Kantin Savaşları-1
Nefesinin kesildiğiniz hissediyor, karşısında olan şeye bir anlam veremiyordu. Gördüğü şey gerçek miydi? Bilmiyordu, yanık kokusu etrafa yayılmaya başlayınca diğer öğrenciler Erol’un etrafında toplandı. Kimse havada alevlenip yok olan çantaya anlam veremiyordu.
Eylül ayının sonuna yakındı, hava diğer günlere nazaran gayet güzeldi, okul başlayalı çok olmamıştı ama herkes önceki seneden birbirini tanıyordu. 2 senelik bir okuldu bu da çok fazla kişinin olmadığı anlamına geliyordu, kısacası herkes birbirini tanırdı ve genel anlamda samimi bir ortam vardı. Erol bu sene okula gelmişti, en büyük abisi Can okuldaki tek İngilizce öğretmeniydi ve ailesi Erol’un abisinin gözetiminde olmasını istiyorlardı, kimse Erol’un 9.sınıf tecrübesinin tekrar yaşanmasını istemezdi, özellikle Erol. Tabii bu okuldaki senesi de çok kolay olucak denemezdi, çoktan kaynaşmış bir ortamın içine girecekti, ve sosyalleşme evresi normalden biraz daha uzun sürecekti, fakat Erol buna hazır hissediyordu kendini, şuana kadar sınıftakilerle kısa konuşmalar yapmıştı ve bir arkadaşı daha yoktu ama onun kendine güveni tamdı. En azından o gün başladığında…
Erol otobüs durağından indi, telefonunu açıp saatine baktı, hala zamanı vardı. Yavaş adımlarla okula doğru yürüdü. Okulun girişindeki turnikelere geldiğinde güvenlikte kimsenin olmadığını farketti, bu ilginçti çünkü Monoheim Lisesi güvenliğine önem verirdi. Kartını çıkardı, turnikeye okuttu ve okulun içine girdi, okulun avlusunda nöbetçi öğretmeni göremeyince şaşkınlığı farklı bir seviyeye taşındı. Erol çok önemli olmadığını farzedip okula girdi, sınıfına geçti. Sınıfa girdiği an bir terslik olduğuna emindi çünkü herkes telefonla aramalar yapmağa çalışıyordu, Erol bunu görünce telefonuna baktı, “sinyal yok” yazısını görünce iyice rahatsız oldu. “HayAllah ya, Erol kanka senin sinyalin var mı?” Erol aklındaki sorulara o kadar fazla odaklanmıştı ki Zübeyr’in sorusunu duymadı bile, “Erol!” Erol bu sefer kendine geldi, etrafına bakındı, tüm sınıf ona bakıyordu. “Şey, yok bende de sinyal yok” sınıfın tamamı toplu bir kafa karışıklığı yaşıyordu. “Sizde mi aynı sorunu yaşıyorsunuz?” Soru sınıfın kapısında beliren Fatih’ten geliyordu. “Kimsenin mi telefonu sinyal algılamıyor?” diye sordu Zübeyr Fatih’e. “Öyle gözüküyor”, Erol’un içi korku ve merak kaplıydı. Hızlıca sınıftan çıktı çantasıyla, bunu neden yaptığını bilmiyordu sadece biraz rahatlamak istemişti, en azından kendine verebildiği tek cevap oydu şuanda. Erol hızlıca okulun girişindeki turnikelere yürüdü, elindeki çantasını turnikelerin üstünden fırlattı. Bunu neden yaptığını da bilmiyordu, fakat anında pişman oldu, çünkü çantası turnikelerin üstünden geçer geçmez hava alevler içinde yok oldu. Erol olduğu yerde kala kaldı.
- Bölümün sonu
…
