Nida
Allah’ım,
Dolmayan bir boşlukla geldim sana;
Nasıl bir boşluk ki?
Nasıl bir arayış ki,
Bitmek bilmez,
Bitmesin zaten!
Bu arayış olmadan,
Dünya çekilmez.
Yorgun, kırgın susuşlarım,
Bulur karşılığını
Tükenmez kaleminde.
Sayfaların tükenir mi ya?
Açtıkça sonsuzluğa,
Verir pencerelerini,
Ben aciz, ben görünmez.
Görünmeye çalışıp,
Süründürdüm ruhumu.
Şimdilerde yok olup,
Yaşıyorum,
Hiçliğin gururunu.
Nasıl mutlu eder
Hiç olmak?
Nasıl hiç olunur
Bilemedim.
Dünyanın hengâmesinde,
Kusurları toplayıp,
Silemedim.
Karar kıldım yalnızlığı,
Hep yalnız kalıp,
Bir türlü sana
Gelemedim.
Çağır beni huzuruna,
Ki huzurundayım.
Hiçliği arzu eden ruhum,
Toplanmamış bir sofrayı
Yerde bıraktı.
Nasıl olur da unuturum
Ben beni…
Doymayan ruhumdu oysaki,
Onu doyurmak ne mümkün?
Tek olansın, sensin baki.
Al beni rahmet kucağına,
Çok sev beni.
Ne olur, en çok sev beni.
Sevgi dilenen ruhum,
Senden korkar oldu.
Acı verme bana, sevgi verirken.
Korkar oldum yorgunluktan.
Kolaylık dilerim senden.
Hâkim değilim yaşadıklarıma,
Unutur oldum hem.
Biraz da hikmet isterim senden.
Satırlarıma son verir balık hafızam,
Ama ben seni asla unutmam.
Aklımdasın, zikrimdesin
Ya dilimde ya kalbimdesin.
Benim seher vaktimsin,
Sebebimsin,
Hayalimsin.
Aydınlığımsın.
Dualar çoktur kitaplarda,
Ben nasıl dua edilir bilmem.
Bilirim senle konuşmayı,
Beklerim duyulmayı.
Gözlerim kırmızı Allah’ım,
Sevmediğim bir yolun yolcusuyum bazen.
Susuyorum, çünkü sensin gönderen.
En çok seni seviyorum Allah’ım.
Bu sabah da sevgini dilendim senden.
