Column ‘Het zijn net mensen’

Humor en een fijne sfeer, zo ziet de Arabische wereld er echt uit in ‘Het zijn net mensen’

Belgen zijn dom, Duitsers drinken alleen maar bier, Fransen drinken rode wijn en dragen een baret op hun hoofd. En Arabieren? Arabieren zijn gevaarlijk en vrouwengek. Deze stereotype beelden zijn misschien wat overdreven, maar soms wel bepalend hoe er naar een land gekeken wordt. Van België, Duitsland en Frankrijk weten we al dat deze stereotype beelden niet kloppen, maar van het Midden-Oosten is het beeld niet duidelijk te krijgen. Joris Luyendijk is journalist en was vijf jaar lang correspondent in het Midden-Oosten. Met zijn boek ‘Het zijn net mensen’ geeft hij een kijk over hoe de Arabische wereld er echt uitziet.

Vroeger toen ik klein was had ik allerlei beelden over landen. Zoals ook in de inleiding beschreven, waren dit vooral stereotype beelden. Het land Mexico bijvoorbeeld, iedereen zou daar nachos eten en een Mexicaanse sombrero op hun hoofd hebben. Maar in werkelijkheid was dat niet zo toen ik het land bezocht. Ik heb nergens een sombrero gezien en nachos, daar is al helemaal niks Mexicaans aan.

Een cultuurshock

Joris Luyendijk begon als correspondent in Zuid-Sudan en reisde later door naar andere landen in het Midden-Oosten. Luyendijk beschrijft dat ook zijn beeld van de Arabische wereld niet erg duidelijk was. Dat merkte hij toen hij voor het eerst Syrië bezocht. Het beeld wat hij van Arabieren had was dat het ‘onredelijke mannen waren die poppen in brand staken en nare dingen riepen over het westen’. Maar Luyendijks beeld veranderde ter plekke, er waren geen brandende fakkels en vrijwel geen politieke demonstranten. Er was harmonie, een gemoedelijke sfeer en vrijwel geen criminaliteit. Het meest opvallende volgens Luyendijk was de humor van de Arabieren. De hele dag werden er grappen gemaakt. Zoals wij zeggen dat Belgen dom zijn, zeggen Palestijnen over inwoners van Hebron precies hetzelfde.

Verdraaid beeld

Het beeld wat in de media over het Midden-Oosten geschetst wordt, is dat er veel conflicten zijn en het er een politieke rotzooi is. Deels is dat ook wel zo, er zijn politieke demonstranten en dat zorgt voor onrust. De journalistiek bepaald de punten op de agenda en bepaald zo ook wat er in het nieuws komt. Luyendijk beschrijft dat de Westerse media het beeld van het Midden-Oosten daardoor verdraaid. Als correspondent wilde Joris Luyendijk graag verschillende mensen spreken, allen hadden volgens hem een uniek verhaal. Zodat hij daardoor juist de andere kant van het Midden-Oosten kan belichten.