Keçi İnadı
Keçiler inatçı hayvanlardır. Tek kişilik bir yolda karşıdan gelene asla yol vermez hani. Gelenin kim olduğu önemli değil. Aslan, kaplumbağa, başka bir keçi! Hayvanların konuştuğu hikayelerde (fabl) Keçinin karşısındakinin ne söylediği hiç önemli değildir. Haklı olup olmadığı da. Karşıdaki yol verirse geçip gidecek vermezse boynuzlarıyla süsecek.
Bu tür hikayeleri dinlediğimizde/okuduğumuzda herkes keçinin ne kadar kötü olduğunu düşünür. Kimse Keçinin nasıl biri olduğunu, neden inatçı olduğunu sorgulamaz.
Keçiler çok titiz hayvanlardır. Yedikleri şeylere çok dikkat ederler. Koyunlar gibi bir alanda rastgele yayılmazlar. Hiçbir hayvanın ayak basmadığı otları seçerler. Keçi hangi mantarı yemesi gerektiğini bilir, yemediği mantarlar zehirlidir. Bu yüzden çobanlar, Keçinin yediği mantarı yerler. Diğer hayvanların bulamadığı, çıkmaya cesaret edemediği yerlerden Keçi taze filiz ve yaprakları bulup afiyetle tüketir.
Keçi yolu diye bir tabir var. Sarp yerlerde insan ve hayvanların geçebileceği genişlikteki dar yollar diye tarif edilir. Köylerde insan ve hayvanlar için daha büyük yollar vardır. Ama Keçi buraları kullanmaz. Tabiatı gereği düz yoldan gidemez. Tırnakları alışkın değildir. Sıkı otların, sarp kayaların arasında gide gele kendi yolunu oluşturur. Bir zaman sonra insanlar da buraları kullanmaya başlar. Ancak Keçi, insan yolu haline gelince bu yolu kullanmaz. O yoldan geçecek hayvanların yediği otlara tamah etmez. Doğru ve güzel bildiği şeyden ödün vermez. Zor yamaçlarda, arızalı patikalarda yürümeye, kendi yolunu çizmeye devam eder.
Hayatta belli bir standardı vardır Keçinin. Ve o standardı korumak için gösterdiği bir çaba. O yüzdendir belki inadı. Aslında bir tanısanız çok seversiniz Keçiyi. Sevdiği insanları da kendi standartlarında yaşatmak için uğraşır. Onlar için de inatlaşır. Bazen haksız olduğunu itiraf etse daha iyi olacak elbet. Ama siz yine de keçi olun, hayatla inatlaşın. Sakın koyun olup da size uzatılan otlara kanmayın. Yoksa yanınıza otla gelenler bir gün bıçakla gelebilir. Sağlıcakla…
