To the Judiciary, the Rule of Law, the public word

Reading comment by the respectable and honorable retired Judge of the highest Court in the Republic-Supreme Court, more precisely she’s a personal attitude of many I have read I was aroused to briefly share some of my own insights about the categories mentioned in the title.

Public word …

It seems to me that I have never heard of any Judge breaking the “ice” and leaking, of course protecting the integrity of the parties, the participants, or anyone involved actor in the proceedings before the judicial authorities, with his personal attitude, opinion or point of view about the particular decision of the Court in the extent it would be reasonable to preserve the dignity of this function, the dignity of the actors in any and all proceedings before the Court, for the sake of argument present it’s own legal point of views on precisely determined specific procedural events and facts from the angle of the court independence, personal independence, and dignity of this function which I understand as compatible with personas of high moral, personal and professional code on perceptions of conquest in their personal judge’s independence.

The Function that is seen as a picture and respect, as well as an honor to those who perform it.

For an exceptionally long time, there is a dam in the syntagma of “judgments could not be commented” behind which screen might be seen into the essence of the fear of discovering autonomy and independence in creating the general impression of this, for me, the most essential pillar in the structure and of our state order.

I have never heard of any Judge officially announcing his personal attitudes, let’s say engaging in the “inadmissible commentary of the decision of the Court “.

I am quite sure that this will not only lead to the strengthening or’ ruining of independence of the Judges, but also to the breaking of the space overall range in which the Judge is self-sufficient with wide, essential, and understanding of their independence.

Each Judge is personally responsible under the Constitution stipulates and the Law of his freely expressed personal thoughts, attitude, and principal points of view through the imposed barrier where exists only silence for now.

Equal is my understanding that “Court decisions must not be commented “which in fact may be defended for/and the question “Who’ indeed perform the Judicial power…? Judicial or/not executive power’. “

There is no doubt that any statement of one’s own views on the Court’s obligatory attitudes on particular legal, factual or/and other fundamental views is welcomed to create a clime of openness to cognition, independence, and other legally, morally ethical, personal or professional attitudes and Code of Judge’s Conduct would make a major contribution to restoring citizens’ confidence in the Court, and even more in executive power, where in their correlations are reflected mutuality of independence of the performers of Judge function.

Judge, Judiciary, the Rule of Law I would place without any doubt in this mirror with my essential impression and cognition of the high level of mutual reciprocal sheared sovereignty of our State and their citizens with, a blind pursuit of harmonizing the judicial system by looking at textual premises, unknowing determinations, and their views on modern trends in the development of this and every other segment of the state structure.

Finally, the public attitude towards the judiciary as well as the public personal appearances of the judges in expressing their personal independent and/or autonomous positions in the rule of law are becoming more prominent in the jurisdictions or states whose jurisdictions encourage such acts in the faith. or the ruin of this foundation of state power, that such an atmosphere would give birth to a sense of progress towards which we each strive.

Even more important to me would be that ‘the Law should not be changed but applied’.

I hope that this article will provoke something different or equal point of view which I would gladly read them.

Skopje October 2 2019

Aleksandar Pulejkov

Edited April, 13 2021

Aleksandar Pulejkov

Кон Судската власт, Судијата, владеењето на правото, јавниот збор

Читајќи еден коментар од пензиониран респектабилен и почитуван Судија на највисокиот Суд во Републиката-Врховниот Суд, поточно личен став од многуте досега прочитани, добив побуда накратко да споделам некои мои сфаќања на категориите споменати во насловот.

Јавниот збор…

Ми се чини дека досега немам спознание некој Судија да го скрши “ мразот “ и да излезе пред јавноста, се разбира штитејќи го интегритетот на странките, учесниците или пак било кој актер во постапувањето пред судските власти , со свој личен став за поодделна одлука донесена од Судот во мера која би била разумна да го сочува достоинството на функцијата, достоинството на актерите во било кое и какво постапување пред Судот, да аргументира и изнесува свои правни сфаќања за точно определени конкретни процесуирани настани и факти од агол на судската самостојност, независност и дигнитет на оваа функција која јас ја подразбирам спојливо со личности од висок морален личен и професионален кодекс на поимањето на опходувањето во нивната независност и самостојност.

Функција која се гледа како слика и почит, како и чест кон оние кои ја вршат.

Многу, многу долго опстојува една брана во синтагмата “ судските одлуки не се коментираат “ зад чиј параван можеби би можело да се ѕирне во суштината на стравот од откривање на самостојноста и независноста во создавањето на општите впечатоци на овој, за мене најсуштествен столб во структурата и устројството на нашето државно уредување.

Не сум чул досега дека некој Судија јавно се огласил со свои лични становишта, да речеме впуштајќи се во “ недозволената сфера на коментирање на судските одлуки". Сосем сум сигурен дека вакво нешто не само што ќе води кон зајакнување или пак руинирање на самостојноста и независноста на вршителите на оваа функција туку и кон рушење на просторниот опсег во кој е само сместен Судијата со широко и суштински сфатената нивна самостојност и независност. Впрочем секој Судија е лично одговорен пред Уставот и Законот за својата слободно изразена мисла, став, становиште преку наметната бариера во која засега постои само молк.

Еднакво е и моето сфаќање кон тоа дека “судските одлуки не смеат да се коментираат“ што и всушност можеби е брана за/и прашањето “Кој ја врши Судската власт…? Судската или/не извршната власт’ “

Несомнено е дека било какво изнесување на свои лични становишта во поглед на сфаќањата на Суд по поодделни правни, фактички, и други фундаментални ставови е добродојдено кон создавањето на клима на отвореност кон осознавањето на самостојноста, независноста како и другите законски, морално етички лични или професионални ставови и Кодекс на сеопшто однесување на Судијата, би дал огромен придонес кон враќањето на вербата на граѓаните во Судот и уште повеќе во власта каде взаемно се огледуваат соодносите на самостојноста и независноста на вршителите на оваа функција но подобро Кој ја врши судската власт.

Судијата, судството, владеењето на правото јас би го сместил во ова огледало со мој суштествен впечаток и спознание за високото ниво на споделување на сувереноста на нашата држава и суверенитет со можеби слепо трчање кон хармонизација на правосудниот систем гледајќи го низ текстуални премиси, не осознаени определби и свои ставови за современите правци во развојот на овој и секој друг сегмент во устројството на државата.

Па на крај би рекол, а впрочем јавниот став кон судските ставови како и јавните лични настапи на судиите со изнесување на своите лични независни и/или самостојни становишта во сфаќањето на правото се се поприсутни во јурисдикциите односно државите чии јурисдикции ваквите чинови ги охрабруваат во вербата или руинираноста на овој темел од државната власт, дека ваква атмосфера би родила чувство на прогрес кон кој секој од нас се стремиме.

Дури уште позначајно би било за мене дека ‘Законот не треба да се менува туку применува’.

Се надевам дека овој текст ќе побуди некое поинакво или еднакво или било како сфаќање кое со задоволство ќе го прочитам.

Скопје Октомври, 2 2019 година

Александар Пулејков