Bilmece

Dipsiz bir kuyuya çekilmekteyim.
Bilmiyorum kimim veyahut neyim.
Belki bir hece, belki son gece,
Bilmiyorum belki de; bir bilmeceyim.

Bir umut ışığı, küçük bir hayal.
Gözlerim çaresiz kurtuluş arar.
Son nefesin belki; ya ver ya da al.
Allahım benim mi, kimin bu karar?

Hiçliğin içine süzülmekteyim.
Belki de son defa üzülmekteyim.
Ölümü utanca boğacak hızda,
Ta en derinime büzülmekteyim.

“Dur!” ve durdu zaman, sessizlik kesin.
Bağırdım; “ Kimsin ve neredesin?
Belki bir hece, belki son gece,
Bilmiyorum belki de bir bilmecesin.”

Zahid