“Muziek is altijd al de rode draad in mijn leven geweest”
Gevoelig, enthousiast en integer. Dat is hoe de 26-jarige Jeffrey Hage zichzelf zou omschrijven. “Mensen weten altijd wel wat ze aan mij hebben, dat heb ik wel van thuis meegekregen denk ik.” Tegenwoordig woont Jeffrey in een studentenwoning in Nijmegen maar dat was niet altijd zo. Hage is opgegroeid in Tholen, een klein dorpje in Zeeland, waar hij tot zijn vierentwintigste samen met zijn ouders heeft gewoond.
Door: Danique de Breet
Tegenwoordig ziet hij zijn ouders niet heel vaak meer maar hun band is onvoorwaardelijk. “Mijn ouders zijn de enige twee mensen die ook echt alles van mij weten,” aldus Hage. Van zijn vader heeft hij dan ook zijn grote passie muziek. Trots begint hij te vertellen over het ontstaan van deze passie: “Mijn vader moet altijd muziek aanhebben en dit heb ik ook van hem overgenomen. Ik luister dagelijks heel veel muziek.”
Ook naar festivals gaan is een van de hobby’s van Hage. Hij schrijft zelfs voor het online platform Festileaks waarmee hij gratis- of voor een kleine prijs- naar festivals mag om daar stukjes over te schrijven.
Journalist in spé
Sinds 2018 studeert Hage journalistiek aan de Christelijke Hogeschool Ede. Hij wil graag de audiovisuele kant op. “Ik wil door middel van interviewtechnieken, mensen laten zien wie ze zijn. Een soort human-interest interviews.” Inmiddels heeft Hage al aardig wat ervaring wat betreft de mediawereld. Enige tijd schreef hij voor de lokale krant in de buurt: de Thoolse Bode. Met zijn vrijwilligerswerk bij Festileaks en zijn gemaakte podcastserie op school is hij als journalist al goed op weg.
Als ik de twintiger vraag waar nog meer zijn passies liggen zegt hij al snel stralend: “De Australische rockband Tame Impala.” Hij begint enthousiast te vertellen over zijn ervaring met de psychedelische band. “Toen Tame Impala op muziekfestival Lowlands speelde heb ik staan janken als een klein kind bij ieder nummer.” Ik zie dat Jeffrey zich heel even terug waant in het moment bij het festival.
Het is daarom ook zijn absolute droom om de enige echte leadzanger van de band een keer persoonlijk te mogen spreken. “Wat deze man maakt, raakt mij op een dusdanige manier dat ik eigenlijk niet weet hoe ik het moet uitleggen. Hij is een echte inspiratiebron voor mij.”
“Ik wil door middel van interviewtechnieken, mensen laten zien wie ze zijn.”
Vegetarische liefde
Wanneer ik Hage vraag over zíjn favoriete plek in Nijmegen zie ik hem na enkele seconden enthousiast glunderen. “Op dit moment is het eerst wat in mij opkomt een vegetarisch restaurantje in de stad. Het is een soort afhaal bar waar je onder andere vegetarische broodjes kan halen.
Op die plek sprak ik samen met wat anderen voor het eerst wat met Susanne af”, glimlacht Hage. Als ik doorvraag over het meisje, is de lach op zijn gezicht niet meer weg te krijgen. “We hebben elkaar leren kennen bij Doornroosje, een pop-up podium waar wij allebei werken. We begonnen af te spreken en sinds toen klikte het zo erg dat we onderhand het liefst elke dag samen zijn.”
Depressie
De roze wolk van Hage is echter niet altijd zo geweest. Toen Jeffrey er in 2017 achter kwam dat hij depressief was, brak er een hele moeilijke tijd aan voor hem. Enigszins aarzelend vertelt hij zijn verhaal. “Ik weet nog heel goed dat het 31 december 2016 was. Ik was met een groepje vrienden en uiteindelijk was het twaalf uur. Iedereen was blij, vrolijk en omhelsde elkaar. Behalve ik. Ik kreeg het niet voor elkaar om gelukkig te zijn voor het nieuwe jaar.
Dit was het moment dat ik besefte dat er echt wel iets mis was met mij. Gelijk die nacht nog belde ik mijn ouders op.” Na een tijdje wikken en wegen besloot Jeffrey toch om in therapie te gaan, één keer per week een uurtje. Als ik de journalistiek student naar een eventuele oorzaak vraag, kijkt hij bedenkelijk en zucht diep. “Mijn zusje ontwikkelde, toen ik 15 was, een persoonlijkheidsstoornis. Ik cijferde mij zelf heel erg weg omdat ik niet wilde dat mijn ouders zich ook nog eens over mij druk moesten maken ook al voelde ik mij niet altijd even prettig. De oorzaak ga je nooit vinden maar ik denk wel dat hier een domino-effect ontstaat.”
Op de middelbare school werd Hage gepest omdat hij zo min mogelijk probeerde op te vallen. Later had hij wel een opleiding afgerond maar kon geen werk vinden in de branche. Dit alles bij elkaar versterkte het domino-effect alleen nog maar meer.
Wat hem uiteindelijk het meeste kwetste was de erkenning die hij niet van zijn vrienden destijds kreeg. “Op een gegeven moment ben ik naar mijn vrienden toe gegaan om te vertellen dat ik depressief was. De reactie hierop was allesbehalve verwacht. Ze vroegen of ik niet gewoon een winterdipje had en dat ik er vast wel weer boven op zou komen.” Ik zie dat dit hem kwetst.
“Ze vroegen of ik niet gewoon een winterdipje had en dat ik er vast wel weer boven op zou komen.”
Genezen
Al met al heeft Jeffrey anderhalf jaar in therapie gezeten om er weer een beetje bovenop te komen. Tijdens zijn herstelperiode heeft Hage een afspeellijst bijgehouden op Spotify. “Af en toe als ik bepaalde nummers terugluister dan denk ik terug aan het moment dat ik nog depressief was, zulke nummers kunnen je echt helemaal mee terug nemen naar het moment.”
Vanaf dat hij ging verhuizen naar Nijmegen ging het bijna alleen maar beter met Jeffrey. Hij bouwde een leuk sociaal net op en vond zijn plek in de stad. Na zijn verhuizing begon hij met zijn studie journalistiek, waar hij op dit moment nog steeds mee bezig is.
Als ik hem vraag naar het geloof is Jeffrey erg duidelijk. Bedenkelijk vertelt hij: “Ik geloof niet in een hemel waar wij straks allemaal naar toe gaan, ik denk liever aan mijn tijd op aarde. Daarbij wil ik mijzelf geen atheïst noemen want ik ontken niet dat er eventueel meer kán zijn.” Maar waar haalt de 26-jarige journalist dan zijn steun uit? Daar is hij heel duidelijk over. “Mijn steun en support haal ik toch echt uit alle positieve mensen om mij heen.” Even zie ik dat eerdere glimlachje weer terugkomen.
