Boek ‘Tijdperk Willem Holleeder’, chaotische brok informatie
Schrijvers John van den Heuvel en Bert Huisjes schreven in hun leven veel verhalen over een van de meest bekende crimineel van Nederland. In 2008 kwam het boek ‘Tijdperk Willem Holleeder’ uit. Het vat het leven van Holleeder samen met behulp van foto’s en krantenartikelen.
Dat dit boek een stuk geschiedenis is, dat is zeker. Veel illustraties vertellen de 25 jaar aan poldermaffia, van begin tot eind. Aan de hand van krantenartikelen uit De Telegraaf wordt de geschiedenis in perspectief gezet.
Krantenartikelen
Dat alle artikelen uit De Telegraaf komen is aan de ene kant logisch. Een van de schrijvers, John van den Heuvel, volgde het hele proces rond Holleeder voor De Telegraaf op de voet. Aan de andere kant kun je je afvragen of dit een goede keuze is voor een journalistiek boek. De Telegraaf staat bekend om zijn sensatie makende karakter, maar deze artikelen getuigen van zeer goed journalistiek werk. De vraag is of dit goede werk niet nog meer naar voren zou komen als er ook artikelen in het boek stonden van andere kranten.
Naast de krantenartikelen staan er ook extra stukken informatie en verdieping in het boek. Deze zijn te veel in de passieve vorm geschreven. Bijvoorbeeld de eerste zin van hoofdstuk één: “Amsterdam lag gehuld in een mist, die geleidelijk aan dichter werd”, maar ook bijvoorbeeld op pagina 130: “Grifhorst heeft het orkest instructies gegeven”. Dit soort zinnen kan je anders schrijven als: “Amsterdam lag gehuld in een steeds dikker wordende mist” en “Grifhorst gaf het orkest instructies”. Passieve zinnen maken boeken langdradig en minder prettig om te lezen. Veel van de passieve zinnen zijn eenvoudig om te schrijven. Hierdoor klinkt het verhaal minder afstandelijk.
Opmaak
De opmaak van het boek is chaotisch. Hier een krantenartikel, daar een foto, alles loopt door elkaar. De themakleur van het boek is rood. Dit past goed bij het onderwerp, maar het is wel overmatig gebruikt. Titels en stukjes tekst staan af en toe in rode verfspetters, of bloedspetters, in het boek. Dit geeft aan de ene kant een amateuristische of kinderlijke uitstraling. Aan de andere kant is het speels en toegankelijk. Het is niet een overweldigend leesboek, maar het is een belevenisboek met veel geschreven informatie.
Lezen
Tijdperk Willem Holleeder is een boek dat je in een keer uit kan lezen, maar het is ook een boek dat je nog vele malen kunt doorbladeren. In het boek staan zwarte rechthoeken met witte tekst. Hierin zijn de belangrijkste punten van een bladzijde of onderwerp beschreven. Dit is handig als je het boek vluchtig doorkijkt. Een reden waarom je het boek niet in een keer uit zou lezen is dat sommige stukken tekst niet doorlopen van de ene naar de volgende pagina. Bijvoorbeeld onder aan bladzijde 195. Hier staat: “Lees het vervolg op pagina 199”. De tekst wordt van bladzijde 196 tot en met bladzijde 198 onderbroken door een krantenartikel. Dit is niet erg als het daarna over een ander onderwerp gaat, maar hier wordt het verhaal midden in een zin onderbroken.
Het boek is een goede samenvatting van 25 jaar poldermaffia. Het is meer geschikt als boek dat je er af en toe bij pakt, dan een boek dat je in een keer uitleest. Hiervoor is de opbouw te chaotisch en de schrijfstijl te passief. John van den Heuvel en Bert Huisjes hebben het verhaal van Holleeder op een zeer toegankelijke manier weten te documenteren. Veel beeld en veel krantenartikelen maken dat het boek je aanspreekt.
