Interview Biodynamische Massagetherapeut Maria: ‘Ik prijs mezelf gelukkig.’
‘Maria’ wilde anoniem blijven om haar cliënten te beschermen, dus hebben we haar naam veranderd. Haar naam is bekend bij de redactie.
Interview door Mitchel van der Hoef
Maria is 60 jaar en biodynamisch (massage)therapeut. In haar vrije tijd houdt ze van wandelen, werken in haar tuin en genieten van de natuur met al haar schoonheid. Toch ging het leven van Maria niet altijd over rozen. Op latere leeftijd maakte ze een totale carrière-switch na lange tijd als administratief medewerkster te hebben gewerkt: “Ik wist eigenlijk nooit wat ik wilde”.
In haar vroegere levensjaren woonde Maria met haar ouders, zus en jongere zusje in Afrika. “De tijd in de tropen heeft mijn leven bepaald. Naast veel vreugde en liefde bracht die tijd ook veel pijn en verdriet met zich mee”. Al op 4-jarige leeftijd moest ze van dichtbij meemaken dat haar jongere zusje ernstig ziek werd. Het gezin besloot met haar naar Nederland terug te vliegen voor verder onderzoek, maar een korte tijd later overleed ze op drie jarige leeftijd. “Vrij snel daarna zijn we weer terug naar Afrika gevlogen, waar twee maanden later mijn broertje werd geboren”.
De periode daarna was alles anders en na enige tijd keerde het gezin terug naar Nederland. Ruimte om te rouwen was er in die tijd niet voor haar. “Op jongere leeftijd praatten mijn ouders er nauwelijks over, maar ook toen ik ouder werd kon ik niet bij hen terecht. Mijn vader kreeg een nieuwe baan en was veel aan het werk, en mijn broertje en zus vroegen veel aandacht van mijn moeder. En ik? Ik was het observerende en stille meisje. Ik keek vooral naar hoe het mijn ouders verging, probeerde er voor hen en mijn zus en broertje te zijn, en cijferde mezelf vaak weg”.
“DE TIJD IN DE TROPEN HEEFT MIJN LEVEN BEPAALD”
Op 9-jarige leeftijd kreeg Maria opnieuw een shock te verduren toen haar ouders van elkaar besloten te scheiden. “Van mijn vader heb ik weinig herinneringen meer overgehouden. Hij was immers altijd aan het werk, en na de scheiding bleven wij bij onze moeder achter. Hij is later hertrouwd maar ook dit huwelijk hield geen stand en vervolgens is hij ook weer gescheiden. Wat dat betreft had hij geen makkelijk leven, en was hij altijd maar op zoek…”. De rest van haar jeugd had Maria een duidelijke droom voor ogen: “Ik wilde terug naar de tropen!” Na haar studie in Wageningen is ze getrouwd en met haar man naar Mali gegaan, waar ze vooral haar kinderen opvoedde en vrijwilligerswerk deed.
De geschiedenis leek zich te herhalen, toen ook Maria van haar man scheidde en terugkeerde naar Nederland, waar zij een baan zocht. “Ook ik was toen was erg zoekende. Het administratieve werk was leuk, zolang ik maar plezierige collega’s had, maar het is nooit het beroep geweest wat ik écht wilde. Ik ben vervolgens op zoek gegaan naar een andere opleiding”. Maria vond die in de opleiding biodynamische massagetherapie. “Eindelijk leek ik te hebben gevonden wat ik zocht. Een studie die ik waar ik blij van werd en tegelijkertijd goed was voor mij en de mensen om mij heen.”
Maria maakt duidelijk onderscheid tussen biodynamische psycho -en massagetherapie en psychologie. “Bios staat voor leven en dynamisch voor beweging, dus eigenlijk draait het om het opnieuw in beweging brengen van de levensenergie in je lichaam. Naast het hoofd en de geest, is juist het lichamelijke aspect zo belangrijk in deze therapie. Door te luisteren naar het lichaam en je lichaam tot rust te laten komen door aanrakingen en massages, kan je weer nieuwe kracht en energie opwekken. Natuurlijk speelt het in gesprek gaan met mensen een belangrijk aspect, maar daarnaast ook de focus op fysieke gewaarwording”
Maria weet als geen ander hoe het is om spanning in je lichaam te voelen. “Ik heb jarenlang met het overlijden van mijn zusje rondgelopen en was heel onzeker omdat ik niet wist wat ik nou echt wilde met mijn leven. De onzekerheid en het altijd opkroppen van mijn gevoelens brak mij uiteindelijk op, waardoor ik bij een therapeut terecht kwam. Pas toen durfde ik de trauma’s uit mijn jeugd onder ogen te zien, ben ik me bewust geworden van wat ik voelde en kreeg ik de energie en vrijheid om op zoek te gaan naar een nieuwe opleiding. Ik heb dat ook echt meegenomen in het uitoefenen van mijn beroep. Het onbestendige en onzekere gevoel kan echt over gaan!”
“HET ONBESTENDIGE EN ONZEKERE GEVOEL KAN ECHT OVERGAAN!”
Inmiddels is Maria haar eigen praktijk begonnen en voelt ze zich helemaal op haar plek. In tegenstelling tot veel psychologische instellingen ervaart zij weinig van de werkdruk die er momenteel heerst. “Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat biodynamische psycho -en massagetherapie nog niet de officiële status heeft; het valt nog niet onder de zorgwet, en wordt daardoor niet vergoed door de basisverzekering zoals bij psychologische instellingen het geval is”. De cliënten die bij haar terechtkomen zijn dus vaak genoodzaakt om eerst een aanvullende verzekering af te sluiten voordat haar sessies vergoed worden. “Niet iedereen kan dat betalen, dus kiezen mensen eerder voor een psycholoog. Dat is ik jammer. Onze beroepsorganisatie is druk bezig om onze therapie op de kaart te zetten en ik hoop dat we in de toekomst die officiële status krijgen”.
Doordat er minder druk op de biodynamische psycho -en massagetherapie ligt en ze een eigen praktijk heeft, geniet Maria meer van de rust. “Ik heb voor mezelf ook een grens om maximaal drie cliënten per dag te behandelen en maximaal tien in een week. Ik moet ook wel zeggen dat ik me in de gelukkige positie bevind dat ik niet alleen hoef rond te komen”. Maria is inmiddels hertrouwd en geniet naast haar inkomen ook van het inkomen van haar man. “Ik heb die rust ook nodig. Voor mezelf, zodat ik het werk beter aan kan en het beter kan reguleren, maar ook voor mijn cliënt. Doordat ik maximaal drie cliënten per dag behandel kan ik bij hen heel effectief en gefocust te werk gaan. Ik voel niet de druk en kan écht de tijd nemen voor mijn cliënten.”
In het uitoefenen van haar beroep kijkt Maria van niet veel dingen meer op. “Ik kan me namelijk heel goed inleven in hoe ellendig iemand zich van binnen kan voelen, door de vele verhalen die ik heb gehoord en door wat ik zelf heb meegemaakt”. Wel heeft ze moeten leren om haar werk- en privéleven gescheiden te houden. “Dat is iets wat je door ervaring leert”, verklaart Maria. “Je moet een schermpje hebben zodat je niet alles binnen laat komen en je het een onderdeel van jezelf laat worden.” Maria kan zich nog goed herinneren dat ze in het verleden te veel toe liet. “Ik had bijvoorbeeld een cliënte waarbij ik zei dat ze mocht bellen wanneer ze dat wilde. Ze belde me toen heel vaak, waardoor het ook in mijn privéleven parten ging spelen. Ik heb ik echt moeten leren mijn grens te bewaken.”
Nu bevindt Maria zich aan de andere kant van het verhaal, waarin het te dichtbij laten komen van cliënten niet zo zeer het probleem is, maar meer het afstand bewaren. “Ik vind het echt een beperking dat ik door de coronacrisis mijn beroep niet meer goed kan uitvoeren! Juist de massages en de aanrakingen kunnen het verschil maken tijdens de sessies en ik heb dan ook bewust gekozen voor deze vorm van therapie. Het is ook niet zomaar een massage, maar echt een manier om in contact te komen met je eigen lichaam. Nu moet ik het vooral met gesprekken oplossen, hoewel de lichamelijke gewaarwordingen er altijd bij worden betrokken”. Het is te hopen dat Maria haar beroep snel weer als vanouds kan uitvoeren.
Gelukkig tast het haar persoonlijk niet aan, en is Maria blij met wie ze geworden is. “Ik heb pijn en verdriet gekend, ik heb onzekerheid gekend en heb lange tijd niet geweten wat ik wilde, maar nu prijs ik mezelf gelukkig. Ik kon vroeger met mijn gevoelens bij niemand terecht, en nu heb ik een hele lieve man, fantastische kinderen, dierbare familieleden en een aantal geweldige vriendinnen op wie ik altijd kan rekenen!
Ik ben daarbij blij dat ik, door wat ik heb meegemaakt, nu ook anderen kan helpen via mijn beroep. Toen ik een cliënte hielp met haar burn-out en jeugdtrauma’s en zij haar opgeslagen woede kon uiten, kwam naar boven dat ze graag alleen een tocht wilde gaan maken, maar dat toentertijd niet durfde. Vorige zomer kreeg ik een tijd na de laatste sessie een mail met dat ze toch de stap heeft durven zetten. Ze was me zo ontzettend dankbaar. Dat is waar ik het voor doe!”
Van dit interview is ook een hoorspel gemaakt!
Uit de verhalen en informatie uit de interviews heeft de redactie Hulpverlener Als Mens als eindwerk een hoorspel gemaakt. Drie verhalen die in afleveringen vertelt worden. Deze hebben wij zelf ingesproken met de verhalen vanuit de interviews als basis.
Er zijn enkele fictieve elementen toegevoegd*, maar verder zijn ze naar waarheid verteld, niet mooier gemaakt en kom je echt achter de wereld van een psychisch hulpverlener!
Luister hier de aflevering van Maria:
* Met fictieve elementen doelen wij erop dat anekdotes, gebeurtenissen en handelingen samengevoegd kunnen zijn om het bondiger te vertellen. De chronologie kan hierdoor aangepast zijn. Daarnaast zijn gedachten en handelingen bedacht die volgens ons, en met goedkeuring van, de psychische hulpverlener bij hun passen — om zo het hoorspel meer literair te maken. Verder is het verhaal naar waarheid verteld.
