🫧 รถ ซอฟต์แวร์ พนักงาน

เมื่อเรายอมควักกระเป๋าจ่ายเงินสามล้านบาทเพื่อเล็กซัสสี่ประตูสักคันหนึ่ง เรารู้ว่าเราจะได้อะไร ในขณะเดียวกันเราก็รู้ว่าเราจะไม่ได้อะไร

• เราจะไม่ได้รถบรรจุคนเข้าไปได้มากกว่า 5 คน
• เราจะไม่ได้รถที่เหมาะสมกับการขับอย่างสมบุกสมบันขึ้นเขาลงห้วย
• เราจะไม่ได้รถสปอร์ตที่ทำความเร็ว 0–100 กม. ภายใน 4.6 วินาที
• และเราก็จะไม่ได้รถที่ประหยัดน้ำมันแบบ 20 กม./ลิตร

เราโอเคกับมัน เราสามารถที่จะเรียนรู้ที่จะอยู่กับความคาดหวังและความจริงแบบนี้อย่างมีความสุข

เมื่อมีใครบางคนจ่ายเงินซื้อไลเซ่นซ์ซอฟต์แวร์ของเราไปเพื่อขายต่อ ด้วยเงินจำนวนนั้นเขาซื้อระบบซัพพลายเชนที่เรากำลังพัฒนาอยู่ แต่แล้วเขาก็เริ่มอยากได้ระบบคลังสินค้า ระบบพ้อยออฟเซลล์ ระบบซีอาร์เอ็ม และระบบอีคอมเมิร์ส … โดยไม่จ่ายเงินเพิ่ม

ความต้องการที่เพิ่มขึ้นทุกวันแบบนี้ทำให้ความคาดหวังกับความเป็นจริงเริ่มอยู่ห่างกันเรื่อยๆ (เพราะเราไม่มีปัญญาทำทุกอย่างที่เขาต้องการได้ในเวลาเดียวกัน … มีหลายเรื่องที่เราไม่ควรทำตามด้วยซ้ำไป) และเค้าก็ไม่สามารถเรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งนี้อย่างมีความสุขได้ เขาพร่ำถามว่า “ทำไมไม่ได้ ทำไมไม่ได้” อยู่ร่ำไป

มันก็ดูไม่สมเหตุสมผล มันเหมือนกับเราซื้อเล็กซัสแล้วอยากใช้บรรทุกตู้เย็น พอมันรับใช้เราไม่ได้ก็โวยวายว่า ทำไมๆๆ

เหตุการณ์รูปแบบเดียวกันเกิดขึ้นกับพนักงาน มีคนจ่ายเงินเพื่อจ้างเราทำงานด้วยทักษะความสามารถประสบการณ์ที่เรามี ข้อตกลง (ที่เป็นสัญญาใจ) ที่คุยกันไว้นั้นคือเราจะทำงานในหน้าที่นักพัฒนาเวปไซต์ซึ่งทั้งสองฝ่ายแฮปปี้ในตอนนั้น ผ่านมาสามเดือนความต้องการของคนที่จ้างเราเริ่มเปลี่ยนไป แค่นักพัฒนาเวปไซต์ไม่พอ เขาต้องการคนออกแบบ คนวางแผนธุรกิจ คนขายสินค้า คนเซ็ตอัพเน็ตเวิร์คและอินฟรา คนซัพพอร์ตลูกค้า

เมื่อเราทำไม่ได้อย่างที่เขาหวัง ความกังขาในตัวเราจึงเกิดขึ้นกับเขา เมื่อเขาไม่สามารถเรียนรู้ที่จะอยู่กับความจริงข้อนี้ได้ เขาจึงเริ่มตั้งคำถามว่า “ทำไมคุณทำไม่ได้ ทำไมคุณทำไม่ได้”

มันก็ดูไม่สมเหตุสมผล มันเหมือนกับเราซื้อเล็กซัสแล้วอยากขับลุยโคลนเข้าสวนผลไม้ พอมันรับใช้เราไม่ได้ก็โวยวายว่า ทำไมๆๆ

ทำไมหนะหรอ? … เพราะเราจ่ายน้อยเกินไปยังไงหละ เพราะเราคาดหวังมากเกินไปกับซอฟต์แวร์และคนคือสาเหตุสำคัญ ในขณะที่เราเข้าใจสัจธรรมของสินค้าที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้อย่างรถยนต์ บ้าน เครื่องใช้ไฟฟ้า เราเข้าใจว่ามันถูกสร้างมาให้ทำหน้าที่ของมันได้ดีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เราพยายามไม่ทำความเข้าใจกับซอฟต์แวร์และคน

ในขณะที่เรารู้ดีว่าถ้าอยากได้รถมาบรรทุกตู้เย็นและขับลุยโคลนเราต้องควักกระเป๋าเพิ่มไปถอยรถกระบะคันใหม่คันใหญ่มา … เราก็ควรยอมรับความจริงแบบนี้ให้ได้เช่นกันว่า ถ้าเราอยากได้ซอฟต์แวร์ที่ทำงานได้เพิ่มขึ้นเราต้องจ่ายเพิ่มขึ้น

ถ้าเราอยากให้งานอื่นๆที่นอกเหนือจากงานพัฒนาเวปไซต์เสร็จตามแผน เราก็ต้องจ่ายมากขึ้นเช่นกัน

ไม่มีใครได้ทุกอย่างที่ต้องการมาแบบฟรีๆเสมอไป … จงระลึกไว้และเลิกตั้งคำถามแบบไม่สมเหตุสมผลว่า “ทำไม ทำไม” เสียที