Houden Nederlandse journalisten wel van journalistiek?

Een boek vol informatie en opinies, interessant, maar komt er ook echt een mening of conclusie uit voort? In het boek ‘Nederlandse journalisten houden niet van journalistiek’ geeft Jan de Blokker zijn visie over de journalistiek, van vroeger tot nu. Nu geef ik mijn visie op dit boek.

Jan de Blokker, die sinds 1952 al journalist is, ‘vraagt zich af of de actuele dagbladcrisis niet beter een journalistencrisis kan worden genoemd. Hij stelt vast dat journalisten tegenover vermeende rivalen, van televisie in de jaren zestig tot en met internet in het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw, altijd eerder bang dan strijdbaar hebben gereageerd, eerder nederig dan zelfbewust, eerder tot capitulatie geneigd dan tot competitie bereid.’

Positieve punten

Een prima geschreven boek, het is te zien dat deze man al bijna zijn hele leven in de journalistiek heeft gewerkt. Mooie zinsopbouw, vaak een dure vorm van woordenschat, veel kennis, daardoor enorm veel informatie en daarbij ook zeker goeie punten. Een man met enorm veel ervaring en dat laat hij dan ook zien.

Maar…

Daarentegen is die enorme kennis een valkuil. Het voelt meer als een geschiedenisboek, wat enorm boeiend is maar dat je ook kan overdrijven. Kennis is leuk, maar niet alle kennis is nodig. Zo zijn vele stukken simpelweg onduidelijk doordat er tien namen en twintig jaartallen in één zin staan, bij wijze van spreken. Dit zorgt ervoor dat je niet meer weet wat je aan het lezen bent en je zo’n zin meerdere keren opnieuw moet lezen voordat je echt kan zeggen wat je gelezen hebt. Dat komt ook door de vaak hele lange zinnen. Zo staat het register vol met maar liefst 235 mensen die benoemd worden, en dat nog zonder de jaartallen. Kennis die ik enorm kan respecteren, maar het maakt het wel veel taaier om doorheen te komen.

Dat Jan Blokker weet waar die over praat is volledig duidelijk, maar zijn betoog loopt jammer genoeg op een manier die van een echte columnist mag worden verwacht. Hij schrijft de hoofdstukken die klagen over de Nederlandse journalistiek zonder diepzinnigheid, ze zijn niet samenhangend of gericht op een duidelijke conclusie, die maakt hij niet.

Een best en interessant boek, dat is het zeker. Het is informatief en je kan er vast wat van leren, maar als je niet van geschiedenisboeken houdt, sla dit boek dan maar over.