Ne Planlar Yaptım…

Plan yapmayı gerçekten çok seviyorum. Bir şey yapmasam bile yapıyormuşum hissi verebiliyor ama aslında o yaptığım planların 10 tanesinden birini gerçekleştiriyorumdur. Dün sabah da not almak için kullandığım uygulamaya aynı planı 5 farklı şekilde yazdığımı farkettim. Neyse ki o yaptığım planı gerçekleştirmeyi başardım. Ama aynı planı 5 farklı şekilde yazarken aklımdan neler geçiyordu merak ediyorum. Çok büyük ihtimalle her yenisini yazarken o planı daha önceden yazdığımın da farkındaydım.

Bunun üzerine çok düşündüm. Aynı planı neden tekrar tekrar yazdım diye. En sonunda, kendimi motive etmek, gaza getirmek için yazdığıma kanaat getirdim. Bu da bambaşka bir soruyu beraberinde getirdi. Neden kendimi motive etme ihtiyacı hissediyordum?

Halbuki yaptığım planın sonucunda elde edeceklerim benim için çok önemliydi. O noktaya ulaşabilmek için yapmam gerekenleri de yapmak istiyordum. Ama neden sürekli olarak geciktirdim, neden o motivasyonu aradım?

İşte bu sorunun cevabı çok önemli bence, çoğumuzun da kendi içinde bu soruya cevap bulması gerektiğine inanıyorum. Ben kendimce bu sorunun cevabını bulduğumu düşünüyorum. Bulana kadar psikolojik olarak çökmedim de değil. Sizin nasıl bir hayata sahip olduğunuzu da bilmiyorum, insanların psikolojisini de izlenimlerim ve okuduklarıma göre kendimce analiz ediyorum ama bu sorduğum soruların cevabının genel bir cevabı varsa o bende değil.

Kendime küçük çaplı psikolojik işkence ediyormuşum aslında. Zamanla bunu da farkediyorum. Çünkü planları yazıp yazıp bir kenarda bırakıyordum uygulamadan, onlar bana ben onlara bakıyordum, büyük ihtimalle bırakmaya da devam edeceğim; ama en azından kendime daha az işkence ederim. Bir günde ben değiştim demek kadar saçma şey azdır. Değişebilen vardır belki, onlara saygı duyarım.

Durum böyle olunca, örneğin bu yazıyı yazdığım sabah uzundur yapmayı planladığım bir işi ‘Bugün yapmalıyım’ diye uyandım. O işle alakalı bir kitap bile satın almıştım, çantama onu da koyup ofise gittim. Yaptığım işle de alakalı, hatta baya alakalı. Okudukça, denedikçe ve karşıma somut bir şeyler çıkmaya başladıkça hem çok mutlu oldum hem de kendime daha fazla kızdım. Neden bu kadar erteledim bunu diye… Sonra eskiden kullandığım not tutma uygulamalarından birinden bununla ilgili birkaç not buldum ve hepsini sildim. En eski notum altı ay öncesine kadar gidiyor, en yenisi iki ay öncesinde.

Evet, ben de bir türlü hangi not alma uygulamasını kullanacağına karar veremeyenlerdenim. O nedenle defterlerimden asla vazgeçemiyorum, vazgeçmek de istemiyorum. Kalem kağıtla not alınca aldığım notu unutmak çok daha zor oluyor. Ayrıca kalem kullanmayı da seviyorum.

Kalemi kullanırken daha da serbest olabiliyorum. Oklar, çizgiler, yıldızlar havada uçuşuyor ama bilgisayara ve telefona not alırken alt alta listelemek en iyi seçenek gibi görünüyor. Halbuki durum hiç de öyle değil. Alt alta sıralayınca o liste bitmek bilmiyor bir türlü. Onu da yaparım bunu da yaparım. Sonra birbirinden alakasız konuları alt alta sıralamış oluyorum. Oklarla ise ilişki kurabiliyorum, çizgilerle bağlantıları sağlıyorum, yıldızlar ile de önemli olanları işaretliyorum ve alt alta sıralamıyorum. Karma karışık gibi görünen ama benim gözümde çok düzenli olan bir plan çıkıyor böylece karşıma.

Bu tekniği de yeni yeni kullanmaya başladım. Çok daha etkili oluyor, sizin için de aynı etkiyi yaratır mı bilemiyorum ama denemekten zarar gelmez eğer sizde benim gibi bolca plan yapanlardasınız.

Not: Artık daha az ama öz planlar yapıyorum :)

İşin özünde plan yapmak güzel bir şey ama o planlar uygulamaya geçmeyince çok rahatsız edici olabiliyorlar. En iyisi az sayıda planın içine, önemlilik sırasına göre çok da fazla olmadan yapılacakları, gerekenleri yazmak.

Benim tercihim bu, ya sizin? (Reklam gibi oldu)

Okuduğunuz için teşekkür ederim :)

Dip not: Başta 10 plandan birini gerçekleştiriyorum yazdım, ama aynı planı 5 kere yazdığımdan bahsettim. Aslında ortalama 3 plandan birini gerçekleştiriyorum gibi bir şey oluyor.