Leef vandaag, de zorgen zijn voor morgen

Barbara Boschman
Leren van verhalen
Published in
6 min readMay 15, 2016

Op 11 mei 2016 spraken we (Koen en Evelien) met mevrouw de Boer*, moeder van drie kinderen die alle drie zorg hebben geregeld via gemeente Nijmegen.

Geen doorsnee gezin

We komen binnen en mevrouw de Boer begint ons te waarschuwen. Het verhaal van mijn gezin is niet simpel. We hebben drie kinderen, van 4, 9 en 10 jaar oud. Onze kinderen zijn gediagnosticeerd met verschillende aandoeningen, waaronder Autisme, ODD ADHD en een ontwikkelingsstoornis. Daarbij komen er nog een hoop vervelende omstandigheden bij kijken. Ik heb veel zorgen rondom mijn kinderen, en vanuit de gemeente wordt er een hoop aangeboden. Alle 3 mijn kinderen zitten al vanaf het begin op het speciaal onderwijs. Daarnaast heeft mijn middelste zoon een dagbehandeling vanuit Karakter. Hier leren ze hem en ons, als ouders, om te gaan met situaties die voor moeilijkheden zorgen. Ook verblijft hij in het weekend daar. Deze behandeling is van 12 tot half 5. Waar ik vooral tegen aanloop is dat ik een hele hoop niet meer kan. Laatst was ik bijvoorbeeld op een verjaardag van mijn zus, en dan moeten we echt na een uur weggaan. De oudste gaat in de hoek zitten en drukt zijn handen tegen zijn oren, de middelste zoekt ruzie met een neefje en de jongste is soms net een terrorist. Hij kan mensen echt terroriseren. Ondanks dat het soms erg moeilijk is hou ik ontzettend veel van mijn kinderen.’

Omdat je niks kost, krijg je geen hulp

Toen ons jongste kind werd geboren in 2011 verloor mijn man zijn baan. Hij werkte als grafisch designer bij een bedrijf, wat failliet ging. We hadden 14 jaar in Breda gewoond, maar door het verliezen van zijn baan vond ik het fijner om weer terug te gaan naar Nijmegen, waar veel van mijn familie woonde. Via een vriendin van mijn zus konden we van woning ruilen. Doordat mijn man al vijf jaar werkloos is en ik volledig ben afgekeurd om te werken zit ik in de bijstand. Dit komt omdat ik vanaf mijn 22ste erg veel last heb gehad van straatvrees. Hier heb ik lang therapie voor gehad bij Pro Persona, en een acht weekse dagbehandeling. Inmiddels gaat dit wel goed. Niet van harte maar het lukt. Ik heb hier nog wel medicatie voor, maar ik weet eigenlijk niet of dit nog wat doet. Het is een erg lage dosering, maar ik vind het idee prettig. Mijn echtgenoot heeft geen uitkering. En omdat hij geen geld kost, wordt er ook niks voor hem gedaan. hij krijgt geen hulp bij sollicitaties of advies over zijn CV. Dit vind ik wel een gemis van de gemeente. Omdat je niks kost, krijg je geen hulp. Ergens vind ik dit erg cru.

Schuldsanering

Mijn man en ik hebben drie jaar in de schuldsanering gezeten, en er daarna bewust voor gekozen om een bewindvoering te houden. Zo kunnen wij het meeste overzicht houden. Zoals je kan zien kunnen de muren best een likje verf gebruiken. Toch kunnen wij ons dit simpelweg niet veroorloven. Dit is iets waar wij erg tegen aan lopen. Mijn man verstuurt 5 a 6 sollicitaties per week, maar wordt nergens aangenomen. Inmiddels zit er een gat van vijf jaar in zijn CV en wordt het niet makkelijker. Ze kiezen voor jongere mensen die goedkoper zijn.

Hulp gemeente Nijmegen

De manier waarop de hulpverlening gaat in Nijmegen vind ik erg prettig. Ik zat allang in het hulpverleningstraject voor de hele WMO, dus ik kan niet echt wat over de overgang zeggen maar ik ervaar het goed. Toen ik met mijn gezin nog in Breda woonde moesten we soms wel langs tien verschillende personen om een aanvraag ergens in te dienen. Iedere keer weer kon ik opnieuw mijn verhaal vertellen. Iedere keer weer moest ik pleiten waarom ik deze voorziening nodig had. Iedere keer weer moest ik verantwoorden waarom mijn kinderen zo deden. In Nijmegen hebben wij vanuit het sociaal wijkteam een aanspreekpunt, Sandra. Zij kent ons gezin, ik hoef niet steeds weer uit te leggen wat mijn situatie is. Een telefoontje naar Sandra en je weet dat het geregeld wordt. Dat vind ik erg fijn en geeft ons een zekere rust.

Meer aandacht voor gezinnen zoals dat van ons

Het enige waar ik in Nijmegen minder over te spreken ben is de voedselbank. Ik moet daar helaas gebruik van maken, en het is niet veel. Eten wat over de datum is, vlees wat je dan moet weggooien. In Breda was dit beter geregeld. Ook zou het fijn zijn als er vanuit de gemeente wat meer aandacht is voor gezinnen zoals dat van ons. Dat ze eens een park afhuren of iets organiseren voor de ouders en de kinderen. Met mijn kinderen kan ik niet in de bus stappen. Dat kan ik mijn kinderen niet aandoen, maar de andere passagiers ook zeker niet. De auto pakken is geen optie, want daar hebben we simpelweg geen geld voor. De benzine is duur en nodig om de kinderen naar school of therapie te brengen. We kunnen ons het niet veroorloven om onze kinderen naar andere plekken toe te rijden, omdat we nog steeds onder bewindvoering staan.

Vakanties zijn voor mij geen vakantie

Hierdoor is onze sociale wereld erg klein geworden. De afgelopen 2 weken was het bijvoorbeeld meivakantie. Dat is een ramp voor de kinderen omdat ze dan in een keer uit alle structuur zijn. Ik had twee badjes neergezet in de achtertuin. Ik had bewust voor twee gekozen zodat ze elkaar niet in de haren zouden vliegen, maar dit mocht niet helpen. Ik heb de gehele vakantie politie agentje gespeeld. Vakanties zijn voor mij geen vakanties. Ik ben met mijn kinderen nog nooit een keer weggeweest.

Sociale contacten

Wat ik aan sociale contacten heb is mijn familie, die me begrijpen maar het niet aan kunnen. Voor hulp voor mijn kinderen kan ik daar niet bij terecht. Verder zijn er de buren, die heel lief en begripvol reageren en de Vincentius vereniging. Dit is een vrijwilligersorganisatie. Ik ben daar zelf als vrijwilliger aan de slag gegaan in het winkeltje. Hier zijn veel producten voor een lage prijs en ligt de nadruk eigenlijk op het kopje koffie of thee. Ook is hier eens per maand voor 3.50 een 3 gangen diner, waar wij vaak heen gaan. Hier kennen ze onze kinderen, weten ze hoe ze zijn en worden ze geaccepteerd.

Het belangrijkste voor de kinderen zijn wij

Belangrijke personen voor de kinderen zijn de leraren op school, de mensen van Karakter en UNIEK (voorheen kleur). Maar het belangrijkste voor de kinderen zijn wij, als ouders. Ik sta open voor alle behandeling van mijn kinderen, en ik wil dat ze op het maximale van hun niveau presteren. Gelukkig hebben ze alle drie een normaal IQ. Als andere mensen wat over mijn kinderen zeggen gaat het het ene oor in en het andere oor uit. Ondanks dat het moeilijk is, zijn het mijn kinderen en is het gezin het belangrijkste voor mij.

Begeleid wonen

In de toekomst voorzie ik dat al mijn kinderen in een begeleid wonen traject gaan komen. Ze zullen nooit in staat zijn om volledig voor zichzelf te zorgen. Mijn zorgen zijn vooral of ze later allemaal goed terecht zullen komen in een omgeving waar het maximale uit hun capaciteiten worden gehaald.

Ondanks alles een zes

Ik ben een positief gestemd mens, en als ik mijn leven een cijfer moest geven zou het ondanks alles een zes zijn. Als mijn man weer werk vindt, zou dat wel veel schelen. Maar ik geniet van de kleine dingen in het leven. Mijn oudste gaat vanmiddag bij een vriendje spelen, en met de jongste ga ik een ijsje eten. Dan maar een aardappel minder in de maand. Ik kijk elke dag naar de tekst hier op de muur: leef vandaag, de zorgen zijn voor morgen.

*In verband met de privacy is de naam De Boer gefingeerd.

--

--