Wanneer vreemden niet vreemd zijn
De mensheid is door en door slecht. Mensen zijn zondige wezens. Dit is níet hoe het boek van Rutger Bregman begint. Het boek draagt de naam ‘de meeste mensen deugen’. En ja, misschien heeft deze schrijver gelijk. Misschien deugen de meeste mensen.
Laat ik je een voorbeeld geven. Pas had ik een ontmoeting met een bijzondere man. Hij was een verhalenverkoper. Hij verdiende een beetje geld met zijn zelfgeschreven verhalen om een dak boven zijn hoofd te hebben als het donker word. Nu moet ik toegeven— je zult het misschien wel herkennen — ik had geen zin om iets te geven; tijd of geld. Ik dacht ook gelijk: deze man zal me wel willen overvallen, dus ik voelde gelijk in mijn zak. Mijn pinpas was veilig. Dit is toch wel de reputatie die zwervers hebben, misschien niet helemaal precies dit… maar het komt in de buurt.
Hij verdiende geld met zijn verhalen om een dak boven zijn hoofd te hebben.
Hij sprak me aan en ik liep toch maar met hem mee. Op zoek naar een pinautomaat. Hij zag er groezelig uit met zijn versleten rugzak en warrige haar. We praatten over hobby’s en over het verleden. Deze man vond zichzelf niet zielig, was niet lui, vies of irritant. Er is een bepaald stigma over daklozen en hij voldeed aan geen van de eigenschappen. Hij leek te deugen.
Van grottekeningen tot nieuwsapps
Rutger Bregman gaat dieper in op stigma’s in zijn boek. Hij neemt je mee naar het begin, helemaal terug naar de tijd waarin we elkaar nog de koppen insloegen met knuppels. Toen we echt niet deugden. Bregman schrijft met humor, relativeert soms de dingen en neemt je elke keer mee in een interessant verhaal.
Bregman schrijft met humor en relativeert.
Hij legt uit dat nieuws vaak gaat over de negatieve uitzonderingen op het gewone dagelijkse leven. Dat we als mensen bang zijn voor ‘vreemde soorten’ en dat mensen soms ook verkeerde keuzes maken uit een goed hart.
Zie de deugd bij een ander
Mijn beeld van mijn medemens veranderde langzaam merkte ik en daarmee ook mijn houding tegenover vreemden. Misschien dat ik daarom wel meeliep en zo’n mooie ontmoeting had met deze dakloze man, de ‘engerd’ die een mens zoals jij en ik bleek te zijn.
