ความพยายาม ไม่เคยโกหก
ไม่พยายาม ความสำเร็จไม่เกิด
เคยได้ยิน สุภาษิตนี้ไหมครับ
“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”
ใช่ครับ ถูกต้องแน่นอนไม่มีอะไรได้มาโดยไม่พยายาม แต่ว่าถ้าเรากำลังพยายามในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง หรือไม่จำเป็นล่ะ ??
ยิ่งพยายาม ยิ่งให้เวลากับมัน ก็ยิ่งพัฒนา
มาพูดถึงเรื่องความพยายามก่อน ผู้เขียนเชื่อว่าในชีวิตของทุกคนต้องเคยผ่านการพยายามแล้วเคยสำเร็จมาบ้างแล้ว เช่น การพยายามเดิน การพยายามเรียนให้จบ การพยายามทำงานให้ผ่านช่วงทดลองงาน
สิ่งที่กล่าวไป ส่วนใหญ่คือสิ่งที่จะเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนทำกันอยู่แล้ว และไม่ได้แข่งขันอะไรกับใคร จึงไม่ค่อยเห็นความชัดเจนของความพยายาม
จะขอยกตัวอย่างที่ผู้เขียนเคยผ่านมา คือการพยายามฝึก Layup หรือ การเลี้ยงลูกบาสเก็ตบอล ในการเล่นบาสเก็ตบอล ซึ่งผู้เขียนได้เริ่มเล่นกับเพื่อน ๆ 3 – 4 คน โดยปกติเราจะเล่นจาก 17.00 น. ถึง 19.00 น. แต่ว่าเมื่อผู้เขียนกลับบ้าน ก็เพิ่มการฝึกเลี้ยงลูกบาสที่หน้าโทรทัศน์ ดูหนังไป ฝึกเลี้ยงไป จนเมื่อเวลาผ่านไป 1 สัปดาห์ ก็เริ่มมีความต่างกับเพื่อนที่เล่นด้วยกันคือ ผู้เขียนสามารถเลี้ยงลูกบาสได้ดีกว่า
นั่นคือเรื่องปกติที่จะมีการพัฒนาได้ดีกว่าคนอื่น เพราะว่าผู้เขียนให้เวลากับมันมากขึ้น และนั่นเองที่ความพยายามมันไม่ได้โกหกเรา
คนเราไม่ได้เก่งตั้งแต่เกิด แต่ฝึกนานแล้วทำไมยังไม่เก่ง ?
แน่นอนว่าความพยายามที่มาก และให้เวลาที่มากย่อมจะทำให้พัฒนามากขึ้น แต่เคยไหมที่ใช้เวลานานมาก แต่การพัฒนากลับไม่ขยับขึ้นเลย
ผู้เขียนขอยกตัวอย่างอีกครั้ง คือตอนสมัยเรียนมัธยมต้น เคย(แอบ)แข่งกับเพื่อนตอนสอบ โดยสุดท้ายแล้วผลสอบของเพื่อนดีกว่า ซึ่งตอนวิชานั้นใช้เวลาอ่าน 5 วัน (รวมวันปกติที่มีเรียน) ก็เลยอยากรู้ว่าเพื่อนจะใช้เวลามากกว่าแค่ไหน พอได้ไปถามก็สรุปว่า เพื่อนใช้เวลา 2 วัน
อ้าว ….
ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจ แต่สรุปด้วยตนเองว่า เพื่อนเป็นคนหัวดีก็เท่านั้น
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ได้ทำงานเกี่ยวกับเขียนโปรแกรม เขียนเว็บ ก็ได้เจอคำถามนี้อีกครั้ง ในขณะที่มีเทคโนโลยีใหม่เกิดขึ้นมา แต่เพื่อนร่วมงานกลับอ่าน Document และทำความเข้าใจได้เร็วกว่าผู้เขียน ก็เลยเปิดใจและมองย้อนกลับมาดูว่าเป็นที่อะไร ก็ได้คำตอบว่า พื้นฐานไม่เท่ากัน เพื่อนร่วมงานมีพื้นฐานที่แน่นกว่า จึงได้ข้อสรุปว่า
ใช้ความพยายามแล้ว แต่โฟกัสผิดจุดจึงทำให้พัฒนาช้า
เพราะฉะนั้น หากใช้ความพยายามที่มี ในการโฟกัสสิ่งที่เราขาดและจำเป็นก่อน อย่างเช่นเรื่องพื้นฐานก็น่าจะดีกว่า
1 วันมี 24 ชั่วโมง แต่ว่าคนเรามีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบและต้นทุนไม่เท่ากัน
เคยมีคนบอกว่าคนเรามีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่ไม่ค่อยจะมีคนบอกเท่าไรว่าเวลาส่วนตัวของแต่ละคนไม่เท่ากัน
ผู้เขียนอยากจะเตือนเรื่องการบริหารเวลา ว่าถ้าเราได้โฟกัสสิ่งที่ควรจะทำจริง ๆ และทำสิ่งนั้นก่อน มันจะดีกว่าที่เราพยายามทำอะไรที่ไม่สำคัญ เพราะถ้าลองมองดี ๆ แล้วในหนึ่งวันเรามีเวลาส่วนตัวในการทำอะไรไม่มากหรอกครับ นอกจากเวลาส่วนตัวไม่เท่ากันก็ยังมีเรื่องต้นทุนที่ทำให้ซื้อเวลาได้ไม่เท่ากันอีกด้วย (ไม่เชื่อก็ถามพี่หนูเนย)
สรุป
สิ่งที่ผู้เขียนได้กล่าวไป ไม่ได้กล่าวในฐานะที่เป็นคนประสบความสำเร็จแล้ว แต่เป็นคนหนึ่งที่เคยพยายามผิดจุด และตอนนี้จะระวังเรื่องนี้ตลอด
มีบางคนที่ทำบางอย่างไม่สำเร็จ ก็จะคิดว่ายังพยายามไม่พอ แต่บางทีอาจเป็นเพราะเราพยายามผิดจุดต่างหาก เพราะฉะนั้น หากเราจะใช้ความพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็ขอให้โฟกัสด้วยว่าควรทำสิ่งใดก่อน
นอกจากผลลัพธ์ที่สำเร็จเป็นตัวบ่งบอกว่าเราได้พยายามอย่างมากแค่ไหนแล้ว ความล้มเหลวก็บอกได้เหมือนกันว่าเรามีความพยายามแค่ไหน และพยายามถูกจุดหรือไม่
เห็นไหมครับ ความพยายามไม่เคยโกหกเราเลย
หากท่านผู้อ่านมีคำถามหรือข้อสงสัย หรือมีคำแนะนำ ติชม สามารถติดต่อผู้เขียนได้เลยครับ
