🤚🏼 “ผมขอเลย”

หลายครั้งที่เรารู้สึกต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ไม่ต้องการ สาเหตุหนึ่งเกิดมาจากเราถูก “บังคับ” ให้ต้องทำสิ่งนั้น “อย่างไม่เต็มใจ”

• คีย์เวิร์ดแรก — “บังคับ” / มันเป็นเพราะเรามีโอกาสเลือกแล้วไม่เลือกใช่รึเปล่า? เมื่อมีงานมากองอยู่บนโต๊ะ เมื่อมีปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไข … เราแค่นั่งมองมันแล้วก็รอให้ใครบางคนสั่งมาว่า เธอไปทำงานนั้น นายต้องรับงานนี้ใช่รึเปล่า?
• คีย์เวิร์ดสอง — “อย่างไม่เต็มใจ” / มันก็แน่นอน เมื่อถูกบังคับเราก็ไม่เต็มใจที่จะทำหรอก โชคร้ายนิดนึงว่าคนออกคำสั่งไม่สนใจหรอกว่าเราจะรู้สึกอย่างไร หึๆ

สองคีย์เวิร์ดนี้ทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่าย ไม่มีแรงกระตุ้น ไม่มีความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของและมีส่วนที่ทำให้เราสร้างผลลัพธ์ได้ไม่ดีอย่างที่ควรจะเป็น

แทนที่จะนั่งรอคำสั่ง ทำไมไม่ลองเอ่ยปากยืดอกเลือกรับงานด้วยตัวเอง นี่คือสิ่งที่คนที่มีภาวะความเป็นผู้นำเลือกทำอยู่เสมอ

• ถึงแม้ไม่แน่ใจว่ามันยากหรือง่าย แต่เขาจะออกตัวรับงานก่อนถูก “บังคับ”
• ถึงแม้จะไม่เต็มใจ แต่เพราะเขา “เลือก” แล้วว่าจะทำ มันคือภาระที่ต้องแบกรับและทำอย่างสุดความสามารถ

แทนที่จะบอกตัวเองว่า “ฉันถูกบังคับ ฉันไม่เต็มใจ” เราหลอกตัวเองได้ว่า “ฉันเป็นคนเลือกงานนี้มาเอง ฉันไม่ได้ถูกบังคับ ถึงฉันไม่เต็มใจแต่ฉันต้องทำมันให้ได้”

จริงๆแล้วการยึดอกรับงานไม่ควรเป็นเรื่องยากแต่น่าเสียดายที่หลายๆอย่างในองค์กรหลายๆแห่งไม่เอื้ออำนวยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ทีมไม่ใช่กลุ่มคนที่ทำงานร่วมกัน แต่ทีมคือกลุ่มคนที่เชื่อมั่นซึ่งกันและกัน

ในสภาพแวดล้อมการทำงานที่ให้ความสำคัญกับคำว่าความไว้วางใจ (Trust) … การถูกบังคับจะเกิดขึ้นไม่บ่อยเพราะทุกคนกล้าที่จะออกหน้ารับงานและรับผิดชอบ นั่นคงเป็นเพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่ได้ถูกปล่อยให้เผชิญปัญหาคนเดียวและทุกอย่างจะโอเคถึงแม้เค้าจะล้มเหลว