Curcunacı bahar

Curcuna(tdk): 1-Gürültülü, karışık durum

2-Alaturka müzikte hızlı bir usul

Bu akşam çilek sarabı kırmızısıyla beni kucaklayan gün batımına içiyorum. Hayatımdaki tüm belirsizlikleri aldım karşıma oturuyorum evde 1 başıma. Heyecandan yüreğim ağzımda çıktığım bu yolda ve belirsizlikleri yoldaş olarak kabullenmeyi öğreniyorum; benim için en zorlu olan kısım bu. Enerjimi sürekli düşüren, kafamı durmadan soru-cevapların bitmek bilmez gürültüsüyle dolduran bu belirsizliğin ta kendisi. Tam hissettiğim anlar sadece belirsizlikleri boş verip anda kaldığımda ve akışa kapılıp gittiğimde mümkün oluyor. Yeni yeni belirsizlikler ömrümde filizlendiğinde ise Hayko arka fonda her daim: “gene geldi kör günler niye ötsün bülbüller!”

Kendimi bildim bileli planlı programlı “comfort zone” içinde tıpış tıpış günlük işleri yerine getiriyordum….ta ki bu kendini tekrarlamanın ölümden farkı olmadığını anlayıp, hayallerime doğru koca 1 adım atmazsam 1 ömrü hiç edeceğim kafama dank edene kadar. Dank etti ve Ankara’ daki tüm düzeni bırakıp geldik buralara. Çabucak 1 düzen kuracağımı, her şeyin tıkır tıkır işleyeceğini düşünmüştüm. Aslında öyle de gidiyordu belirsizlikler yüzünü gösteriyor yeni yeni kapılar açılıyordu ki……1 düşünceye takıldım kaldım: e bizim şimdi hiç olmayacak mı bağımız, bahçemiz; gönlümüzce doğayla uyum içinde şekillendireceğimiz 1 bahçe, 1 yuva? Ama nasıl olacak ki şimdi? Seçtiğimiz yaşam belli, tuttuğumuz yol belli. Nasıl olacak da 1 arsa alacak kadar para olacak elimizde? Mevcut koşullarda ha 1 e günü kurtarıyorduk ne uzayıp ne kısalıyorduk. Hani nerde eko mimari, permakültür bahçesi? Fidelerim bekliyor ama şimdi hani evi değiştirmemiz gerekiyor ya Bilal- yüksek gerilim hattı yüzünden- e ev de arıyoruz nolcak fideler? eksek mi? beklesek mi? Gunebakanlardan çit nolcak peki? Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. İşte curcunanın dibindeyim tıpkı bağ bahçeler gibi karman çormanım bu aralar. Ne kadar da mühüm sorular di mi bunlar! Ah keşke akışta kalabilsem ve her gün ne gerektiriyorsa o anda kalıp günlük işlerin ucundan tutsam…mesela bugün patates ektim, bahçemdeki çileğin tadına ilk defa baktım ve toprak altından pörtleyen fasulyelerle selamlaştım:) ee nerde benim günebakanlarım diye sızlanmaya ne gerek var şimdik? Ah ah bitmiyor istekler isankızında insanoğlunda. Ama öğreniyorum belirsizliklerimi kucaklamayı, yola onlarla devam edebilmeyi.

Bahar vakti curcuna vakti. Çok hızlı değişiyor her şey. Gün be gün yeni yeni bitkiler fışkırıyor topraktan; bir kısmı çiçekleniyor tohuma duruyor 1 diğer kısmı ise güneşe yeni yeni selam çakıyor. Hepsi 1 birine karışmış yeşilin bin 1 tonuyla harmanlanıp “ 1 olmuş veeee kuşlar ah o kuşlar gönlümüze konasıcalar! Ne gürültü yarab!Eşi benzeri olmayan huzur dolu serenat. Ruhum da böyle işte hem kıpır kıpır hem de belirsizliklerin yükü altında karta kaçtı:) olsun bea tohum olup ne güzelliklere gebe olacak belki de bu belirsizlikler ve tıpkı Ursula K.Leguin in dediği gibi hayatın devamlılığı için en gerekli olandır: “Hayatı mümkün kılan şey sürekli, dayanılmaz belirsizliktir; yani bir sonra ne olacağını bilememek.”