🎤 ข่าวกับบทความ

ผมเลิกติดตามข่าวสารรายวันมานานกว่าห้าปีแล้ว ทั้งหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ วิทยุ หรือสื่อออนไลน์ทุกรูปแบบ … เหตุการณ์ในโลก เรื่องราวดราม่าผมรู้เป็นคนสุดท้ายและหลายครั้งไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป

ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าขาดอะไรไป ในทางตรงข้ามกลับรู้สึกโล่งโปร่งสบายในสมองมากกว่าเดิม

ผมเลือกอ่านคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์และบทความแทน ผมเลือกดูและฟังสปีชจากคนที่ผมสนใจในเรื่องราวที่ผมสนใจแทน ผมรู้สึกว่ามันเป็นการใช้เวลาที่คุ้มค่ากว่าการติดตามข่าวสารรายวัน

ทำไม?

เพราะข่าวสารราววันหรือรายชั่วโมงนั้นมันไม่หยุดนิ่ง เช้ารายงานแบบนี้ สายๆข้อมูลเปลี่ยน บ่ายแก่ๆเหตุการณ์กลับตาลปัตร ค่ำหน่อยก็มีรายการสัมภาษณ์สดเพิ่มเข้ามาอีก มันเยอะเกินไป มันหมดอายุเร็วเกินไป เมื่อกระแสซาลงก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรน่าจดจำสักเท่าไร

คอลัมน์ บทความ บทพูดนั้นตรงข้าม มันไม่ฉาบฉวย มันยังไม่ล้าหลังต่อให้ผมอ่านมันช้าไปสามวันหรือหนึ่งสัปดาห์ … หรือแม้แต่สามปี มันคือช่องทางการเข้าถึงข้อมูลความรู้ที่ไม่สร้างแรงกดดันให้มากเกินไป วันนี้ผมไม่ว่างก็ไม่ต้องอ่าน คืนนี้ผมมีเวลาก็หยิบหนังสือพิมพ์เล่มเก่าเมื่อสองวันที่แล้วมาเปิดอ่านได้

มันไม่เก่า มันยังสร้างประโยชน์ให้ผมได้อยู่เรื่อยๆ บางบทความผมอ่านมากกว่าหนึ่งครั้ง บางวิดีโอคลิปผมฟังและดูมากกว่าหนึ่งครั้ง … แต่ผมไม่เคยอ่านข่าวไหนซ้ำ

มันคือการรสนิยมการใช้ชีวิต ระหว่างความรวดเร็วไม่หยุดนิ่งกับความค่อยเป็นค่อยไปแบบยั่งยืน … และผมมีความสุขกว่ากับทางเลือกที่สอง 😬