Waarom wij anders over kunst praten
En hoe we dat doen in vier vuistregels
Waarom hebben wij het wel vaak met onze vrienden over films, series en scharrels, maar gaat het zelden over een toffe tentoonstelling?
Dat komt omdat kunstteksten vaak te gewichtig zijn en boordevol jargon zitten. Veel teksten over kunst (recensies, websiteteksten en museumbordjes) zijn intimiderend en ontmoedigend. Soms lijkt het wel de bedoeling dat het af moet schrikken. Zonde, want kunst is voor iedereen. Dus ook voor mensen die er niet zo veel vanaf weten.
Daarom vinden wij dat er toegankelijker over kunst gepraat moet worden.
Wij zijn liefhebbers van kunst, maar we zijn geen kunsthistorici. Wij zijn het bewijs dat je van kunst kan genieten, zonder dat je een wandelende kunstencyclopedie hoeft te zijn.
Wij praten vanuit ons eigen gevoel. Vinden wij het tof? Dan zeggen we dat we het tof vinden (en waarom). De basis is of we geraakt zijn, niet of het kunsthistorische betekenis heeft. Een andere aanpak dan de meeste kunstschrijvers en dat betekent dus ook dat wij heel anders klinken:
Altijd vlot, maar niet plat. Altijd inhoudelijk, maar zonder een kunsthistorisch college te geven.
Dus, als we iets zien wat we goed vinden, dan vinden we dat iedereen het moet zien. Eigenlijk wel logisch toch?
Dat betekent niet dat we kunst niet serieus nemen. We houden van kunst. We houden er zo veel van dat we vinden dat meer mensen ervan zouden moeten genieten. Maar daar is andere taal voor nodig. Kunst is namelijk te gek, maar dat wordt zo weinig gezegd.
Daarom, vier vuistregels waar wij ons met Kunst Kijken met Ko & Kho altijd aan houden:
- We tippen alleen tentoonstellingen die we onze vrienden zouden aanraden in de kroeg.
- We praten zonder –ismen en ander jargon.
- We refereren nooit onnodig en we doen niet aan namedroppings.
- We praten altijd meer vanuit ons eigen gevoel dan vanuit de kunsthistorische feiten.
Wil je onze gezellige kunstpraat, abonneer je dan nu op onze maandelijkse nieuwsbrief vol kunsttips. Of volg ons op Instagram. Of Facebook.
