Muziek, koffie en toeval
Wat maakt je dag goed? Je ontbijt? Sex? Een innige omhelzing met je geliefde? Je kind die spontaan op je schoot komt zitten… op zijn vijftiende? Andere mensen? Een koffietje op een gezellig terras?
Misschien is het gewoon een combinatie van dingen. Spontane knuffels, een lekker ontbijt en een toevallige ontmoeting. Zaterdag gingen Griet en ik naar Gent. Ik had tijdens de boekenbeurs deelgenomen aan een soort schrijfwedstrijd waarbij je een ‘six-word-story’ moest schrijven.
Robot? Vroeg jongetje aan enge man. — Kurt Velghe
Zaterdag mocht ik een houten plankje in ontvangst gaan nemen waarop ‘mijn’ verhaal gegraveerd stond. Een paar uren daarvoor had ik vroeg moeten opstaan. Met een aantal andere leden van ons toneelgezelschap moest een container leeggemaakt worden. Niet meteen mijn favoriete bezigheid, maar achteraf was ik blij dat ik (voorzitter zijnde) geholpen had. Thuis aten we, na een kleine woordenwisseling, asperges à la flamande. We stapten in de auto en reden naar Gent. Tot dan leek dit niet zo’n mooie dag te worden.
En dan zien we op het Zuid De propere fanfare aan het werk. Spontaan ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Die gasten zijn echt plezant met hun aanstekelijke muziek, geschifte dansjes en dolle fratsen. Tien minuutjes later drinken we een koffietje op een gezellig terras vlakbij De Vooruit en voor we het goed en wel beseffen, zitten we in de grote zaal van De Vooruit en genieten van Christophe Vekeman, Tom Lanoye en de Zuid-Afrikaanse muziek van Stefan… en nog iets.
Na de uitreiking van alle prijzen worden we uitgenodigd op de receptie achteraf. Een golf van twijfel overspoelt ons. Zouden we dit wel doen? We kennen daar niemand… echt niemand… En toch begeven we ons naar de balzaal boven. We zoeken ons een tafeltje uit, ergens achteraan en vatten daar post. Nog geen vijf minuutjes later komt Bart (Idiosyncrasie) ons vervoegen. Het blijft ‘awkward’, zoals men dat zo mooi zegt in het Engels. Dan komt Bregtje (Bregtje schrijft) en tenslotte Bram. Bart vertelt een grappig verhaal over een osteopaat en kaas en voor we het weten, zijn we allemaal druk in gesprek en gaat het over schrijven, theater, muziek, film, porno, veganisme en politiek. We blijken de laatsten te zijn op de receptie, tot onze eigen verbazing. Bart verlaat ons, maar Bram nodigt ons uit om samen met hem nog iets te eten. Na een kort telefoontje met haar partner, vervoegt ook Bregtje ons. Een klein uurtje later stappen Griet en ik terug naar onze auto en maken nog een korte stop in het gezellig cafeetje van de Studio Skoop. Deze toevallige ontmoetingen hebben onze dag goed gemaakt. Daar zijn we het alletwee over eens. We hebben beiden het gevoel dat we nieuwe vrienden gemaakt hebben, hoewel we ervan overtuigd zijn dat we hen wellicht nooit meer terug zullen zien. Muziek, koffie en toeval kunnen je dus wel degelijk een heerlijke dag bezorgen. Dat heeft meteen ook mijn geloof in mijn eigen levensvisie gesterkt.
Carpe diem!
