broers ziet.”
Scheiding en verhuizing
“Mijn ouders zijn eigenlijk al een jaar of vier emotioneel uit elkaar,” vertelt Luc. “In die lange periode veranderde er niet zo veel. Op bijvoorbeeld verjaardagen en kerst kwamen we gewoon bij elkaar. We gingen alleen niet meer met elkaar op vakantie.” In het voorjaar van 2017 verhuisde Luc met zijn moeder naar Den Haag: de plek waar zijn moeder haar roots heeft. Daarnaast is het ook een centraal punt om vanuit te reizen. “Ik studeerde in Amsterdam en dat was vanuit Den Haag makkelijker bereikbaar dan dat ik eerst uit Wassenaar moest komen.”
Het was geen verrassing dat zijn ouders gingen scheiden. “Mijn moeder had al een paar keer gepolst wat ik ervan zou vinden als ze uit huis zou gaan. Ik zei dan: ‘Ik snap het wel.’ Gelukkig zijn we daar allemaal heel nuchter in.” De scheiding van zijn ouders had niet veel impact op Luc. “Mijn relatie met mijn broertje is ook hetzelfde gebleven. We hebben emotioneel niet een enorm, hechte band zoals je dat soms bij andere broers ziet. Ik denk dat dat gewoon aan onze persoonlijkheden ligt. Ik zie hem ook niet dagelijks meer, omdat hij bij mijn vader is blijven wonen en je gaat ook allebei een eigen leven leiden.”
Studeren en bijbanen
Luc startte in januari 2018 de tweejarige studie Digital Film Production. “Dat studeerde ik op een private school, het SAE Institute in Amsterdam. In het eerste jaar behaalde je eigenlijk al een diploma en in jaar twee begin je aan de bachelor. In december, het einde van het eerste jaar, besloot ik dat ik iets anders wilde doen.” In zijn vrije tijd doet hij nog weleens een filmopdracht. “Aan het begin van de coronacrisis bijvoorbeeld. Ik heb toen een muziekvideo geproduceerd, voor een flamenco gitarist. We filmden in de Sint-Catharijnekerk in Brielle die helemaal leeg was vanwege corona. En soms help ik vrienden van de opleiding in Amsterdam als ze mensen nodig voor bijvoorbeeld het schrijven van een script.”
Luc werkte onder andere bij Pathé, Hema en SoLow. In mei 2019 begon hij ook bijlessen te geven. “Ik had een keer visitekaartjes gemaakt met een fotootje, contactgegevens en de skills die ik heb, met de gedachte om kinderen bijvoorbeeld bijles te geven.” Hij liet er 300 maken en stopte deze kaartjes door de brievenbussen van de mensen uit zijn wijk. Anderhalf jaar later belde een vrouw hem op. “Of ik nog bijles gaf. Nadat ik even moest nadenken waar het over ging, stemde ik gelijk in!” legt Luc lachend uit. “Intussen heb ik al verschillende bijlesleerlingen. Een meisje help ik met allerlei basisschoolvakken en binnenkort ga ik ook een meisje helpen met Nederlands leren. Ik ben trots op mijn bijleskids, ze doen het erg goed!”
Momenteel studeert Luc journalistiek aan de Christelijke Hogeschool in Ede. Met zijn ervaring als filmmaker wil hij in de journalistiek de audiovisuele kant op. “Het lijkt me gaaf om bijvoorbeeld documentaires te maken of om iets te doen voor tv. Ik wil graag verhalen op een visuele manier vertellen. Die verhalen kan ik ook schrijven, maar ik doe het liever in beeld en geluid!” Naast films maken heeft Luc ook andere hobby’s. “Ik speel gitaar en game bijvoorbeeld graag met mijn vrienden. En, als het met corona weer kan, drink ik ook vaak een drankje met wat vrienden bij een bar.” Verder kijkt hij graag films en series en volgt hij enkele sporten en esports.
“Ik ben trots op mijn bijleskids, ze doen het erg goed!”
Liefde en toekomst
Op het moment dat Luc gevraagd wordt naar zijn vriendin, ontspant hij helemaal en vertelt hij, terwijl hij voor zich uitstaart en terugdenkt aan hoe het allemaal begon, over haar. “Ik had ongeveer anderhalf jaar geleden het idee om te gaan reizen én om me daar ook in te verdiepen. Toen kwam ik een platform tegen waar je in aanraking kunt komen met mensen over de hele wereld en waardoor je ook een beetje bekend raakt met de omgeving waarin zij wonen.” Via dat platform leerde hij zijn vriendin Alba kennen. Momenteel woont ze op het Spaanse eiland Gran Canaria, maar officieel komt ze uit Venezuela. “Ik ben toen met haar in gesprek gegaan. Zij vond Nederland heel interessant en het klikte erg goed. Ze wilde graag een keer naar Nederland komen en toen bood ik aan om haar rond te leiden.” In de zomer van 2019 kwam Alba een aantal weken naar Nederland. “Ik vond haar gelijk heel erg leuk,” vervolgt Luc lachend. “Ze kwam bij ons thuis en we hadden het erg gezellig. Binnen twee weken is het eigenlijk aangegaan.”
“We weten allebei ook dat we, op het moment dat het weer kan, elkaar weer in levenden lijve gaan ontmoeten.”
In de zomer van 2020 bezocht Luc Gran Canaria. “Tijdens corona was dat. Op het eiland golden strikte regels, maar daardoor waren de besmettingen ook erg laag. Uiteindelijk ben ik zes weken gebleven.” Hij ontmoette Alba’s familie die geen woord Engels spraken. “Met handen en voeten communiceerde ik met hen. Mijn eigen Spaans is ook wat gebroken, dus dan tolkte mijn vriendin soms.”
Door de coronacrisis kunnen Luc en Alba elkaar niet zo makkelijk zien. “We hielden er ook al rekening mee. Mijn studie begon ook weer in september en zij kreeg werk en is bezig haar autorijbewijs te halen. Ze is ook met haar familie aan het verhuizen en verbouwen. We hebben het dus allebei erg druk en mede door corona zullen we elkaar voorlopig fysiek niet kunnen zien. Maar omdat we ons daarop konden voorbereiden hebben we dat ook geaccepteerd.” Ze houden nu vooral online contact. Via WhatsApp en door te videobellen. “We weten allebei ook dat we, op het moment dat het weer kan, elkaar weer in levenden lijve gaan ontmoeten.”
Trots en motivatie
In de afgelopen twee jaar maakte Luc een belangrijke verandering door. “Vanuit mezelf ben ik altijd extreem lui geweest. Gelukkig had ik wel de capaciteit om op die manier de havo te halen. Ik heb het daardoor soms lastig gehad, maar dat motiveerde mij ook om mijn werkmentaliteit om te draaien,” legt hij uit. “In het jaar van mijn studie in Amsterdam heb ik hard gewerkt aan de projecten en ook de studie journalistiek ben ik op een goede manier aan het voortzetten. Ik ben er dan ook trots op dat ik die mentaliteit heb kunnen veranderen en dat ik daardoor ook dingen heb weten te voltooien.”
Ondanks deze verandering is Luc nog niet helemaal tevreden. “Ik denk dat ik verder moet gaan en dat ik daarin nóg meer kan bereiken. Op dit moment heb ik niet echt een specifiek doel waar ik aan wil werken. Ik wil gewoon graag mijn gangetje gaan en ik hoop dat ik uiteindelijk verhalen ga maken die mij motivatie geven. Een soort positieve spiraal waardoor ik steeds gemotiveerd blijf!”
Luc in het kort
Luistert graag naar… “Mijn muzieksmaak is extreem divers. Ik zou niet kunnen kiezen, het hangt van mijn bui af en waar ik naar luister. Kan van alles zijn.”
Eet graag… “Pizza!”
Leest graag… “A song of Ice and Fire, de Game of Thrones boekenserie, las ik echt zo weg. Ook al zijn het duizenden pagina’s.”
Snackt graag… “Broodje mexicano!”
Grootste guilty pleasure: “Disneyfilms!”
Luc in 5 woorden:
“Flexibel, nieuwsgierig, creatief, eigenwijs en samenwerkend.”
_________________________________________________________________
Tekst: Wessel Paans
Beeld: Luc van ’t Slot
