Poppenwagen
Het doet de ronde… dat sommige poppenwagens vervloekt zijn…
Het doet de ronde dat poppenwagens, althans sommige poppenwagens, zouden vervloekt zijn. Ik heb daar altijd weinig geloof aan gehecht, tot ik op een dag iets heel bizar meemaakte. Ik zag een poppenwagen in één of andere vitrine van een antiekwinkel in Antwerpen. Het leek mij wel een leuk idee om die poppenwagen aan te schaffen en een mooi plaatsje te geven in mijn woonkamer. Zo gezegd, zo gedaan.
Aanvankelijk leek er weinig aan de hand tot ik op een dag thuiskom en vaststel dat er een pop in die poppenwagen ligt. Vreemd, aangezien ik die pop nog nooit heb gezien en haar dus al zeker niet in de poppenwagen heb gelegd. Een kleine rondvraag bij mijn huisgenoten brengt ook al geen opheldering. Ik besluit om de pop mee te nemen naar de zolder en haar daar een plaatsje te geven. Bij het verlaten van de zolder, voel ik als het ware twee ogen priemen in mijn rug. Ik draai me om en meen een grijns te ontwaren op het gezicht van de pop. Ik schrik heel even en kijk nog eens, maar de grijns is verdwenen. Die nacht kan ik de slaap moeilijk vatten.
Een paar weken later kom ik terug thuis van het werk en de pop ligt opnieuw in de poppenwagen. Ik roep mijn huisgenoten bijeen en maak me kwaad, dat ik dit niet grappig vind en zo… Iedereen ontkent echter. Niemand heeft de pop van de zolder gehaald. Ik neem de pop vast en zet hem bij het huisvuil. Ik kijk nog eens en ik meen alweer een grijns te zien op het gezicht van de pop. Alweer kan ik de slaap niet vatten. Ik val pas in slaap als ik de vuilniswagen hoor die het huisvuil komt ophalen.
Een paar dagen later ga ik naar de zolder, op zoek naar een oud boek over theater. Ik zoek overal en vind het nergens. Ik zet een paar dozen opzij en daar ligt het, op de grond. Ik neem het vast en bij het omhoog kijken, staat daar weer die pop. Ik schrik me een hoedje en laat het boek vallen. De grijns is verdwenen. Ze lijkt me boos aan te kijken. Ik heb er genoeg van. Ik neem de pop, haal mijn hamer en sla de pop in gruzelementen. Ik breng ze eigenhandig naar de glascontainer en haal opgelucht adem. Die nacht slaap ik een stuk beter, tot ik op zeker ogenblik een aanwezigheid voel. Ik open m’n ogen en recht mijn hoofd. Daar staat ze, op het uiteinde van mijn bed. Ze kijkt me woedend aan en haar ogen zijn bloedrood. Ik schreeuw het huis bijeen, neem de pop bij haar benen en zwier ze naar buiten.
Ik ga terug naar binnen en zet mij aan mijn computer om op te zoeken wat je moet doen aan behekste poppen. In de reflectie van mijn scherm, zie ik haar opduiken achter mij. Ze lijkt even groot te zijn als een mens, maar als ik me omdraai, staat ze gewoon op de grond, een paar meter achter me. Telkens ik me omdraai, staat ze een paar centimeter dichter. En in mijn scherm zie ik haar altijd maar bozer kijken met haar bloeddoorlopen ogen. En dan zie ik het: ik heb wellicht een vervloekte poppenwagen gekocht. Op het internet lees ik dat je de poppenwagen terug moet brengen naar de winkel waar je ze gekocht hebt, samen met de pop. Normaal gezien komen ze daar dan tot rust. Ik spring in mijn auto, laad de poppenwagen en de pop in en rijd naar Antwerpen. Hoewel ik zeker weet dat ik de pop in de koffer had gezet, zit ze enige tijd later gewoon naast mij…
Geloof het of niet, maar de winkel waar ik de poppenwagen kocht, is verdwenen. Op diezelfde plaats staat een bordje ‘Te koop’. Ik laat de poppenwagen en de pop op die plaats achter en haast me terug naar de auto. Als ik me nog eens omdraai alvorens in te stappen, zijn ze verdwenen. Ik heb de poppenwagen en de pop nooit meer terug gezien.
Sindsdien ben ik niet meer zo sceptisch als het op vervloekte poppenwagens aankomt. En u zou beter ook opletten als u van plan bent een poppenwagen te kopen. Het doet namelijk de ronde dat de combinatie van sommige vervloekte poppenwagens met bepaalde types poppen kan leiden tot de dood van de eigenaar… maar ja… er doet zoveel de ronde.
