Geloofwaardige redenatie in ‘De Nieuwsfabriek’: we zijn fabriekswerkers
Geschreven door: Fleur van Engelenburg
De deadline halen, concurrentie verslaan en zoveel mogelijk clicks en tweets zien te krijgen. Dat is waar de journalistiek in is veranderd: een nieuwsfabriek. Zo noemt Rob Wijnberg de journalistiek in zijn boek met dezelfde naam en eigenlijk heeft hij daar een goed punt. Het boek zet je aan het denken en heeft invloed op de manier waarop je als journalist naar de journalistiek kijkt. Op het moment dat je het boek sluit, vraag je je af: zijn wij als journalisten niet gewoon fabriekswerkers?
Mediaproductie op dit moment is net een fabriek. De kwaliteit van het nieuws is niet meer zo goed als dat het was, doordat er nu altijd haast achter lijkt te zitten. Verschillende media strijden ervoor om als eerst over het nieuwe hotte onderwerp te publiceren.
Wijnberg beschrijft op een toegankelijke manier over hoe de media ons wereldbeeld vervormt, blijkt ook uit de ondertitel. Door de media zien mensen geen vooruitgang meer, schrijft Wijnberg. Ze denken nu in doemscenario’s. Dit alles omdat het nieuws veel negativiteit met zich meebrengt en er overal een negatief staartje aan wordt gegeven. Als je als nieuwsconsument dus vaak negatief nieuws te zien krijgt, heeft dat ook een negatieve invloed op de manier waarop je als mens naar de wereld kijkt.
De journalist eindigt de proloog met een zin die misschien beter aan het eind van het boek had kunnen staan: “Het is tijd om dit patroon te doorbreken. Om journalistiek opnieuw uit te vinden. En om van nieuws te maken wat de naam ons eigenlijk beloofd: iets nieuws.” Naast het feit dat deze zin precies aangeeft waar het op staat, is het verstandig dat hij deze in de proloog plaatst. Zo neemt hij de lezer mee de rest van het boek in.
‘De negen geboden voor de ideale krant’ volgens Wijnberg vormen het echte einde van zijn boek. Komisch is hoe hij in de epiloog de waarschijnlijk toekomstige vragen al beantwoord. De schrijver weet dat mensen hem gaan bekritiseren op dezelfde manier als waarop hij het nieuws kritiek gaf in zijn boek. In die negen geboden vertelt hij wat hij momenteel mist in de journalistiek, met daarbij de duidelijke tekst dat de geboden geen vaste blauwdruk vormen.
Nieuws moet dus veranderd worden. Of beter nog: de manier waarop het nieuws de wereld ingaat, moet anders. De inhoud zou belangrijker moeten zijn dan die deadline en het elke dag iets moeten plaatsen. Zoals beschreven in Wijnberg ’s negen geboden:
“Het moet van datgene wat de meeste aandacht trekt, naar datgene wat het meeste inzicht biedt.”
