De langdradige ‘Wereld Van De Chinezen’
Geschreven door Fleur van Engelenburg
Wat brengen ze de wereld? En wat nemen ze mee? Dat zijn de vragen die Ruben Terlou stelt in de ietwat langdradige seriereeks De Wereld Van De Chinezen. In aflevering zeven gaat het over Chinezen die zich in Nederland hebben gevestigd. Het begint met een Chinese gids die haar ‘tour boot’ bestuurt en drukker bezig is met vertellen dan het sturen en vaart zo tegen een andere boot aan, waardoor de cameravrouw onderuitglijdt. De lach die Ruben zichtbaar probeert binnen te houden, is aanstekelijk. Dit begin maakt je nieuwsgierig naar de rest van de aflevering.
Terlou volgt vier verhalen door de aflevering heen; een Chinese ondernemingsfamilie, een Brabantse ondernemer die zaken doet met de Chinese staat, geadopteerde kinderen die worstelen met hun identiteit en een student die vanuit China naar Groningen is gekomen om te studeren.
De humor aan het begin van de aflevering, was helaas geen voorbode voor de rest van de aflevering. Zo zijn sommige stukken wat gerekt, zoals bijvoorbeeld het gesprek bij de dochter van de Chinese familie aan de keukentafel. Het langdradige gevoel komt dan vooral door de nét wat te lange gesprekken, of nét wat te lange stiltes. Maar hoe langzaam het aan de ene kant lijkt, hoe vlug de aflevering ook alweer is afgelopen. De afwisseling van de verhalen brengen toch wat vaart in het verhaal.
Doordat Terlou de taal spreekt, is er geen sprake van een taalbarrière en kan hij makkelijker op hetzelfde level komen als de mensen waar hij mee spreekt. Wat duidelijk te merken valt is dan ook dat de mensen waar hij komt, zichzelf zijn en soepeler in conversatie met hem gaan over privé onderwerpen.
Omdat dit de laatste aflevering van het seizoen is, vertelt Terlou door middel van een voice-over aan het einde samenvattend over zijn ervaringen en opvattingen over de reizende Chinezen.
“Toch dromen veel Chinezen van teruggaan,” eindigt Terlou het seizoen, “zonder gezichtsverlies. En dat kan alleen als er genoeg is verdiend.”
Doordat hij deze zin als slotzin gebruikt, blijft er een vrij negatieve sfeer over. Zijn uitspraak wekt de indruk dat alle Chinezen die de wereld introkken, alleen maar naar het geld kijken; een vooroordeel.
Op de laatste zin en het wat lang van stof zijn na, is het wel een redelijke aflevering. Er is een duidelijk beeld van Chinese Nederlanders geschetst en hun mooie verhalen zijn verteld. Had Terlou nét wat meer snelheid gebruikt, of iets spannendere verhalen verteld, had het een goede aflevering kunnen zijn.
