“Ik reis ook omdat ik niet weet voor wie ik hier moet blijven”
Eenzaamheid voel je ook onder mensen, in een drukke stad of als je nog niet oud bent, zo ook Linde. Linde werkt, ze sport, ze reist, woont in het midden van Utrecht en is 23 jaar. In een paar gesprekken zoeken we samen uit hoe zij eenzaamheid doorstaat, waar dit vandaan komt en wat dit voor haar betekent. Ze vind wel dat ze nog meer tijd moet investeren in haar vrienden, ze wil niet zeggen hoe vervelend het is dat haar vrienden niet op haar verjaardag kwamen en ze spreekt liever niet met hen over haar eenzaamheid. Want wat als zij dit als een verwijt gaan zien?
‘Koffie of water?’ roept ze terwijl ze richting de keuken loopt. Ze pakt haar Italiaanse koffiemaker uit de keukenkast en begint met het malen van de bonen ‘gebruik ik dit ding nog eens’, lacht ze spottend. Het aanrecht matcht niet met de kastjes en het ene keukenblok ook niet met het andere. Alle plankjes staan vol met verschillende kruiden waarover ze vertelt dat ze ze allemaal gebruikt. ‘Eerst woonde ik hier met huisgenoten die heel gezellig waren, zodra iemand begon met koffie maken eindigde we allemaal kletsend in de keuken. Nu is dat anders. Ze zijn eigenlijk allemaal weinig thuis.’ Ze schiet in de lach ‘Ik heb wel eens.’ Ze komt even bij van het lachen. ‘Ik heb weleens gezegd hoe leuk het mij lijkt om later met huisgenoten in dezelfde straat te blijven wonen. Voor mij zou dat echt een droom zijn, terwijl het voor hun eerder klonk als een grap..’
Jaloezie
Ze schenkt de verse koffie in kopjes en loopt door naar haar kamer. De bank klapt ze ‘s avonds uit als bed en onder een groot aantal jassen staat een kapstok die bijna niet meer zichtbaar is. Haar kamer is ongeveer 15m2 en heeft precies wat Linde nodig heeft. ‘Ik wil hieraan meedoen omdat ik wil dat er meer aandacht aan wordt besteed. Ik ben mij altijd zó bewust van hoe ik mij voel en wat ik denk. Daarom vind ik het zelf ook interessant dat ik me eenzaam voel. Waar komt dat eigenlijk vandaan?’
‘Ik hoor soms van vrienden dat ze een weekendje weggaan met hun een vriendengroep, daar ben ik dan bijna jaloers op. Ik wil dan direct ook een weekend weg plannen met mijn vrienden en vraag me af met wie dat zou kunnen. We zijn pas nog een weekend weggeweest en daar heb ik zo ontzettend van genoten.’ Haar glimlach is direct weer zichtbaar en ze legt een duidelijke nadruk op haar woorden. ‘Dat was echt heel gezellig. Op een gegeven moment zaten we op de bank en iemand zei nadrukkelijk dat hij het heel gezellig vond. Dat voelde echt geweldig. Ik vind het natuurlijk heerlijk om met hen te zijn maar om dit ook bevestigd te krijgen was superfijn.’
‘Eenzaamheid is voor mij thuis komen in een donker huis en er is niemand thuis.’
Het gevoel
‘Als ik zelf kies om een avond thuis een boek te lezen vind ik dat helemaal niet erg. Maar als ik opeens alleen thuis zit en ik zie dat mijn huisgenoten weg zijn, ga ik mensen appen om te vragen of ze iets willen doen. Ik wil niet de hele avond zielig op de bank zitten. Ik zou zo graag in een warm huis thuis willen komen, ik vind het fijn als er roering is en voel me direct eenzaam als ik in een leeg huis thuiskom. Als ik reis ben ik altijd onder de mensen en voel ik veel minder druk om in contact te zijn met mijn vrienden hier, maar ben ik soms ook bang dat ze me niet als goede vriend zien omdat we weinig contact hebben. Ik vind het heel erg om dit te zeggen.’ Ze wrijft in haar handen. En je ziet haar de overweging maken of ze gaat zeggen wat ze wil zeggen. ‘Reizen doe ik natuurlijk vooral om de wereld te zien maar soms vraag ik mij af voor wie ik hier zou blijven. Iedereen lijkt z’n leven hier compleet te hebben en soms vraag ik me af of ik daar wel tussen pas. Ik kan op die vraag geen antwoord geven.’
‘Vorig jaar vierde ik mijn verjaardag in een poolbar. Er kwamen uiteindelijk maar een handje vol mensen opdagen. Sommigen stuurde dat ze niet konden, een paar waren het vergeten. Ik hoef mij nooit ergens voor te schamen maar toen schaamde ik mij zo erg. De barman vroeg meerdere keren of ze nog kwamen en ik moest steeds opnieuw nee zeggen.’ De lach die eigenlijk standaard aanwezig is, is nu vervangen door haar kaken stevig op elkaar. ‘Ik was de dag erna zo verdrietig dat er zo weinig mensen waren. Ik heb dit niet tegen ze gezegd.’ Korte stilte. ‘Maar mijn uitnodiging was ook wel low-key. En ik geef eigenlijk helemaal niet om verjaardagen. Ik snap ook wel dat ze misschien geen zin hadden of niet konden, ik heb soms ook ergens geen zin in.’ Na de rationele beredeneringen kijkt ze even weg, tranen vallen over haar wangen die ze direct weer weg veegt. Ik had kunnen zeggen dat ik eigenlijk boos en verdrietig was maar dan praat ik hen een schuldgevoel aan. Ik zou zo graag willen dat ze erbij waren omdat zij dat willen. Ik kijk vooral kritisch naar mezelf, hoe ik een betere vriendin kan zijn. Het voelt alsof er door veranderingen in hun leven zoals samenwonen of een vaste partner geen ruimte meer is voor mij. Dit probleem zit echt in mijn hoofd en ligt niet bij mijn vrienden.’
Onzekerheid
‘Soms voel ik dat ik zin heb om met iemand af te spreken, of juist een keer niet. Maar dan bedenk ik allerlei scenario’s waardoor ik niet doe wat ik eigenlijk wil. Iemand op mijn werk bij de sportschool is heel gezellig, we hebben altijd leuke gesprekken. Toen ik bedacht om te zeggen dat we een keer iets moeten gaan drinken werd ik zó onzeker. Wat als ze dit een raar idee vind? Uiteindelijk stuur ik het bericht dan maar niet en dat gebeurd wel vaker. Ook met mijn vrienden kan ik soms opeens zo onzeker worden over de band, dan stuur ik maar eventjes geen bericht om af te spreken.’ Linde’s sociale gedrag zou anders zijn als zij volgt wat ze voelt en waar ze behoefte aan heeft. De rationele kant kan er voor zorgen dat ze toch maar niet afspreekt, ook al heeft ze deze behoefte wel. ‘Toen ik vorige week bedacht om een avondje een boek te lezen kreeg ik een appje of ik biertjes kwam drinken. Ik zat al in mijn pyjama en ik had helemaal geen zin maar ik was zo bang dat ik iets zou missen. Ik moest hardop tegen mezelf zeggen dat het bizar was om echt uit bed te gaan terwijl ik geen zin heb om weg te gaan. Ik kon mezelf gelukkig overtuigen maar dat gebeurt niet vaak. FOMO is echt een oorzaak hiervan.’
‘Ik wil niet de hele avond zielig op de bank zitten.’
Jeugd
Waarom Linde zich soms zo eenzaam voelt kan ze niet verklaren, maar hier heeft ze wel een idee over. ‘Mijn huisgenootje zei pas “jij bent gewoon een extreme extrovert en haalt energie uit mensen om je heen, maar word blijkbaar heel sip en voelt je direct eenzaam als je die mensen niet om je heen hebt.” Dat klopt wel. ‘Ik pas mij vaak aan. Ik ben soms een soort clown. En dat kan echt vermoeiend zijn. Ik zou het liefst altijd zo zijn want dan ben ik het leukst, maar dat is niet zo. Soms vertel ik vervelende dingen aan mijn vrienden, maar ik kan altijd kiezen of ik het verhaaltje vertel waar niet veel emotie in zit, of het verhaal wat persoonlijker is. Meestal kies ik voor het eerste. Ik wil hun niet opzadelen met mijn gevoelens.’ Ze is even stil. Tikt wat met haar lange nagels op haar koffie kopje, kijkt weer omhoog en zegt ‘Nu ik er zo over praat doet mij dit denken aan vroeger. Mijn ouders maakte veel ruzie en dan wist ik dat ik beter even op eieren kon lopen. Ik vertelde het dan niet als mij iets dwars zat omdat ik wist dat we dat er niet bij konden hebben. Dit lijkt wel op mijn gedrag nu. Ik vertel vooral de leuke dingen en wil het gezellig hebben. En ik wil anderen niet opzadelen met mijn problemen. Misschien heeft mijn eenzaamheid daar ook mee te maken.’
Toekomst
Linde is erg positief over de toekomst, mede omdat deze helemaal niet door haar gepland wordt. Over een maand vertrekt ze alweer op een reis die haar sowieso naar Australië brengt. De rest van de reis hangt af van waar zij zin in heeft en of ze goed werk kan vinden. ‘Ik heb echt veel zin om weer weg te gaan. Zoals ik al zei heb ik weinig moeite om Nederland achter te laten, maar ik weet diep van binnen dat mijn vrienden er voor mij zijn als ik terug kom. Het idee is ongeveer zes maanden reizen maar ik sluit niet uit dat ik jaren wegblijf. Ik ga doen waar ik zin in heb. Mijn twee beste vrienden zijn momenteel ook aan het reizen en ik ga hen opzoeken. Daar kan ik echt niet op wachten.’
Linde hoopt dat haar eenzame gevoelens snel over gaan. Zou de overheid meer initiatief moeten nemen om eenzaamheid onder jongeren tegen te gaan? Laat je reactie onder in de comments!
Is dit verhaal een verademing voor jouw gedachtes? Er zijn organisaties waar je terecht kan. Zo is Sensoor 24 uur per dag bereikbaar. Daarnaast is eenzaamheid.nl raad te plegen voor hulp en advies.
Meer lezen, luisteren en zien over dit onderwerp? Check onderstaande producties!
