“Ik vind wel dat ik dankbaar mag zijn dat ik zoveel leuke mensen om mij heen heb.”
Door Bas Velzel
Op de tweede verdieping van de Christelijke Hogeschool Ede spreek ik met Henny Metz (19). De locatie op de tweede verdieping was het academie hart van de studie theologie, gekozen door Henny vanwege de rust. Maar voor dat de eerste vraag kon worden gesteld aan deze studente journalistiek moest er wat stilte worden gemaakt op de gang. Toen stelde ze zich voor, “nou ik ben Henny, negentien jaar oud, ik woon in Nieuwer Ter Aa en wat wil je weten?”
Ze zit met haar hand door haar blonde haren heen terwijl ze na denkt over hoe zij zichzelf zou moeten beschrijven in drie woorden. “Enthousiast denk ik wel, ook wel sociaal vind ik. Ik vind dit echt lastig eigenlijk.” Maar ze kan wel goed uitleggen waarom zij sociaal is. “Ik vind het altijd wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen en praatjes te maken. Ik ben ook altijd wel benieuwd wat mensen te vertellen hebben.”
Terwijl de geboren Utrechtse zichzelf als een sociaal persoon omschrijft is haar ‘happy place’ het tegenovergestelde van sociaal. “Als ik aan het wandelen ben met een lekker muziekje in, dat vind ik heel chill. Een natuur wandeling langs de koetjes, en dat klinkt heel stom maar dat vind ik echt heel chill.” Maar toch vindt ze zelf dat ze te weinig wandelt. “Het is niet dat ik elke zondag loop maar ik vind het wel jammer dat het nu zo snel donker wordt, want dan ga ik niet meer wandelen. Daar wordt mijn vader niet zo blij van en de politie is al een keer aan de deur geweest.” Terwijl ze het laatste woord van die zin uitspreekt komt er een vaag lachje overheen, want waarom is de politie aan de deur geweest bij de familie Metz? “Dat is een grappig verhaal, ik was naar huis aan het fietsen van het station en ik moet door een laantje fietsen dat niet verlicht is. Daar kwam ik toen mijn buurman tegen en die had gezien dat er een man in de bosjes lag, dus toen ik later in mijn bed lag kwam de politie even langs om te vragen of alles goed was.”
In Nieuwer Ter Aa, wat volgens Henny zelf echt zeker een dorp is want het heeft maar dertien straten, is haar favoriete plekje de voetbalkantine. “Tegenwoordig ben ik daar wel vaak te vinden, ik speel daar voetbal sinds dit seizoen. Daarvoor was ik daar ook wel, maar wel minder dan nu. Het is ook soort van een plek waar als iets gebeurt zoals toneel het daar ook is. En we hebben wel een dorpshuis maar dat is niet zo interessant.”
Wat wil je laten verdwijnen?
Er lopen weer mensen langs en het is weer rumoerig op het academiehart, even lachen naar elkaar en als de stilte weer terug gekeerd is gaan wij weer door. Als je iets of iemand zou kunnen weghalen uit deze wereld wie of wat zou dat dan zijn? “Dit vind ik echt een leuke vraag. Ik zou onrecht uit de wereld willen laten verdwijnen, want dat vind ik heel kut. Als mensen geen vrijheid krijgen in hun land vind ik dat heel heftig of als mensen helemaal geen eten krijgen.” En dat is ook precies wat zij wil bereiken met haar journalistiek. “Door dat jij verhalen vertelt van mensen die het niet zo goed hebben kan jij een belangrijke schakel zijn voor politici. Want jij creëert er dan aandacht voor, weet je wel? Het lijkt mij ook heel tof om onderzoeksjournalistiek te doen, zodat je dieper op een onderwerp in kan gaan, en daar misschien weer documentaires over kan maken.” Alles spat dan ook van Henny af dat zij de audiovisuele kant op wil gaan van de journalistiek. “Ik vind schrijven ook wel interessant en mijn middelbare school docenten zeiden ook dat ik iets moest doen met schrijven. Maar ik vind het toch wel interessanter hoe die techniek werkt bij audio en beeld.”
Maar hoe kwam Henny die slaagde voor het VWO op de studie journalistiek terecht. “Nou je hebt geen journalistiek op universitair niveau, maar het idee kwam ook pas in de vijfde ofzo. Ik vind het fijn om dingen te doen en als ik journalistiek ga doen wil ik ook gewoon leren hoe een camera werkt en niet duizenden boeken lezen over hoe media invloed hebben.”
IJsberg Henny
Aan het einde van het interview heb ik eigenlijk pas het topje gezien van de ijsberg wie Henny Metz is. Het was, ook al was zij voor het interview daar een beetje gespannen over, tijd om iets dieper te gaan. Want wie zijn de belangrijke mensen in deze studente journalistiek haar leven? “Sowieso mijn ouders, want ik kan over alles met ze praten, en ook gewoon mijn vrienden. Ik denk ook dat je heel eenzaam wordt als je geen mensen om je heen hebt. Ik vind wel dat ik dankbaar mag zijn dat ik zoveel leuke mensen om mij heen heb.”
Nadat ik de vraag stel wat geluk voor Henny betekend, moet ze even goed nadenken. “Wat is geluk voor mij? Ik denk sowieso dat ik heel gelukkig mag zijn dat ik in Nederland ben opgegroeid, dat ik zoveel leuke mensen om mij heen heb en dat ik leuke dingen kan doen. Eigenlijk van die kleine dingen waar ik veels te weinig bij stil sta. Ik denk dat het goed is om daarvan bewust te zijn omdat niet iedereen het zo goed heeft als ik.”
Om het gesprek met Henny te eindigen blikken wij nog even naar de toekomst, wat is er in petto voor Henny Metz? “Ik zou best wel gewoon burgerlijk zijn, maar ook weer niet want wil wel lekker reizen en meer van de wereld zien. Ik wil ook geen negen tot vijf baan of op een redactie zitten waar je nieuws artikelen overtypt, ik wil iets dynamisch hebben in mijn werk. En ik wil sowieso kinderen later, het klinkt zo heftig als ik dat nu zeg op deze leeftijd.”
