Hulpreflex

Mag ik een gehandicapte helpen?

Mag/kan ik een gehandicapte wel spontaan hulp aanbieden, of is dat not done? Worstelt u ook wel eens met die vraag, dan verdient u van mij een zittende ovatie vanwege zoveel omzichtigheid, geduld, spontaniteit, hulpvaardigheid en burgerzin. Allemaal eigenschappen die stilaan uitsterven, zo meen ik te mogen ondervinden. Maar we dwalen af…

Twijfel

Waarom zou u, wanneer u tijd en zin heeft uw (gehandicapte) medeburger geen helpende hand mogen aanbieden? U twijfelt of uw helpende hand zal worden geapprecieerd? Geen probleem. Maak oogcontact, vraag het hem/haar op de man/vrouw af en wacht diens antwoord rustig af. Het antwoord is positief, maar u weet niet hoe dat het beste kan? Zeg dat u instructies verwacht en probeer die zo goed mogelijk uit te voeren. Probeer uw “interventie” te beperken tot die specifieke hulpvraag. Het antwoord is “Neen, dankjewel” of iets van die strekking? Neem rustig afscheid van elkaar en u kan iets leuks gaan doen zonder je nog zorgen te maken. Makkelijk zat toch?

Pitbull

Ook de gehandicapte kan zijn duit in het zakje doen om één en ander vlot te laten verlopen. Natuurlijk bent u erg gesteld op (dit deel van) uw autonomie. U heeft immers jarenlang gewerkt, gevochten en gezwoegd om zover te komen. Het is (een deel van) uw fierheid. Houd echter wel in uw achterhoofd dat de onorthodoxe manier waarop u eventueel bepaalde (praktische) zaken probeert op te lossen voor anderen zeer vreemd, amechtig of stuntelig kan overkomen. Het kan u dus gebeuren dat u spontaan hulp aangeboden krijgt van iemand die niet wil dat er ongelukken gebeuren. Zelfs wanneer u er hoegenaamd niet mee gediend bent.

Iemand komt spontaan naar u toe met een helpende hand, maar u kan het eigenlijk wel alleen af? Bedank uw medeburger voor zoveel geduld, hulpvaardigheid en burgerzin. U wil toch hulp? Maak oogcontact, zeg waarbij u hulp nodig heeft en geef duidelijke instructies. Blijf in ieder geval vriendelijk en beleefd, ook wanneer de zaken niet helemaal lopen zoals gehoopt. Immers, bovengenoemde hulpvaardigheid en burgerzin, dat moet gekoesterd worden vandaag de dag. Uw welwillende medeburger is geen professionele hulpverlener en het is bovendien allerminst een evidentie dat hij/zij u een helpende hand aanbiedt. Vloeken, schelden en snauwen naar uitgestoken handen alsof u een volwassen pitbull bent is dan ook absoluut uit den boze.

Voorbeeldfunctie

Bedenk dat u een voorbeeldfunctie heeft. We worden gemakshalve over dezelfde kam geschoren. Zo gaat dat met minderheidsgroepen: u wringt vakkundig het laatste greintje gemeenschapszin van onze medeburger de nek om en ik – die tot diezelfde minderheidsgroep behoor – zit ook met de gebakken peren. Misschien bent u (op dit moment) niet gediend met een paar extra helpende handen, maar ben ik maar wat blij met de hulp van een welwillende burger die nog niet “bezoedeld” is door een negatieve ervaring opgelopen bij een collega…

Tot slot nog dit. Sommigen willen mij per se voorrang verlenen aan de kassa van de supermarkt. Heel aardig natuurlijk, maar ik vraag me af waarom. Ik zit lekker in mijn elektrische rolstoel, voorzien van alle gemak. Me dunkt dat die lange wachtrij voor mij minder vermoeiend is dan voor jou, of vergis ik me?